Gijs en Chris kwamen vandaag de spreekwoordelijke puntjes op de i zetten.
We hadden gewacht met de haard aanmaken tot zij er waren. De handleiding maakte ons doodsbang.
Het deed me erg aan de bijsluiter van medicijnen denken. Dat je je afvraagt: waarom neem ik dit?
Er mag meer niet dan wel.
P. reed speciaal naar de Brouwersdam om een emmer (doof)zand te halen.
Maar Gijs en Chris gaven dat laatste, nodige duwtje en dus ging de fik erin.
Eerst langzaam, maar na enige tijd loeide het kacheltje toch lekker.
De hele bouw, van eind augustus tot eind oktober, was een bijzondere ervaring.
Ik zal de reuring missen. De adrenaline. Het direct reageren op vragen. Oplossingen zoeken. Meemaken hoe eigen huis en haard ontspringen.
Vandaag was het in die hoedanigheid de laatste keer dat we met heren van BKSD aan tafel zaten.
Zij gaan door naar volgende projecten. Wij gaan genieten.
Kortom: een inspirerende tijd is afgesloten.
De schutting is weer opgebouwd, maar is nu ook toegankelijk voor "hoge" auto's.
En de tuin is (hopelijk) Tommy-bestendig.
De monteur van Pelma kwam andere kranen plaatsen.
Kranen waar Niagara watervallen uit komen.
Ook het keukenraam kan nu verduisterd worden.
Maar voor wie? Of liever gezegd: tegen wie?
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten