Oké, laat ik dan maar, als scepticus, een positief voorbeeld geven van ‘the U.S. of Europe’.Ik ben nl. heel erg tegen de Euro en de Brusselse betutteling. Maar dit terzijde.
Laat de pessimist nu eens met iets positiefs komen.
Vandaag reden we richting Lille (nog geen 2 uur rijden) om boodschappen te doen bij de hypermarché Auchan in Tourcoing. Na de onbegrensde Belgisch-Franse grens is het de 2e afslag.
De eerste keer overdonderde deze winkel, een mix van de ISPC en Macro, ons enorm.
Ons doel was wijn. Daar is ook een grote variatie in, zij het alleen Frans.
De verleiding ook andere producten te kopen, zoals delicatessen, was voor ons niet te weerstaan. Onze winkelkar puilde aan alle kanten uit.
De non-food afdeling is even indrukwekkend en de prijzen maken de rit zeker de moeite waard.
Vandaag ging het allemaal wat sneller omdat we de weg inmiddels wisten.
Tevens liepen wij ieder met een eigen kar. Peter duwde de drankenkar en ik ontfermde mij over de lekkernijen in vaste vorm.
Op weg naar de auto zongen wij, ‘ik heb mijn wagen volgeladen, vol met lekkernijen’.
Toen wij de grens passeerden bekroop mij een nostalgisch gevoel.
Tegenwoordig mag je meenemen wat en hoeveel je wilt zonder daarvoor aangehouden te worden.
Hoe anders was het toen.
Zes flessen Martini Dry, die mijn ouders uit Italië meenamen, werden in de slaapzakken gerold en bij de douane moesten wij altijd doen alsof wij sliepen.
Dat zou medelijden bij de douaniers opwekken.
Vandaag sliep ik tijdens de grensoverschrijding weer, ik droomde over vroeger.
Over toen de grenzen nog bewaakt werden en reizen spannend was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten