Halleluja campagne.

Het begint hier echt op de V.S. te lijken.
De leider van een politieke partij wordt gekozen en het wordt rechtstreeks op tv uitgezonden.
In de V.S. heb je democratic and republican conventions, hier VVD en D66- fractievoorzitterverkiezingen. Tjonge wat klinkt dat akelig Hollands.
Maar ook hier begint men door te krijgen dat een mediaspektakel stemmenwinst betekent.
De VVD heeft het spits afgebeten, D66 is de volgende partij.
Voor de andere partijen is de weg ook vrij. Zou het zo zijn dat de laatste ook de winnaar wordt?
SGP zou in eerste instantie niet meedoen, want haar aanhang mag thuis geen televisie kijken. (Is de aanhang van de SGP wel vrouwelijk?)
Daar hebben ze een oplossing voor gevonden: kijken bij de buren (niet SGP'ers natuurlijk). Dat zijn weliswaar verderfelijke mensen, maar een goede buur......
Nee, ik zie het helemaal voor mij.
V.d. Vlies in een tot evangelistische tempel omgebouwde Arena met vrouw, kinderen en kleinkinderen op het podium.
Hij heeft mediatraining gedaan, maar haalt de twee bekendste spreuken van een republikeinse en een democratische president pijnlijk door elkaar.
"Read my lips, I did not have sexual relations with a woman".
Iedereen gelooft hem, hij is een man van Gods woord.
We volgen hem.

Ik straal.

Beste Vertelselsmevrouw,

Heeft U gisteravond naar ons gekeken? Goed hè, we hebben gewonnen en staan nu in de halve finale.
Maar ik moet toegeven, ik heb hem wel geknepen hoor. Het water liep door de bilnaad, da's absoluut waar.
Uw stukje over K.J.H. heeft voor heel wat opschudding gezorgd. De jongens waren knap overstuur en ook mij liet het niet ongemoeid.
Wij hebben overwogen U in te laten vliegen voor een extra tactische bespreking onder uw leiding.
Doch de materiaalman kwam op het lumineuze, goedkopere idee om uw foto in de zakken van de voetbalshorts te stoppen, waarbij uw gezicht in continue aanraking met de benen zou zijn.
Wij hoopten op een soort Jomanda-effect.
Dat is gelukt, al werd de kracht van uw portret de laatste 15 minuten wel wat minder. Waarschijnlijk omdat de foto`s nat werden.
Enfin, we zijn door en zitten bij de laatste vier.
De materiaalman is alweer druk doende uw afbeelding uit te printen waarna hij ze in plastic mapjes zal doen.
U blijft dan mooi droog en uw uitstraling blijft 100%.

Vertelselsmevrouw, wij dragen U in ons broek.
Oan sien,
Foppe de Haan.

El feliciteert.......

Raf (naam die ik in Dtsl. niet al te hard zou roepen) en Syl, mijn trouwe lezertjes en ik feliciteren jullie van harte.
Mede namens Peet, Jaak, Han, Bé, Tan, An, Dé, Gé, Bé, Lé, Dré (postuum), Kar, Har, Mar, Bar, Char en Car de allerbeste wensen met de nieuwe v.d.V.
Raf heeft goed geschoten en voor een stamhouder gezorgd.
Wij (Wil, Ro, Ri, Ra, Bou, Do, Rut, Rat en Rot) vroegen ons wel af hoe jullie Damian Rafael gaan noemen??
Van Kat, Nat, Mat en Ad kreeg ik de volgende suggesties door:
Da, Dami, Dammi, Dara, Rafje of gewoon Jr..
Syl heeft al aangegeven, zo hoorde ik van Al en Daph, dat ze graag direct doorgaat voor no.2. Dat moet dan wel een meisje worden. Maar als het een jongetje wordt is dat niet erg hoor...........als het maar gezond is.
Raf trapt een balletje met Dammi (mijn voorkeur) en Syl gaat PC' en met de kleine ??, zo zie ik dat voor me.
En als ze een jaar of 10 zijn mogen ze mee naar een concert van Geer en Goor.
Dus Raf, je staat de komende 4-6 weken op "zaadloos". Die periodieke onthouding is goed voor de aanmaak van nieuwe spermacellen en leidt jou naar een explosief verlangen aan Syl's wens te voldoen.
(Lezers ik tracht mij netjes en vooral niet plat uit te drukken, maar wel zo dat het ook voor Syl en Raf begrijpelijk is).
Eerst even scoren op het WK om vervolgens er thuis weer volop tegenaan te gaan.
Lijkt me heerlijk zo`n goalgetter.

Wie het laatst lacht......

Deze opportunistische spreuk komt hem nu wel heel duur te staan. In Jong Oranje valt Huntelaar op door afwezigheid. Eén keer verlies en één keer gelijkspel plaatst J.O. nou niet bepaald aan de top v.d. poule. Beetje minder mag wat mij betreft dus wel, KJ. In het oranje trico scoor je toch minder makkelijk dan in het rood/wit van Ajax. Tragisch dat de hoge verwachtingen van de "toekomst" zo bedrogen uitkomen. Het Haantje wordt niet de voorste.

We zijn ge'fopt'.

Actie, harde actie

KUYT HOORT OP ZUID!!!!!!

Een rechter directe?

Golfjokes

Lost ball

GTST

Vandaag heb ik mijzelf getrakteerd op een paar nieuwe schoenen, nadat ik tevergeefs met mijn theaterbrochure bij de schouwburg aankwam. De verkoop begint volgende week, maar ik heb mijn verlanglijstje met toneelstukken al klaar.
Ik liep langs ‘café Floor’ op weg naar mijn favoriete schoenenwinkel en zag een bekende Nederlander (uit GTST) aan een tafel bij het raam zitten. Tegenover hem zat een mij onbekende Sjonnie, of zoals van Hanegem zou zeggen een lekker gassie.
Aangezien het lunchtijd was en ik zelfs nog geen koffie had gedronken, draaide ik mij om en liep “Floor” binnen. Toevallig was het tafeltje achter de BN ‘er nog vrij en ik ging met mijn rug naar hem toe zitten, zodat ik de conversatie goed op kon vangen. De ander bleek bij nader inzien ook een BN ‘er, maar niet voor mij.
Ongegeneerd? Jazeker. Als een goed columnist smul ook ik van nieuwtjes. Misschien heb ik een primeur. In ieder geval leg ik het bij deze vast en wacht de komende programma’s met grote(re) interesse af.
Hier heeft U de conversatie uit eerste hand (oor). Enjoy or scroll.
De BN ‘er is BN en de onbekende BN ‘er is ON.
ON is het meest en luid aan het woord. Veel grootspraak, veel flinke uitspraken in onvervalst Rotterdams.

ON, ‘wat zijn je plannen voor de komende tijd?’

BN, ‘Ik ga iets doen met motorrijden, een uitdaging’.

ON, ‘Gesponsorde motor, toch wel?, want RTL betaalt je daar niet voor, hoor. Een soort Parijs – Dakar?’. Denigrerend lachje.

BN is even stil en begint dan schuchter zijn plannen te verdedigen.
‘Is gewoon leuk zo`n uitdaging en ik ben een motorgek. Er staat de winnaar een leuke prijs te wachten’.

ON,'Hahaha, een leuke prijs, maar je krijgt er geen cent voor. Ik sta dan en dan in Gelredome, mooie reclame’.Weet je wat goed betaalt, de woonbeurs, € 5000,- per dag, da’s lekker snel verdient’.

BN, ‘ Het wordt wel een leuk uitdagend programma met die motoren, lijkt me wel leuk’.

ON gaat naar de WC, ik betaal mijn tosti en koffie. BN checkt zijn GSM.
Mijn interesse gaat nu toch meer uit naar de schoenenwinkel.
Een paar prachtige Kowalski- schoenen zitten mij als gegoten, ik koop ze. Schoenen die echt bij een BN ‘er passen, een beetje aan de decadente kant. Ik wil ook wel eens wat anders. GT
Vervolgens probeer ik nog decadente kleding te kopen. Ik struin alle decadente winkels van Rotterdam af.
Met een gemaakte, heksachtige vriendelijkheid word ik bij de deuropening ontvangen. Vandaaruit kan ik al zien wat mijn kansen zijn. Telkens hoor ik ‘helaas…uw maat is er al uit, mevrouw’. Dat zijn van die goedmakertjes die het alleen maar erger maken. Ze hebben nooit mijn maat gehad. ST
Een paar hoogblonde, decadente klanten kijken mij meewarig aan. De verkoopsters kijken me met pinnige ogen weg. Ze willen mij niet, ik ben geen goede reclame voor hun saak. Dat is geen typefout. Zo heet dat ... saak, zelfs (of juist) wanneer het om een decadente saak gaat.
Ze hebben liever een Sjonnie en Anita.
Mijn lijf verdient (op mijn voeten na) geen decadentie, doch eenvoudige degelijkheid.
Ik maak er geen halssaak van.

Good old Badlands

De Reiskrant van de Telegraaf besteedde afgelopen zaterdag uitgebreid aandacht aan een, tot nu toe vrij onbekend, natuurgebied in de V.S.
Met meer dan gewone aandacht las ik het stuk dat mij terugvoerde naar 1990, toen wij onze eerste grote Amerikareis maakten.
Van Chicago tot San Diego voerde onze avontuurlijke tocht o.a. door the Badlands. Mount Rushmore is de grootste toeristische trekpleister in deze area..
Mijn gedegen voorbereiding op deze unieke reis zorgde ervoor dat wij op en in de meest onherbergzame plekken en gehuchten kwamen.
Het boek van prof. van Zuylen was mijn leidraad, de commerciële reisgidsen liet ik links liggen.
Dit moest een bijzondere reis worden door streken waar wij juist geen toeristen tegen zouden komen. En dat lukte.
Ik hield een dagboek bij, waar ik nu, 16 jaar na dato, uit citeer.
11/7 " Op weg van Oxford (Wisconsin) naar Sioux Falls (Minnesota). Kopen onderweg gif voor een verdwaalde muis in de kofferbak.
Logeren in een kale Motel 6 voor $ 36,95.
Ik ga mij bij omliggende hotels oriënteren op een hotel voor morgen in de buurt van Rapid City. Bij een Kelly Inn geeft een lieve receptioniste mij een voucher voor een gratis overnachting in de splinternieuwe Holiday Inn in R.C. Ze is nog nooit buiten Sioux Falls geweest en verwacht dat ook niet op korte termijn te zullen doen. Haar voucher is nog 2 weken geldig. Ik ben haar zeer dankbaar en geef haar op z'n Amerikaans een tip (fooi).
12/7 Op weg naar Rapid City. De muis in de achterbak leeft nog, dus wij voeren hem of haar nog wat korrels.
Via de prachtige Badlands naar Rapid City. RC is niet geweldig, maar zo'n luxe hotel hebben wij nog nooit gezien.
13/7 Prachtig gebied! Custer State Park, Wind Cave Nat. Park, Black Hills op weg naar Mnt. Rushmore.

Deze indrukwekkende reis heeft onze liefde voor de V.S. alleen maar versterkt. Sindsdien zijn wij met, meer dan grote, regelmaat de Atlantische plas overgevlogen.

Reiskrant, thanks for the memories!

Losse flodder?

Met meer dan alleen Islamitische dreigingen zal Ayaan in de V.S. te maken krijgen.

Dip en tip.

Ik zit in een creatieve dip. Het ontbreekt mij aan inspiratie.
Op het WK contract is massaal enthousiast gereageerd. Het enorme aantal reacties zet mijn inbox op tilt.
Hanneke Groenteman heeft er ook dankbaar gebruik van gemaakt en plaatste het, vlak voor haar vakantie, op de cha, cha,cha-site.
Theodor Holman mailde mij dat ik het een krant moet toesturen.
Hoe kan ik zo'n succes overtreffen?
Het contract hangt in menig keuken aan de koelkast vastgeklemd door een oranje magneetje.
Mannen trachten hun vrouw te laten tekenen en de echtgenotes peinzen zich suf over hun tegenoffensief.
Dames, ik heb wel wat strategische tips, hoor.
"Jij je sixpack en chips, ik een Vuitton-tas en we praten nergens meer over".
"I won't be in your way, ik ga wel stappen met vriendinnen. Parijs, Londen, Brussel, aan de hand van de creditcardoverzichten zie je wel waar ik ben geweest. Je zult van mij geen last hebben, schat".
Wat zo'n contract wel niet bij mensen losmaakt.

Maar.................. ik moet blijkbaar nog aan enkele "onwetenden" iets uitleggen.
Ik put, voor mijn columns, uit het nieuws. Het verhaal over moederkoek was een hot item.
AMSTERDAM - 3FM-dj Giel Beelen gaat woensdag moederkoekhappen. Dat maakte hij maandagochtend in zijn radioprogramma bekend. Volgens de dj gaat hiermee een "langgekoesterde wens" in vervulling, zo schrijft De Telegraaf.
Die gekke sprinkhanenkok Pierre Windt had er een culinair hoogstandje van gemaakt en Giel at het op. Zulk nieuws komt mij goed van pas.
Vrees niet, Peter zit nog heelhuids naast mij. Ik reis op 8 juni voor 4 weken af naar Key West, maar dat weet hij nog niet.

And the loser is....................

Schrik niet, ik heb niet gekeken.
Wel heb ik, omdat ik naar Paul de Leeuw wilde kijken, de uitslag gevolgd.
Need I say more.
Het valt wel in de categorie Teddy Scholten, Corry Brokken, nietwaar.
Vroeger zaten we met natte haartjes te genieten en punten te geven.
'Heer ar ze voots foor....'
'Doeze points....'
Nu nam ik een douze achteraf, een ijskoude om mij vervolgens weer op te warmen bij Mooi weer de Leeuw.
Het volgende songfestival is gelukkig pas in mei 2007. NL gaat weer een poging wagen. Ik stel voor dat we 'Rita en de uitzetters' sturen. Dat is pas echt horror.

WK begint, huwelijk eindigt.

Eindelijk een reden tot echtscheiding!! Sterker nog: kannibalisme.
Mijn 'flinke' vent durft mij een WK-contract via e-mail toe te sturen.
Vanavond geen (gesneden) moederkoek maar Friemburgers.
Wel een wat vette hap, so be it. Ik zal daarna toch wel enige tijd op water en brood moeten.

WK Contract:
1. Van 9 juni t/m 9 juli 2006 is het de bedoeling dat je de sportsecties van de kranten leest, zodat je op de hoogte bent van wat er gebeurt met betrekking tot het WK Voetbal 2006, hierna te noemen: het WK, zodat je kan... meepraten in een discussie.
Als je dit niet doet, bestaat de kans dat je kwaad wordt aangekeken, of totaal wordt genegeerd. Gelieve niet te klagen als je geen aandacht krijgt.

2. Tijdens het WK is de televisie van mij, de hele tijd, zonder uitzonderingen. Als je ook maar naar de afstandsbediening kijkt, ben je een oog kwijt!!!

3. Mocht je tijdens een wedstrijd voor de tv langs willen, dan mag dat, mits je dit kruipend over de vloer doet, zonder mij te storen. Wanneer je besluit om naakt voor de tv te gaan staan, zorg dan dat je daarna gelijk weer je kleren aandoet, want als je een kou vat, heb ik geen tijd om je naar een dokter te brengen of je te verzorgen tijdens het WK.

4. Tijdens de wedstrijden ben ik doofstom en blind, behalve als ik iets te drinken of te eten nodig heb. Je bent gek als je denkt dat ik naar je luister, de deur open ga doen, de telefoon opneem, of, indien aanwezig, de baby opraap als die op de grond is gevallen... Dat gebeurt niet!!!

5. Het is belangrijk dat je er ten allen tijde voor zorgt dat er minimaal 2 sixpacks bier in de koelkast staan, er voldoende chips in de kast ligt en dat je je gedraagt als er vrienden van mij voetbal komen kijken. Als tegenprestatie mag jij dan de tv gebruiken tussen 00.00 uur en 06.00 uur, behalve als er een herhaling van een goede wedstrijd is...

6. NB: Als ik boos of verdrietig ben, omdat mijn favoriete land aan het verliezen is/verloren heeft zeg dan NOOIT: "Het is maar een spelletje", of: "Geen zorgen, de volgende wedstrijd winnen ze" . Wanneer je dit soort dingen zegt, maak je mij alleen maar bozer en ga ik minder van je houden. Bedenk dat je nooit meer van voetbal zult weten dan ik en je troostende woorden dus alleen maar averechts zullen werken en zullen leiden tot een scheiding...

7. Je bent welkom om 1 wedstrijd samen met mij te bekijken en je mag in de rust tegen me praten, maar alleen tijdens de reclame en als de score gunstig is. Ik benadruk dat dit voor 1 wedstrijd is... Je kan het WK dus niet gebruiken als excuus om meer tijd samen door te brengen.

8. De herhalingen van de doelpunten zijn erg belangrijk. Het kan mij niet schelen dat ik ze al gezien heb, ik wil ze weer zien. Heel vaak. En daarna opnieuw.

9. Vertel je vriendinnen a) geen baby's te krijgen, of b) kinderfeestjes te geven of c) andere bezigheden die mijn aanwezigheid vereisen te organiseren, want: a) Ik kom niet b) Ik kom niet c) Ik kom niet

10. Mocht 1 van mijn vrienden bellen om voetbal bij hem thuis te kijken, dan gaan we gelijk!

11. De dagelijkse hoogtepunt-uitzendingen op TV, is net zo belangrijk als de wedstrijden zelf. Durf niet te zeggen "Maar dit heb je toch al gezien... laten we overschakelen op 1 van mijn favoriete uitzendingen" want het antwoord zal zijn: "Kijk bij regel 2 van dit contract".

12. En als laatste: Houd opmerkingen als "Gelukkig is het WK maar 1 keer in de 4 jaar" voor je. Ik trek mij toch niets aan van deze opmerking, want na het WK beginnen De Eredivisie, de Serie A, de Primera Division, de Premier League etc, etc, etc. toch weer.
............................. (Naam invullen) ............................. (Handtekening) -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hierbij verklaar ik, ook wel de vrouw des huizes genoemd, .............. (naam invullen) akkoord te gaan met de bovenstaande spelregels c.q. voorwaarden.
Datum: ...................... Plaats: .............................
Handtekening: ...............................

P.s. schat, zal ik je met uitjes of knoflook aanmaken?

Theatergedoe

Het mag inmiddels duidelijk zijn dat wij graag naar toneelvoorstellingen gaan. Bovenstaande voorstelling stond gepland voor 8 juni a.s.
Een maand geleden kregen wij bericht van de Rotterdamse schouwburg dat wegens omstandigheden bij v.d. Ende de voorstelling verplaatst werd.
Ons werd de keuze voorgelegd: meegaan naar de andere datum of geld terug. Teleurgesteld ging ik akkoord met de 2e optie, wij konden nl. die andere avond niet.
Vandaag ontving ik weer een brief van de schouwburg dat de boel weer is teruggedraaid met 1000 en 1 excuses. De fout ligt, volgens de schouwburg, bij v.d. Ende.
We krijgen er allerlei zoethoudertjes bij en on top of that kunnen wij met korting boeken voor het stuk 'Vaders', dat in december wordt gespeeld.
Wat een gedoe, wat een werk, wat een kosten brengt dit alles met zich mee !
Wij zijn blij, wij gaan op de geplande datum naar 'one flew over the cuckoo`s nest' met dien verstande dat wij nu een consumptie en het programmaboekje cadeau krijgen. Met dank aan Joop!!
Ik zit met 1 probleem, voor de publieksprijs kan ik ze niet meer als number one nomineren. Gisteren heb ik mijn kruid verschoten.

Paracetoneel

Vanavond zagen wij Mephisto naar de roman van Klaus Mann.
De migraine, waardoor ik al 3 dagen word geteisterd, capituleerde.
Een beter medicijn had ik mijzelf niet kunnen wensen.
Superlatieven zijn niet aan te slepen, daarom volsta ik met de mededeling dat dit stuk mijn no.1. is voor Publieksprijs.
Via internet kon ik stemmen en dat heb ik gedaan.
Groots toneel verdient een 10!!

On the other site.

Deze Blog ben ik begonnen dankzij Hanneke Groenteman. Haar website inspireerde me zelf columns te gaan schrijven.
Zij heeft een echte professionele site, ik ben vooralsnog met een gratis blogje begonnen.
Haar columns spraken/spreken mij aan en ik reageer(de) er tot vervelends toe op.
Ze plaatst(e) zo nu en dan mijn reactie en betrekt mij daarmee in de publieke discussie.
Dat geeft mij een goed gevoel, want ik ben niet bang om voor mijn mening uit te komen en tracht dat zo netjes mogelijk te doen.
Sterker nog: ik ben het binnenskamers klagen en azijnpissen beu. Ik houd van wildplassen.
In tegenstelling tot wat velen zeggen geloof ik stellig dat wij wel vrijheid van meningsuiting hebben.
Voor mij is het tevens een goede schrijftraining voor mijn boek.
Vannacht heb ik tot 3 uur naar het Rita / Ayaan debat gekeken, ondanks mijn knallende migraine. Ik voel mij nl. nog steeds verbonden met dit land en heb ook een verantwoordelijkheidsgevoel.
Wij schijnen te vergeten dat wij de 2e Kamer kiezen, maar dat we er daarmee niet van af zijn.
W.b. Ayaan, daar heb ik op mijn site 1 stukje aan gewijd. Meer wil en kan ik ook niet.
Dus wanneer er een verdwaalde lezer zich afvraagt waar het vervolg op het Ayaan drama is, kan ik die verwijzen naar de site van Hanneke.
Daar heb ik zo vaak mijn zegje over dit onderwerp gedaan en ik heb Hanneke ook de brief gegund die ik aan een bekende Nederlander heb geschreven. Ze wilde die graag plaatsen.
Haar site krijgt ook (terecht) veel meer bezoekers, daar heeft mijn inbreng een grotere impact. http://www.hannekegroenteman.nl/

Wel wil ik nog één opmerking maken over dat wij ons als Nederlander moeten schamen. Dat vind ik een onjuiste en zeer zelfdestructieve opmerking.
In dit specifieke geval schaam ik mij niet, dat deed ik wel eerder bij de uitzetting van o.a. Taïda. Maar toen stoken de (nu boze)(bekende) Nederlanders hun kop heel diep in het zand.
Verdonks beleid is niet het mijne.
Ieder huisje heeft zijn kruisje. Er vinden overal rampzalig (persoonlijke) gebeurtenissen plaats.
Zie wat er in België is gebeurd, de rellen in Frankrijk, de aanslagen in Londen en Madrid, etc.
Hoogst ergerlijk vind ik: ‘ ze dachten dat wij een tolerant land waren, maar nu bewijzen wij het tegendeel’. Holman heeft het over een NSB-land.
Na de moord op van Gogh hoorde je: ' dat krijg je van die tolerantie, gedoogbeleid en poldermodel'.
Nu breekt mijn klomp. Ik zie molentjes.
Kunt U het nog volgen? Dan kunt U meer dan ik.
Ik tracht mijn verwarring met, hierboven genoemde, argumenten te onderbouwen.
Alle nieuwe ontwikkelingen in deze zaak geven mij nieuwe argumenten, zowel voor als tegen.
Gevolg: de verwarring neemt alleen maar toe.

Scoob onder de loep.

Dit is onze 12 jaar oude dramkont Scooby.
Ze is een echte teef, een verwende bitch met een onuitstaanbaar lieve kop. Haar donkere zeehondenogen doen je wegkwijnen en dat weet ze.
Peter heeft niet de moeite genomen haar te trainen, waardoor ze het enfant terrible van de familie is. Wanneer het haar niet bevalt, laat ze dat ruikbaar merken, ze draait een drol.
Wat ze nog niet weet, is dat er in november misschien een Labradorpup bijkomt. Zoals Scoob 12 jaar geleden het territorium van wijlen Flint onveilig maakte, zo zal zij zich in haar alleenheerschappij bedreigd voelen.
Maar onze ijdeltuit, die in de lift altijd voor de spiegel gaat staan, poseert gewillig voor de webcam.
Ze ziet er voor haar leeftijd nog geweldig uit. Beeldig.

Een kinderhand is gauw gevuld.

Op moederdag heb ik weer een speeltje gekregen.
Ik ben gek op electronische, technische speeltjes.
Dat heb ik van kinds af aan gehad, ik ben een kind van mijn vader. Paps had alle laatste snufjes in huis, het duurste en het beste. Zijn werkplaats was een schatkamer.
Geen parfum, crème of optutfrutsels voor mij, die koop ik zelf wel goedkoop in de V.S.
Dit keer stond een webcam op mijn verlanglijstje en ik kan weer spelen en uitproberen. Het is wel een heel mooi exemplaar, want er zitten vele mogelijkheden op.
Zojuist heb ik een video gemaakt voor mijn vrienden overseas en die per e-mail verstuurd. Mocht dat lukken dan is de wereld nog kleiner geworden.
Ik ben als een kind zo blij zoals op deze, met de webcam geschoten, foto wel te zien is. Zo zit ik dus achter mijn PC en schrijf, de webcam op het modem volgt mij nauwkeurig.
Tussen de 20 kiekjes zit tenminste 1 goede foto die ik wel kan gebruiken.
Beeldig!
.

Deze 'Kip' mag aan 't spit

Eén van mijn eerste vert-el-sels ging over de Rotterdamse topkok Herman den Blijker.
Helaas heb ik nog niet het genoegen gehad bij één van zijn drie restaurants te eten, dus leek mij moederdag daar een mooie gelegenheid voor.
Ruim van tevoren ging ik bellen, maar bij alledrie kreeg ik nul op het rekest.
Herman gunt zijn personeel de zondagsrust, dat siert hem.
Het Scheepskwartier is wat mij betreft by far de beste plek om te gaan eten. De omgeving is schitterend en er zijn volop kwalitatief hoogstaande horecagelegenheden.
Juist vanwege de variëteit is het zo leuk om nieuwe adresjes te proberen. Ik had goede verhalen over ‘Kip’ gehoord.
Bijtijds boekte ik een tafel in het gezellige huiskamerachtige restaurant. De ambiance is goed, voor de tuin was het helaas te koud.
Wij kozen ervoor ons te laten verrassen op een viergangen menu. Wel mochten we kiezen voor vis of vlees of een combinatie van beiden.
Ik koos voor vlees als hoofdgerecht, waarbij ik heel duidelijk aangaf dat ik niet van vet lamsvlees hield, met de nadruk op vet.
Het voorgerecht was verrukkelijk (coquilles, gamba en Parmaham op een heerlijk aangemaakte salade) en beloofde veel goeds voor de rest van het menu.
Nou mooi niet dus, ik kwam bedrogen uit.
Mijn hoofdgerecht was één en al vet en ik werd bedeeld met de eindjes van een stuk kalf.
Natuurlijk heb ik het, onaangetast, teruggestuurd waarop ik prachtige plakken kalfsvlees in een truffelsaus kreeg. Waarom kan dat niet meteen, vraag ik mij dan af.
Na twee happen heb ik mijn bord opzij geschoven. De kok was iets teveel uitgeschoten met de zoutbus. De keuken werd wat zenuwachtig van mij en daarom besloot ik meteen door te gaan met het dessert.
De tijd van de zomerkoninkjes is weer aangebroken dus daar kwam de, inmiddels afgezaagde, soep van rood fruit met drie aardbeien en een verdwaalde braam weer aanzetten.
De mannen kozen kaas. De kaaskar zag er indrukwekkend en veelbelovend uit.
Echter, wat ze op hun bord kregen was zo minimaal, daar zou een muis zijn holletje niet voor uitkomen.
Een slechte ervaring rijker en wat Euroflappen armer verlieten wij het restaurant, om dan toch maar bij onze eigen Stobbe koffie en een after dinner drink te nuttigen.

Conclusie: van deze ‘Kip’ krijg je vette handen.

Franse boodschappen

Oké, laat ik dan maar, als scepticus, een positief voorbeeld geven van ‘the U.S. of Europe’.
Ik ben nl. heel erg tegen de Euro en de Brusselse betutteling. Maar dit terzijde.
Laat de pessimist nu eens met iets positiefs komen.
Vandaag reden we richting Lille (nog geen 2 uur rijden) om boodschappen te doen bij de hypermarché Auchan in Tourcoing. Na de onbegrensde Belgisch-Franse grens is het de 2e afslag.
De eerste keer overdonderde deze winkel, een mix van de ISPC en Macro, ons enorm.
Ons doel was wijn. Daar is ook een grote variatie in, zij het alleen Frans.
De verleiding ook andere producten te kopen, zoals delicatessen, was voor ons niet te weerstaan. Onze winkelkar puilde aan alle kanten uit.
De non-food afdeling is even indrukwekkend en de prijzen maken de rit zeker de moeite waard.
Vandaag ging het allemaal wat sneller omdat we de weg inmiddels wisten.
Tevens liepen wij ieder met een eigen kar. Peter duwde de drankenkar en ik ontfermde mij over de lekkernijen in vaste vorm.
Op weg naar de auto zongen wij, ‘ik heb mijn wagen volgeladen, vol met lekkernijen’.
Toen wij de grens passeerden bekroop mij een nostalgisch gevoel.
Tegenwoordig mag je meenemen wat en hoeveel je wilt zonder daarvoor aangehouden te worden.
Hoe anders was het toen.
Zes flessen Martini Dry, die mijn ouders uit Italië meenamen, werden in de slaapzakken gerold en bij de douane moesten wij altijd doen alsof wij sliepen.
Dat zou medelijden bij de douaniers opwekken.
Vandaag sliep ik tijdens de grensoverschrijding weer, ik droomde over vroeger.
Over toen de grenzen nog bewaakt werden en reizen spannend was.

Bushjokes

Zeeuwse plaat(s)jes

Grevelingenmeer









De haven van Zierikzee

Verziekte Democraten

Lekkage

Limewire is een prachtig downloadprogramma, maar blijkbaar ook gevaarlijk. Zelf had ik er muziek van afgehaald en ik moet zeggen dat dat perfect ging.
Maar de afgelopen dagen had ik toch problemen met mijn PC. Hij was ontzettend traag, liep regelmatig vast en Windows kwam steeds met onheilspellende, alarmerende waarschuwingen. Threats, threats, threats!! Mijn PC was zo lek als een mandje.
Hoogst irritant, want ze probeerden mij tevens te strikken voor (tegen betaling) een registratie.
Gisteren heb ik de helpdesk van Norrod gebeld en uitgelegd wat er aan de hand was. Zelf had ik inmiddels Limewire (met pijn in het hart), Hotbar en nog wat andere spywaregevoelige programma`s verwijderd.
Norrods' advies was een gratis programma 'Hitman Pro' te downloaden.
Die machine is een uur bezig geweest mijn PC helemaal te cleanen. Echt geweldig, het karretje loopt weer als een trein. Knock on wood.
Mocht iemand toevallig toch wat gegevens van mij op het internet zijn tegengekomen, don't worry.
Sinds ik mijn weblog heb is alles openbaar.

Fijn in de trein.

Vanmorgen stond ik nog in dubio: zou ik de trein of de auto zou nemen. Het was turven geblazen met als resultaat dat de trein meer voors had dan de auto.
Op het CS in Rotterdam stond ik voor de ticketautomaat weer in dubio: 1e of 2e klas? Weer woog ik de voors en tegens tegen elkaar af. Vanavond stapte ik na de nodige glazen wijn in de eerste klasse terug naar Rotterdam. Het was een emotionele eerste ontmoeting met mijn oom. Hij was ook zenuwachtig geweest, zo bekende hij. De gesprekken waren intens, zo nu en dan zelfs beladen. Bij ons beiden kwam er veel los. We moesten veel drinken, dat maakte het allemaal wat makkelijker en aangenamer. Doodmoe plofte ik neer en wilde mijn Ipod aanzetten om weer wat tot rust te komen. Even mijzelf afsluiten van de rest en langzaam wegdommelen, zo had ik mij dat voorgesteld. Echter, een zestal dames uit Bergen op Zoom hadden heel andere plannen met mij. Ze waren gezellig dagje met elkaar uit geweest in Amsterdam en hadden zich rijk gekocht op de Albert Cuyp. Ik kreeg een show van strakke truitjes, gehaakte tasjes en zomerlaarsjes te zien.
Te moe om mij te verzetten gaf ik mij zwijgzaam over aan hun verhalen, pepermuntjes en Fruitella. Het schoot door mijn gare hoofd dat het in de 2e klasse misschien beter toeven zou zijn, maar ik had hiervoor betaald, dus zou ik ook hier blijven zitten. De Ipod ging weer in de tas. Plotseling klonk er door de luidspreker:" attentie, let op uw bagage, er is een zakkenroller gesignaleerd". De dames grepen direct hun handtas en verborgen die onder hun kleding.
Vervolgens kwamen er vijf veiligheidsmensen door onze coupé gestormd. Hilariteit alom.
Bij Schiphol stapte er een stomdronken zakenman in, die zich tijdens zijn vlucht naar A`dam in de business class had laten vollopen. Hij nodigde de damesclub luidruchtig uit met hem mee naar huis te gaan. Na Den Haag trakteerden 2 junks met gitaar ons op hun muzikaal kunnen.
Bij het verlaten van de coupé viel mijn oog op een bordje: Stiltecoupé!

10 Mei 1940

Vandaag, 66 jaar geleden brak de oorlog uit. Vier dagen later werd Rotterdam gebombardeerd.

Blind date.

Vandaag ontmoet ik een familielid, die ik alleen van naam en de verhalen ken. Sinds ik, nu bijna 2 jaar geleden, aan mijn boek begon is er een wereld voor mij opengegaan. De menopauze of midlifecrisis of overgang of hoe je het ook wilt noemen, bevalt mij tot nu toe uitstekend. Vrienden zeggen dat ik veranderd ben. Ja, ik voel mij beter dan ooit tevoren. Dit boek is iets van mijzelf. Dat het mijn leven zo`n totale ommekeer zou geven, had ik niet kunnen bevroeden toen ik eraan begon. Ik voel mij herboren en dat voelt goed, heel goed. Zonder de steun van Peter en Jacob kan ik dit niet doen. Hun support is onontbeerlijk. Voor mijn boek moet ik veel research doen. Ongegeneerd duik ik overal in, ga ik op iedereen en alles af. Daarbij ontmoet ik zoveel nieuwe mensen, ontrafel ik geheimen en bevind ik mij telkens weer in nieuwe situaties. Tot nu toe ben ik nog niet teleurgesteld, integendeel zelfs. Mensen zijn bereid mij te helpen, stimuleren mij en geven mij hun vertrouwen. Zij zijn een verrijking voor mijn leven. En vandaag dus die ontmoeting. Ik kijk ernaar uit, ben enigszins gespannen en moet eigenlijk naar bed maar kan toch niet slapen. Het is dat gevoel dat ik vroeger had op de dag voor mijn verjaardag. Dat ik op mijn leeftijd nog zo`n geweldige toegift krijg!!

Make my day

Het mooiste bericht kwam van mijn nichtje, die het wel van de daken kan schreeuwen; 2100 uur De vogels zingen voor mij een extra uitbundig lied. Ik hoef nooit meer naar de kaakchirurg. Ik ben eindelijk echt klaar met de kanker!!!! Na 10 jaar........... Smak Els

Cartoons

Van een bezorgde lezer kreeg ik de waarschuwing dat een weblog verslavend werkt.
Nu heb ik nog een verslaving, nl. politieke cartoons.
Regelmatig zal ik ze op deze weblog plaatsen.

I.M.

Vandaag 4 jaar geleden werd Pim Fortuyn vermoord.
Vriend en vijand zullen moeten erkennen dat hij Den-Haag even wist wakker te schudden.
Rotterdam heeft veel aan hem te danken.
Daarom gun ik hem graag een plekje op mijn blogje.

Zeeland is wakker.

Op donderdag verruil ik ons luxe Kralingse appartement voor het kotje in Den Osse (bij Brouwershaven). De combinatie van stad en buiten is ideaal.
In het gunstigste geval zijn wij in een uurtje op de plaats van bestemming.
Het is meivakantie.
Schouwen Duiveland is weer volgestroomd.
De vakantieparken zitten vol. De huisjes zijn tijdens het paasweekend in gebruik genomen.
Hier en daar staat het grof vuil huizenhoog. Honden lichten hun poot er graag tegen op.
Er is nieuw gestoffeerd en/of gemeubileerd , de huisjes zijn opgefrist.
De huurders mogen in geen geval reden tot klagen hebben.
Op de (mini) campings staan ze weer keurig gerangschikt in hun straatjes. Ieder bij zijn eigen stroomblok zodat ze 'Dancing with the stars' niet hoeven te missen.
Gezelligheid ten top.
Gisteravond was het openingsfeest van de duikersvereniging. Wij dreunden tot ver na middernacht mee. De bovenstaande foto is door een duiker gemaakt in de buurt van de Brouwerdam.
Ja, het seizoen is voor iedereen en alles begonnen. Wat er nog in de winterstalling stond, is er nu zeker uit.
Op het Grevelingenmeer krioelt het van de boten.
De terrassen, strandtenten en andere horecagelegenheden doen goede zaken.
's Avonds bereikt ons de lucht van verbrand vlees.
"Staat er iets aan te branden?", vraagt mijn wederhelft op verwijtende toon. Hij begint aanstellerig te hoesten.
Even slaat de twijfel bij mij toe. Ik check voor de zekerheid het fornuis.
"Nee, hoor het is ergens anders", antwoord ik voldaan.
"Zal ik dan ook maar de BBQ aanzetten?", vraag ik vervolgens.
Hij knikt goedkeurend. Liever onze eigen rook dan van een ander .
Het apparaat wordt uit het schuurtje gehaald en grondig schoongemaakt.
Ook voor ons is het seizoen begonnen.

UitspRAKEn.

In elk oud iemand zit een jong iemand - die zich afvraagt wat er in godsnaam is gebeurd. (Cora Harvey Armstrong)

De oude dag is geen plaats voor watjes (Bette Davis)

Een man moet doen wat een man moet doen. Een vrouw moet doen wat hij niet kan. (Rhonda Hansome)

De zin 'werkende moeder' is overbodig. (Jane Sellman)

Een vrouw moet twee keer zo goed zijn als een man, om half zo goed gevonden te worden. Gelukkig is dit niet moeilijk (Charlotte Whitton)

Wanneer vrouwen gedeprimeerd zijn gaan ze of eten of winkelen. Mannen vallen een ander land binnen. (Elayne Boosler')

Achter elke succesvolle man staat een verraste vrouw (Maryon Pearson)

Ik ben een geweldige huishoudster, elke keer als ik een man verlaat, houd ik zijn huis (Zsa Zsa Gabor)

Niemand kan je minderwaardig doen voelen zonder je toestemming (Eleanor Roosevelt).

Karel Appel 1921 - 2006

Appeltje voor de dorst.

Twee minuten stilte.

Het volgende prachtige stukje kwam van mijn coaching friend Lonneke:

Ik zit alleen thuis. Er is iets merkwaardigs aan in je eentje twee minuten stil zijn.
Als je alleen thuis bent, bén je al stil. Die twee minuten moeten dus nóg stiller zijn dan al die minuten ervoor en erna.
Je moet voor jezelf legitimeren dat je écht stil bent. Dat je niet sowieso die twee minuten stil was geweest, per ongeluk, ongemerkt. Dat het expres was. Dat je niet alleen niets zeí, maar ook niets dééd. En dat je nadacht – ook al dacht je al de hele tijd na. Je moet veel bewuster stil zijn. In je eentje moet je stiller zijn dan samen.
Dus ik was opgestaan en was voor het raam gaan staan.
En toen ik mij zo voor het raam zette, stond aan de overkant van de straat, twee verdiepingen lager, een vrouw stil. Abrupt. Ze had zich denk ik net als ik voorgenomen extra stil te zijn, omdat ze in haar eentje was.
Ik zag haar.
Zij zag mij.
En hierin zat ons stil zijn: we wisselden geen enkel herkenningstekens uit, geen groet, geen glimlach, geen ‘kijk mij eens even stil zijn’, niets - dat doe je niet als je helemaal stil bent. We waren alleen maar heel erg, heel erg, heel erg stil.
Daarna was de tijd voorbij.
Zij kwam weer in beweging. Voordat ze wegliep, dacht ik dat we heel even naar elkaar knikten. Maar ik heb het niet gezien, want we bewogen niet. Daarvoor waren we veel te stil geweest. Écht stil. Voor alle slachtoffers.

Herdenking

60 Jaar na dato werd op het terrein van kamp Vught de 2e WO herdacht.
Iedere keer wanneer ik naar Vught ga ( ca. 4 keer per jaar) bekruipt mij het onbehaaglijke gevoel over wat daar is voorgevallen.
De eerste keer dat ik het kamp bezocht heb ik gehuild en was ik zelfs bang. Bang vanwege de confrontatie.
Hoe vaker ik er kom, des te makkelijker wordt het voor mij.
Maar het onbehaaglijke gevoel blijft.
Kamp Vught is mijn monument. Dat is een term die wordt gebruikt door de vereniging van kinderen van verzetsmedewerkers (KVV), waar ik toe behoor.
Mijn moeders’ verloofde is er met 22 andere Trouwmensen (verzetskrant) gevangen gezet en op 9 augustus 1944 gefusilleerd. Er zit een heel verhaal achter, waar ik nu niet verder op inga. In mijn boek besteed ik daar voldoende aandacht aan.
Maar dat is dus de reden van mijn verbondenheid met kamp Vught. Met mijn vriendendonatie steun ik dit monument en voel ik mij er nauw bij betrokken.
In 1946 werd de eerste herdenking gehouden, met koningin Wilhelmina.
Vandaag viel mij op dat er veel jeugd was en dat deed mijn oude hart goed.

Hoe vanzelfsprekend nemen wij onze vrijheid, hoe slordig gaan wij ermee om, hoe naïef zijn wij dat wij denken dat wij in een veilig land wonen. Leggen wij 911, Londen, Madrid zo makkelijk naast ons neer?
Sinds 1945 zijn er meer dan 160 oorlogen geweest waarbij meer dan 22 miljoen mensen zijn omgekomen. Wij leven in een ‘schijnveiligheid ‘, we steken onze kop in het zand.
Dan te denken dat mijn moeders’ verloofde zijn leven heeft gegeven voor onze vrijheid. En zie hoe wij ermee omgaan.
Die onbehaaglijke momenten houden mij alert, zorgen ervoor dat ik niet mijn ogen sluit.
Daarom ga ik naar mijn monument en bepleit ik de herdenkingen. Twee minuten stil zijn, is dat zoveel gevraagd?
Vanmiddag ging er dus wel even iets een heel klein beetje mis tijdens de kranslegging.
Kamp Vught grenst aan de zwaarst bewaakte gevangenis van het land.
Naar ik begrepen heb heeft W.H. er deze week onderdak gevonden en zitten er nog wat Hofstadleden.
Een luguber idee, zo’n beruchte gevangenis naast een gevangenkamp waar onschuldige, moedige mensen zaten.
Enfin, tijdens de 2 minuten stilte kreeg er een mevrouw een hoestaanval die niet meer te stoppen was. Water en wiebertjes hielpen niet en daarbij stikte ze ook bijna in haar eigen schaamte.
Maar toen hoorden wij dat de gevangenen gelucht werden. We hoorden stemmen achter de metershoge -en dikke muur.
Toen de eerste krans werd gelegd schalmden de discodreunen uit de luidsprekers. Een pijnlijk moment, ja. Maar ook iets om heel diep over door te denken.
Vanavond de herdenking op de Dam. Waarom toch altijd de Dam? Dat is een monument uit 1956, heeft verder geen historische betekenis.
Waarom gaat ze niet, net als op koninginnedag, het land in.
Westerbork, Vught, Amersfoort, Waalsdorpervlakte, Bloemendaal, Hollandsche schouwburg, noem ze allemaal maar op.
Opdat wij ze nimmer zullen vergeten.


Herdenken is nadenken.

Wat zoekt de kok?

Dagelijks laat ik onze 12-jarige labrador Scooby uit in het Kralingse bos. Omdat ze de loop van huis naar haar plas-en poepplek niet meer haalt, gaan wij er altijd met de auto naar toe. Ik parkeer mijn koekblik dan bij de voormalige Plasmolens. Een etablissement dat ik nog vanuit mijn prille kindertijd ken. Hoe het nu heet, weet ik niet eens. Ik gebruik altijd de voormalige namen: Dijkzigt, NEH, waar vroeger Jamin zat, waar vroeger Gerzon zat, waar vroeger Zumpolle zat, waar vroeger de Gruijter zat. Mijn Rotterdamse vrienden begrijpen mij en mijn nostalgische ingevingen. Ik kan Rotterdam niet loskoppelen van mijn jeugd. Misschien komt dat omdat ik er zo'n kleine 30 jaar tussenuit ben geweest. Toen ik met mijn vermoeide hond terug bij de auto kwam, stond Herman den Blijker op het parkeerterrein. Voor wie niet weet wie Herman den Blijker is. Dit is een Rotterdamse kok / restaurateur die ons op dinsdagavond (RTL5) een kijkje geeft in zijn eigen en een nieuw op te starten keuken. Alhoewel ik de commerciëlen vermijd, vind ik dit wel een aardig programma. Herman, als de Nederlandse Gordon Ramsey, pakt nieuwe projecten aan met de Rotterdamse slag. Hij waagt zich nu in hartje Amsterdam aan een nieuw restaurant. Met genoegen volg ik de letterlijke obstakels die hij moet overwinnen. Dat levert leuke en informatieve (op kookgebied) televisie op. Maar wat deed hij daar zo bij de voordeur van de Plasmolens? Een nieuw project; of liet hij, net als ik, zijn hond uit? Wel toevallig. Ja toch, niet dan?

In de kinderschoenen.

Mijn eerste, voorzichtige schreden op mijn eigen blogje. Dat betekent wis en waarachtig ook, kinderziektes. Veel zal er in het begin fout gaan, maar dat zal mij er niet van weerhouden alles te proberen. Ik ben een autodidact.