Het is niet een onderwerp waar ik graag over schrijf, maar het houdt me momenteel - nee, mijn hele leven al - bezig.
Ik ben te dik en er moet weer wat aan gedaan worden.
Niet alleen was de weegschaal meedogenloos, ook de kleren zaten niet lekker en ik stond iedere ochtend met een sacherijnige kop voor de kast.
Maar schrijven over deze levenslange veroordeling doe ik niet graag.
Waarschijnlijk omdat ik mij nu voorneem 20 kilo af te vallen, maar het na 10 kilo al mooi vind.
Vandaag liet ik de lift weer aan mij voorbij gaan.
Er stonden al vijf van de zes toegestane personen in. Ik weet dan een heel goede smoes te verzinnen.
Ik delete of photoshop eindeloos totdat ik zonder onderkin op de plaat sta.
In de VS was ik heel tevreden met mijzelf.
Eenmaal thuis ging het weer fout.
Ik snackte mijzelf weer vet.
En dus laat is sinds 16 dagen de koolhydraten staan.
Op zaterdag mag ik zondigen, wat gelukkig weinig negatief effect heeft.
Na een week was ik 2,5 kilo lichter.
Helaas, de weegschaal bleek kapot.
Die is inmiddels voor een veel strengere vervangen.
Maar de eerste 3,4 kilootjes zijn eraf, zo bleek vanmorgen.
Zie je het?
Ja P. zag het. Je broek zakt af.
Waarom gaat het er altijd op de verkeerde plaatsen af?
Ik heb nooit dikke billen of benen gehad.
Integendeel.
Ik heb dikke borsten en een ronde kop, maar het vasten heeft daar tot dusver weinig resultaat.
En daar zakt mijn broek inderdaad vanaf.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten