Mijmeren

  

 

Een week geleden op de ferry van Hull naar Rotterdam: heden en verleden naast elkaar.

Verleden ging een rally rijden in Zuid-Frankrijk.

 

Heden bracht ons van een heerlijke vakantie in James Herriot country terug naar de beangstigende realiteit.

********

Echtgenoot heeft mij vannacht ons bed uitgesnurkt.

Omgekeerd betichtte hij mij van draaien.

 

Ik ben naar boven gegaan en heb op de snikhete zolder de ventilator op de hoogste stand laten brommen, maar durfde de ramen - vanwege de muggen - niet open te zetten.

 

In mijn droom verschenen mijn ouders.

Morgen is het twintig jaar geleden dan mijn vader stierf.

 

Vandaag ben ik brak.

 

Niet alleen vanwege het tekort aan slaap, dat ik zo weer in de recliner inhaal - waardoor ik de komende nacht weer niet kan slapen.

 

Nee, de toestand in de wereld maakt me brak.

 

Mijn herinneringen gaan ver terug. Wel vijftig jaar.

 

De Koude Oorlog: mijn moeder wilde emigreren naar de VS.

Ze vreesde WW3.

 

De conflicten (wat is het verschil met oorlog?) in het Midden-Oosten: mijn moeder wilde emigreren naar de VS.

Ze vreesde WW3.

 

We luisterden iedere zondag naar Mr. G.B.J.

Dan was het ook tijd voor mama's sherry'tje. Hoe beroerder de toestand, des te meer sherry'tjes.

 

 

Mijn moeder had groot ontzag voor Golda Meir. Dat ontzag heb ik geërfd.

Haar quotes blijken anno 2014 allesbehalve achterhaald.

 

 

Mr. G.B.J. Hilterman, Mies ten Bruggencate, Golda Meir.............ze zijn er niet meer.

 Ik mis ze alle drie.

 

Ik moet het nu met internet doen.

Twitter is een schreeuw, scheld -en bloeddorstig medium geworden. Een medium waarop beschaafde, goed opgeleide mensen niet altijd hun beste kant laten zien.

 

Het schaamrood staat soms op de kaken wanneer ik ook scheldkanonnades en verwensingen van mensen die ik hoog heb zitten tegenkom.

 

Wat is er nog over van dat tolerante Nederland?

 

Misschien is dat wel wat mij het meest beangstigt.

De haat jegens elkaar in eigen land.

 

Demonstranten, mensen voor wie de Nederlandse grens openging, scanderen: "Dood aan de Joden."

 

Dan verberg ik mijn gezicht in een handdoek en laat de woedende tranen de vrije loop.

Waar gaat dit naar toe?

 

Waar gaat Rusland naartoe?

 

Waar gaat ISIS naartoe?

 

Kunt u mijn gemijmer nog volgen?

Nee?

 

Kunt u zich misschien voorstellen dat ik deze wereld niet meer kan volgen.....dat ik alle vertrouwen in de mensheid ben verloren?!

 

Ik vrees met grote vreze!

 

Tijd voor sherry.

***