Zaterdag

Wij gaan mee in de wekelijkse
zaterdagactiviteiten van de doorsnee Nederlander..................d.w.z. deze zaterdag.
Ik heb uitgeslapen terwijl P. zijn auto door de wasstraat reed en vervolgens zijn herstellende moeder in Middelburg bezocht.
We dronken samen koffie in het zonnetje, waarna ik naar Zierikzee reed om mijn goedgekeurde auto op te halen. Donderdagmiddag gebracht, zaterdagochtend gehaald, kassa ping.
Er moesten nl. nieuwe banden onder, maar aangezien ik supervelgen heb ontstond er een probleem dat wel eens in de papieren zou kunnen gaan lopen. Die dure velgen zijn beveiligd met sloten waar ik geen sleutel van heb of die op een voor mij onbekende plaats ligt.
De garage belde me daar dus gisteren over. Wat te doen?
Dan maar met fors geweld ze eraf halen, banden vernieuwen en de velgen van een nieuw slot voorzien. Die dingen schijnen behoorlijk kostbaar en nogal gewild te zijn.
Nou ja, alleen het verwijderen van die bandensieraden heeft een uur gekost en daarom vrees ik nu dat ik een uit de klauwen gelopen rekening krijg.
De baas van de garage wist niets van dit voorval af (hij doet de verkoop) en begroette mij vanmorgen allerhartelijkst met: "Is die groene 206 van U, mevrouw Frima? Leuk karretje... sterke motor, mooie banden......".
Ik dacht even dat hij mij in de maling nam, maar mijn slechte gedachten werden al snel ontzenuwd. Daarna heb ook ik mijn auto door de wasstraat gereden.
Mijn boodschappen kon ik niet in een rap tempo doen aangezien er in Zierikzee verschillende fanfarekorpsen het verkeer lam legden, weliswaar met vrolijke tonen.

Ik heb een echt zaterdaggevoel met twee gepoetste auto' s voor de deur, een gemaaid grasveld, een opgeruimd schuurtje en een kub opgestapeld hout (wintervoorraad) voor de open haard. Morgen naar de Kuip en als Feijenoord dan ook nog wint is mijn weekend volmaakt.
De zon schijnt!

Mens, dier en gras

In Rotterdam is de boel aan kant en lijkt de vakantie alweer maanden achter ons te liggen. Tijd om de schade in Brouw op te nemen. Vanmiddag zijn Scooby en ik naar Zeeland vertrokken, o.a. om mijn auto bij de garage af te leveren voor een beurt en de jaarlijkse APK-keuring. Ik blijf de ondernemers van Zierikzee een warm hart toedragen, we hebben vier heerlijke jaren in het prachtige stadje gewoond ('83-'87). Heel gul werd mij een vervangende auto aangeboden.
Ik moest even slikken toen ik voor het tuinhek stond. Wat een ravage! Waar te beginnen?
Door de droogte van de afgelopen weken kon ik de bloembakken direct legen, er was geen redden meer aan. Vervolgens ben ik meteen, zonder nadenken, het gras gaan maaien. Meerdere keren sloeg de machine af omdat hij het gewoon niet kon verhapstukken. Ik was in een uur rond.
Deze zomer was ik (gewilde prooi voor ieder bloeddorstig insect) nog niet gestoken. Tijdens mijn rondje door de tuin werd ik regelrecht aangevallen door horden muggen die zich in de struiken schuil hielden en mijn bloed letterlijk wel konden drinken. Ik sloeg er één op mijn arm dood, waarbij mijn eigen rode levensvocht op mijn arm achterbleef.
In ieder geval hoeft mijn, nog steeds gammele, mannetje zich één zware inspanning niet te getroosten. De lange, warme douche was een weldaad voor mijn vermoeide, warme lijf.

Vanavond ben ik weer gaan experimenteren met mijn nieuwe fototoestel. Mijn proefkonijn/model was Scooby, die het in het begin nog wel interessant vond en spontaan poseerde zoals op de bovenste foto te zien is.
Op de onderste foto toont ze duidelijk er geen zin meer in te hebben en ergert ze zich aan mijn geroep en gesmeek in de lens te kijken.

Catch the fly

Met dank aan Butch.

Who says you can`t potty train a man??

Home

Met een kop koffie naast mij probeer ik even tot rust te komen.
Het is hier een chaos, de inhoud van de koffers en golftas ligt her en der verpreid en ik kan geen lijn in het opruimen vinden. Ik ren van hot naar her zonder enig resultaat. De post heb ik gelukkig wel weggewerkt op enkele, nog te betalen, rekeningen na.
Mijn onvervangbare Ligia is gisteren geweest zodat wij in een schoon en opgeruimd huis kwamen, maar inmiddels is het een enorme troep.
Ik doe alles door elkaar en zit nog helemaal met mijn gedachten in dat heerlijke Ierland.

Het kleine vliegveld van Dublin verteerde de enorme drukte goed en het inchecken ging boven verwachting snel, evenals de security. Natuurlijk bleven de Ieren uiterst kalm, vriendelijk en behulpzaam. Ons geluk was dat de Amerikanen allemaal ochtendvluchten hadden en wij pas om 14.20 uur vlogen. Dat werd uiteindelijk 14.45 uur.

Jacob haalde ons op van Schiphol, nadat de eerder opgelopen vertraging keurig was ingehaald. De spits tussen Amsterdam en Rotterdam viel erg mee en na onze bagage thuis gedropt, waar Scooby ons enthousiast kwispelend begroette.

Na een hapje buiten de deur en gezellig bijgepraat te zijn vielen wij doodmoe in onze eigen comfortabele bedden in een diepe slaap.

Vannacht was ik even in paniek toen ik middenin een droom wakker werd en niet meer wist waar ik was. Het duurde even voordat ik mij realiseerde dat ik in mijn eigen bed lag, ik was totaal gedesoriënteerd.

De familie is herenigd, iedereen is blij en tevree met de meegenomen cadeaus en foto`s en de uitpakkerij is morgen ook weer vergeten.

Wat overblijft is de herinnering aan een geweldige vakantie, die in deze B&B in Kenmare (Kerry county) begon.

Ryder Cup, 4: de ontknoping

Vandaag vindt de ontknoping van het belangrijkste golftoernooi plaats.
De singles zijn om 11 uur begonnen. Golfliefhebbers die niet willen wachten op de uitzending van de BBC vanavond kunnen naar: http://www.rydercup.com/2006/europe/ gaan.

Er is een website van Skysport waarop de finaledag live te volgen is voor een paar euro' s.
Hierbij de website: http://streaming.skysports.com/rydercup/public/homepage.aspx

Europa is met een 10 - 6 voorsprong de laatste dag ingegaan. Dat lijkt een ruime marge, echter in 1999 wist de V.S. eenzelfde achterstand in te halen en eisten daarmee de trofee op.
Ik vrees dat zoiets vandaag weer kan gebeuren, juist omdat Europa de gedoodverfde favoriet is.

Dagje Dublin

Gelukkig viel de (feest)avond met de Amerikanen erg mee. Toch gaat het er iets anders aan toe dan bij ons en moet ik iedere keer weer lachen om de koude, onpersoonlijke sfeer.
We werden ontvangen met een drankje en iedereen stond elkaar aarzelend en onwennig aan te kijken.
Amerikanen zijn over het algemeen spontaan en ze delen tijdens de eerste ontmoeting al graag hun bankgeheim met je. Maar in deze vreemde omgeving is het blijkbaar anders.
Ik heb er geen moeite mee en wij troffen al snel een aardig echtpaar uit Chicago waar wij de avond verder mee optrokken.
Na de cocktail viel iedereen het grote buffet aan en werden de heerlijkheden op zijn Amerikaans in luttele minuten weggewerkt. Genieten is er niet bij, op is op.
Wij verlieten de party wat vroeger dan de anderen, we waren doodop.

Vanmorgen probeerde ik op te staan, doch mijn lichaam protesteerde hevig. Ieder botje, ieder spiertje, ieder peesje in mijn oude lijf deed pijn. Ik gaf mij over en liet Peter alleen naar de K-club gaan. Na een zware pil en een goed ontbijt ben ik de stad ingegaan.
Dublin is geweldig en op zaterdag is er nauwelijks verkeer. Ik heb een sightseeing tour gedaan en geshopt. Dublin doet niet onder voor Londen, het is geweldig.
De regen heb ik wederom getrotseerd.
Naar de Ryder Cup durf ik nauwelijks te kijken. Ja, Europa staat voor maar de pairings vanmiddag……………brrrrr. Morgen de laatste dag, de singles, de dag des oordeels.
De Amerikanen worden geacht beter te zijn in de singles.
Het wereldnieuws komt tot ons, maar Nederland valt daar blijkbaar niet onder.
Jacob stuurde mij onderstaande e-mail, die ik graag plaats.

Donner en Dekker zijn opgestapt naar aanleiding van het definitieve rapport over de Schipholbrand.
Ik loop me eerder op te winden over de conclusies van het rapport.
Kop van teletekst luidde: Brandweer kwam te laat!!! Er zijn te veel slachtoffers gevallen.
Ik heb nog nooit gehoord dat de brandweer ergens op tijd kwam, het is altijd te laat. Stel je voor dat de brandweer een keer te vroeg komt!!! " God meneer de brandweerman, wat goed dat U er bent, over vijf minuten gaan we dit huis in de fik steken!!!!!!!!!????????????"
En dan krijgen mensen dik betaald voor het schrijven van zo'n rapport, met alle gevolgen van dien: briljant.
Je mist dus heel wat Vertelselmomenten.

Ryder Cup, 3

Foto: Lee Westwood en Colin Montgomerie.

Het gaat niet goed met Europa op de eerste dag van de Ryder Cup.
Ik heb een vroege bus terug genomen, Peter op de 13e hole achterlatend. Vanavond hebben we een party van ons reisburo. Dan zullen de Amerikanen zich luidruchtig laten horen want hun helden doen het vandaag beter dan de onze.
De Europeanen gaan verliezen en de trofee gaat mee naar de V.S. Ik voel het aan alles, het loopt niet en het publiek is te stil (op de Amerikanen na).

En dat dit nu in dit geweldige gastvrije land moet gebeuren. Het is allemaal heel ongelukkig, want ook w.b. de infrastructuur en het weer zit het tegen. De busrit naar de K-club kost minstens één uur en dan heb je geluk. Wij boffen nog want ik hoor verhalen van mensen die een treinreis en 2 busritten (totaal 3 uur) voor het evenement moeten maken. Een evenement als dit kan je het beste via een reisburo boeken, dan wordt alles voor je geregeld.
Ik erger me groen en geel aan het geklaag van de Yankees. Niets vinden ze goed en alles vinden ze te duur.
Ik hoor regelmatig, "how can people live here".
Dan bijt ik op mijn lippen en kijkt mijn lief mij dreigend aan met een veelzeggende blik: "niet reageren El, alsjeblieft hou je mond".
Maar ik reageer wel: "I can".

Hierbij de link naar actuele updates.
http://www.golfweb.com/tournaments/rydercup

Ik zag nog wat BA' nen, nl. Michael Jordan en daddy Bush. Dat maakte het alleen nog maar erger.

Fun for friends

Met danks aan Jill Carmichael.

Ryder Cup, 2

Van mijn vriendin Jill (Ohio) ontving ik onderstaande cartoon. Ik vind hem leuk.

Vandaag hebben wij de Royal Dublin bevochten, maar niet klein gekregen. Ik vond deze linkscourse moeilijker dan Portmarnock, maar lang zo mooi niet.
Wel genoot ik weer van het oude, traditionele clubhuis met zijn kleine privékamertjes en zaaltjes waar oude mannetjes sterke verhalen uit het verleden ophalen.
De Amerikanen moeten toegeven dat golfen in Ierland alleen voor de echte golfers is, het is keihard werken vooral met windkracht 8 en een gemeen striemende regen. Ik voel mijzelf dan ook heel sterk, temeer daar er zich maar 2 dames op de baan waagden. Met dank aan de linkscourse van Domburg, waar ik 20 jaar geleden leerde golfen. Die ervaring kwam mij hier goed van pas en mijn zieke lief was eveneens in zijn element. Hij speelde goed, al doet zijn score anders vermoeden.
De Ryder Cup had ook op een linkscourse gespeeld moeten worden, waar de elementen van doorslaggevende betekenis zijn.
Wij doorzetters stonden om 6 uur op, zaten om 7.15 uur in de bus en sloegen om 9 uur af.
Manlief ligt nu gebroken maar voldaan in bed, na een prima pupmeal en de nodige drank. Morgenochtend gaat het spectakel echt van start en ik houd mijn hart vast.
Voor de pairings ga naar www.rydercup.com.
De openingsceremonie hebben wij vanmiddag vanuit ons bed bekeken. Het leek wel de Olympische Spelen.

Morgenochtend zitten wij om 8 uur in de bus naar de K-club. Waarschijnlijk wordt de 13e onze hole. Mocht het weer rampzalig worden dan kunnen we altijd naar de international pavillion vluchten. Daar zitten we droog, daar is een groot scherm, daar is eten en drank en daar zijn goede wc's.
Maar daar voel je niet de spanning en de stemming.
Ieder voordeel heb z'n nadeel.

Ryder Cup, 1

Ondanks het slechte weer, waardoor de 2e oefendag een uur werd uitgesteld, ben ik toch nog naar de K-club gegaan.
Ik moest gewoon even zien hoe het werkt met de security, wat ik wel en niet mee mag nemen en hoe de baan eruit ziet. En natuurlijk moest ik naar de merchandiseshop voor kleren en leuke hebbedingetjes.
Het was absoluut k-weer, maar mijn nieuwe regenbroek kwam goed van pas en hield mij wonderwel droog. Natuurlijk heb ik de nodige foto’s gemaakt van onze Europese helden, die hun supporters niet teleurstelden en de regen trotseerden.
Dit in tegenstelling tot de Amerikanen, die hun fans lieten wachten tot 14.30 uur.

Tijdens mijn afwezigheid heeft Peter een huisarts bezocht vanwege een doof oor. Kan wel 5 weken duren, er zit door dat hardnekkige virus vocht achter.
Jammer dat deze 2 weken in een grieperige roes aan hem zijn voorbij gegaan.
Hij is in ieder geval opgelucht dat hij ernaar heeft laten kijken en was zeer te spreken over de uiterst vriendelijke en adequate arts. Het past geheel in het beeld dat wij de afgelopen 2 weken van de Ieren hebben gekregen.

Ierland, 6

Dublin is een vreselijke stad om met de auto in te komen. Dat ervoeren wij gisteren toen wij met tranen in de ooghoeken uit Killarney wegreden. Vanaf de rand van Dublin tot aan het hotel in het centrum kostte ons 2 uur.
Vervolgens was het een chaos om in te checken en moest de auto weer terug naar het verhuurbedrijf. Dat leidt dan onvermijdelijk tot een explosie, waarbij we de vreselijkste dingen tegen elkaar zeggen en de verwijten over en
weer gaan.
Maandag is een dag om snel te vergeten, ook qua weer. Het stroomde uit de egaal grijze lucht en de temperatuur kwam niet boven de 14 graden.
We zitten wel in één van de beste hotels in Dublin, zo wordt gezegd. De groep Amerikanen, waar wij geen deel van uit willen maken, is decadenter dan decadent.

Gisteravond was de introductiereceptie van ons reisbureau en wat we daar opvingen deed onze oren klapperen.
Zo is er een aantal met de Amerikaanse spelers meegevlogen in hetzelfde vliegtuig en zij krijgen ook een VIP- behandeling. Ze bezoeken de ene cocktailparty na de andere, zitten op de eerste rij bij de openingsceremonie en mogen het clubhuis van de K-club in, om maar iets te noemen.
Dat pakket heeft ze ruim $ 15000,- p.p. gekost. Ik vraag mij af of ze iets van het golfen zullen zien, laat staan dat ze er in geïnteresseerd zijn. De vrouwen in ieder geval niet.
Ze gedragen zich er ook naar en laten zich zeer luidruchtig horen. Het irriteert ons des temeer omdat ze zo ontzettend dom zijn en neerbuigend naar de Ieren tegelijk. Die pikken het zeer onderdanig vanwege de dikke fooien.
Het Amerikaanse team was in Washington uitgeleide gedaan door de president zelf inclusief cocktailparty en in Dublin stond de U.S. ambassadeur hen op te wachten met wederom een alcoholische ontvangst. Zo gaat dat de hele week door. Vandaag gingen de spelersvrouwen naar de paardenrennen en worden er iedere avond feesten en ontvangsten georganiseerd. Het is allemaal erg patserig en poenerig en heeft mijns inziens weinig met sport te maken.

Vandaag speelden we op de prachtige linkscourse van Portmarnock. Ik was blij dat we een cart hadden want over de eerste 9 holes deden we 3 uur. De ontvangst op Portmarnock was uiterst gastvrij en de baan was moeilijk maar prachtig.
Morgen last mijn, nog steeds kwakkelende, man een rustdag in. Ik ga alleen naar de K-club om wat inkopen te doen, om de spelers te zien oefenen en om uit te vinden waar we het beste kunnen zitten. Vrijdag beginnen de wedstrijden.
40.000 Bezoekers per dag worden verwacht en die moeten allemaal door electronische security, zoals we op de vliegvelden gewend zijn.
Logistiek is het een ramp en had de keuze voor de K-club niet slechter kunnen zijn. De weersverwachting voor de komende dagen stemt ons ook niet optimistisch.
Ik hoop dat het golfen wat goed maakt, want tot nu toe zijn wij enigszins moe en in de mineur.

Ierland, 5

klik 2x






Gisteren was het een druilerige dag waar we niet veel mee aan konden. Na een kort bezoek aan Ross Castle (foto rechts) zijn we Killarney ingegaan om wat te shoppen, met succesvol resultaat.
Tussendoor schuilden we in een oer-Ierse pup waar de Guiness ruimschoots vloeide. Waar de mannen al dat donkerbruine vocht laten is mij een raadsel. Ze gieten liters naar binnen en worden luidruchtiger maar niet vervelend.
De Kerrymannen zijn behoorlijk uit de kluit gewassen. Ze zijn niet lang, wel breed gebouwd maar niet dik.
Hun blozende, vaak rood geaderde gelaat verraadt dat ze veel buiten zijn. Ze doen me aan rugbyers denken.

Vandaag was het een stralende, maar frisse dag. We hebben ons in een koetsje door de tuinen van Muckross laten rijden.
Vervolgens hebben we met weemoed ons laatste autoritje over Ballaghbeamapas gemaakt.
Maar Ierland staat vandaag in het teken van “the national all footballfinal” in Dublin. Het is een combinatie van voetbal en rugby, waarbij grof geschut onontbeerlijk is.
Nationaal is dit hier het grootste sportevenement. Kerry staat op zijn kop, want het speelt tegen Mayo en is de gedoodverfde favoriet.
Zo oranje NL was tijdens de WK, zo groengeel is deze county. De pups, met giga-screens, zijn volgestroomd en het bier gaat voor een schijntje over de toog.
Ik moet helaas pakken. Wij vertrekken morgen bijtijds naar Dublin waar het grootste internationale sportevenement, ooit in Ierland gehouden, op het punt van beginnen staat.
Het land is trots dat ze dit keer het meest prestigieuze golftoernooi mag organiseren. Overal wordt je ermee geconfronteerd, tot in de verste uithoeken van het land.
Ons hoofd staat er nog niet echt naar. Wij genieten nog zo van de prachtige natuur.
Zodra wij morgenmiddag inchecken zal dat veranderen, want het Burlingtonhotel huisvest de Amerikaanse Ryder Cup gasten. Aangezien ik een volledig pakket met hotel, 3 greenfees en de passe-partouts bij een Amerikaans reisbureau (golfreizen) heb geboekt, zitten wij in het hol van de leeuw.

Dus morgen is het goodbye Killarney, hello Dublin.

Ierland, 4

Vandaag scheen de zon en was de lucht strak blauw met hier en daar een schapenwolletje. Weliswaar kwam temperatuur niet boven de 15 graden, maar voor een lange autorit is dat prima.
We reden via de noordkant van Kerry, langs Dingle Bay naar de pont waarmee we overstaken naar Valentia Island (bovenste 2 foto’s).
Het was een schitterende tocht en ik moet ervoor waken niet telkens in superlatieven te vervallen. De foto’s spreken voor zichzelf.
Ik ben echt aan het experimenteren met mijn nieuwe toestel, maak honderden foto’s maar
delete even gemakkelijk meer dan de helft.






Rechter foto nam ik aan één van de rotsachtige inhammen aan de westkust van Kerry.

Klik ze aan voor het mooiste resultaat.

Ierland, 3

Foto's 2 x aanklikken voor vergroting.

Gisteren hebben we een rustdag ingelast. Nou ja……we zijn in de buurt van het hotel gebleven maar waren wel degelijk cultureel actief.
The Muckross gardens, farms en house ( foto) waren een bezoek dubbel en dwars waard. We waren er de hele dag zoet en eindigden met tea and scones op het terras.
Aan het weer zijn wij inmiddels gewend en zelfs gehecht geraakt. De buien trekken snel weg en de wisselvalligheid pakt tot nu toe gunstig uit.
In ieder geval begrijpen wij waarom het zelfs in de herfst nog zo groen en fleurig is. The air is crisp. De luchten zijn zo ongelooflijk mooi, ik kan er eindeloos naar kijken.
Gisteravond veel gedronken en goed gegeten in een pub in Killarney, genaamd Laurels.
We zagen een mooie wedstrijd tussen Manchester en Celtic. Zelden heb ik Ferguson zo blij gezien met een doelpunt tegen de Schotten.

Vandaag was het een stralende dag met temperaturen schommelend tussen de 13 en 18 graden. Ondanks ons late ontbijt besloten we toch om een deel van ' the Ring of Kerry ' te gaan doen. We hebben het zuidelijk deel van deze uitloper genomen en vanaf Waterville zijn we landinwaarts gegaan om via een aantal passen terug te keren naar Killarney.
Het was moeilijk om met dit prachtige weer het goddelijke terras aan het strand te weerstaan. Maar we hebben ons voorgenomen om deze eerste week zoveel mogelijk van West Ierland te zien, dus tuften we langzaam verder. De wegen zijn slecht en smal en weer zat ik virtueel regelmatig in de bramenstruiken.
The Gap of Dunloe is adembenemend.

Maar ook dit geweldige vakantieland met haar onbedorven natuur kent problemen. Regelmatig horen wij van de vriendelijke locals dat ze zich zorgen maken over de vele buitenlanders die hier komen werken. In Ierland heb je geen werkvergunning nodig, waardoor het een eldorado voor economische gelukzoekers is. De Polen hebben de weg naar Ierland gevonden en zijn goedkope werknemers. Ze vestigen zich dus blijkbaar niet alleen in de grote steden, doch ook hier in Kerry. In dit hotel worden alleen de leidinggevende functies bekleed door natives. De rest is Pools.
De Ieren ergeren zich er groen en geel aan, wat in deze county wel past.

Ierland, 2

Onze reis is toch doorgegaan, we zijn vertrokken, zij het met het lood in de schoenen.
Na één nacht in Dublin te hebben gelogeerd moesten we dan toch zelf achter het stuur kruipen. De Hiltonshuttle bracht ons en andere gasten terug naar het vliegveld. Toen wij bij Alamo uitstapten was onze koffer foetsie. De chauffeur had het aan de andere reizigers, die eerder waren uitgestapt, toebedacht. Alom paniek! Waar te zoeken?
Friem kreeg al waanbeelden van een ontruimd vliegveld vanwege een verdacht klein koffertje. Ik stond inmiddels bij Alamo in de rij toen de chauffeur hijgend en puffend met ons koffertje kwam aanzetten. Het stond nog op exact dezelfde plek als waar hij het had uitgeladen.
Autorijden in Ierland is geen pretje, zeker niet wanneer je ook nog eens links moet schakelen. De eerste 100 km. waren rampzalig. Regelmatig zat ik op de stoep en regelmatig gilde ik het van angst uit. Mijn arme lief kon de ruimte aan de linkerkant totaal niet inschatten. Op een gegeven moment zag ik mijzelf in een lantaarnpaal hangen. We hebben ondanks de horten en stoten Kerry gehaald.

Mijn schoonmoeder heeft zich acuut laten opereren, wat achteraf een kleine, makkelijke ingreep bleek te zijn. Zaterdagochtend was het nog paniek, maar aan het einde van de middag belde mijn zwager ( zelf chirurg ) dat het tij gunstig gekeerd was. Ik zag dat er een last van Friems schouders afviel.
Wij logeerden zaterdag – en zondagnacht in een B&B in Kenmare. Het was allemaal prima, doch de wat opdringerige, nieuwsgierige hosts irriteerden ons mateloos.
The Ring of Beara is absoluut de moeite waard ondanks het zwaar bewolkte weer. We blijven qua temperatuur ver achter bij Nederland, zo heb ik tenminste begrepen.
Het schommelt hier tussen de 14 en 18 graden, met zeer laaghangende bewolking.

Mijn nieuwe fototoestel probeer ik honderduit, ik moet veel oefenen. De avondfoto’s mislukken vrijwel allemaal.
Nu logeren we in het riante Lake hotel, even buiten Killarney. Onze kamer kijkt uit op de kasteelruïne en het meer, wat een adembenemend plaatje is.
Ik zal er morgen wat foto’s van maken.
Ideaal dat in de library wireless internet aanwezig is, waar ik graag gebruik van maak.
We blijven hier tot maandag.
Killarney ligt mooi centraal voor uitstapjes, zoals wij vandaag een uitgebreid rondje Dingle over (on) verharde wegen hebben gedaan.
Ik wil niet in herhaling treden, zie de foto’s hieronder (aanklikken voor vergrotingen).

We zien veel, kijken onze ogen uit. Het is een prachtig land met eindeloos veel ruimte. Het landschap is onbeschrijflijk mooi, flora en fauna zijn uniek. Ik verwonder mij over de eindeloze fuchsiahagen langs de wegen. Dat heb ik nog nooit gezien.
Ook de waanzinnig mooie luchten, dat landschap dat gedeeltelijk in nevel is gehuld, de wolkenpartijen en de temperatuurverschillen van dorp tot dorp.
Het weer verandert hier per minuut.

Kortom: PRACHTIG!
En de Ieren?
Aardig, heel aardig en behulpzaam.

Ierland, 1

Foto's aanklikken voor vergroting.

Geen reis.

Een darmafsluiting gooit waarschijnlijk roet in het eten, de kans dat wij morgen naar Ierland vertrekken zie ik slinken tot 10%.
Het lijkt wel of iedereen ziek is. Mijn mannetje gammelt er ook nog lustig op los en is al 2 dagen thuis.
Nu kregen we een telefoontje van een verontruste (schoon)zus die onderweg naar haar moeder is. Ik zie dat mijn zieke lief in dubio staat, maar ik kan en wil die beslissing niet voor hem nemen.
Zijn 88- jarige moeder roept al jaren dat ze niet meer wil, haar euthanasieverklaring ligt evenzo lang bij ons in de safe. Tot nu toe heeft ze zich iedere keer laten opkalefateren.
Haar verkleefde darmen (gevolg van bestraling na baarmoederhalskanker) zorgen regelmatig voor zeer pijnlijke verstoppingen, die haar nu wel eens fataal kunnen worden. Ze wil niet opgenomen worden.
Mijn schoonvader is de enige die is gestorven terwijl wij gewoon in het land waren.
Voor mijn ouders zijn we beide keren vervroegd teruggekeerd uit de V.S. De eerste keer moesten wij vanuit the middle of nowhere (Montana) gerepatrieerd worden. Drie vluchten verder en 24 uur later landden wij in Amsterdam.

Komt het hard en gevoelloos over ?
Dat is niet mijn bedoeling, hoewel ik hier wel ontzettend zit te balen.
Ik houd niet van mijn schoonmoeder, waarmee ik mij in de lange rij van slechte schoondochters plaatst.
Wij (vooral mijn hubby) waren ontzettend aan vakantie toe.
Het feit dat hij nu ziek is, komt vanwege oververmoeidheid. More important, hij is 56 jaar en heeft chronisch lymfatische leukemie.
Voor ons is tijd kostbaar, die benutten wij zo optimaal mogelijk. We genieten driedubbel van elkaar en van wat wij samen doen en zijn ons meer dan bewust van onze sterfelijkheid.

Lang leve de doorlopende reis- en annuleringsverzekering, die wij waarschijnlijk voor de 3e keer aan aanspreken.
Dan zijn de ouders op en is het scheepsrecht gehaald.

Malaise

Zal je altijd zien.
Een week voor vertrek wordt mijn lieftallige echtgenoot ziek en met zijn ingewikkelde leukocytenhuishouding kan dat wel eens lang gaan duren.
Het komt mij dus heel slecht uit: de reis voorbereiden, een zieke man (is ie op tijd reisfit?) en dan nog de vrees dat ik het zelf ook zal krijgen.
We slapen al gescheiden en ik gedraag me alsof ik aan smetvrees lijd.
Onze huisarts is met vakantie, maar ja.........wat had die eraan gedaan? De oncoloog heb ik daarom vanmorgen even gebeld, just for my own peace of mind.
Er is geen koortsfactor, alleen groene klodders en een algehele malaise in het lijf.
Als ik ziek ben heeft niemand last van mij, want ze mogen dan niet eens mijn kamer in. Ik besta dan niet voor de buitenwereld.
Maar bij mannen is het anders. Ja, ik durf hierbij te generaliseren omdat ik in deze bijval van vele echtgenotes krijg. Mannen willen juist zoveel mogelijk aandacht en worden ineens heel klein en afhankelijk. Een griepje maakt mannen tot vervelende wezens.
" El, morgen is het over, hè ? ".
" Ja schat, als je maar even een stoot paracetamol neemt ".
" Nee, dat helpt niet, ik wil hot coldrex ".
" Je moet gewoon even een stoot van 1000 mg. nemen schat, is hetzelfde als hot coldrex maar makkelijker in te nemen.".
P. denkt dat het citroensmaakje van het hete drankje hem beter maakt.
" Ik kan best naar kantoor hè ? ".
" Lijkt me in jouw geval niet verstandig, je mag best wel weer eens ziek zijn ".
" Ze kunnen niet zonder me ".
" Sure, whatever schat ".

En zo gaat het vraag en antwoordspelletje nog eindeloos door, zo nu en dan verstoord door een, diep uit de longen opgehaalde, rochel of een schrapend keelgeluid.
Maar het ergste is het eindeloos " wat ben je aan het doen?, wat doe je?, waar ga je naar toe?, wie had je aan de telefoon? "

Dus ben ik niet echt blij met deze situatie.
Tijd om mijn uroloog te bellen over de uitslag: een vermeende blaasontsteking blijkt ook een echte te zijn. Bacterieën in de kweek gevonden. Tussen het plassen door zie ik nog kans boodschappen te doen en de boel te organiseren.
Overal zwerven memootjes en krabbels.
Gaat lekker zo!
De goedgevulde tas met medicijnen wordt aangevuld met de (nodige) kuurtjes: Augmentin, Klacid en Noroxin.
We zijn op alles voorbereid.

Countdown

Ik moet mij deze week ernstig gaan voorbereiden op onze reis naar en in Ierland. Het wordt voor ons het eerste bezoek aan dit schijnbaar prachtige land.
We hebben ook een doel: de Ryder Cup in de omgeving van Dublin.
Het wordt de 4e keer dat wij dit toernooi tussen de golfgiganten van Europa en de V.S. gaan bijwonen. Ik verzeker U, dit is het ultieme sportieve gevecht tussen de twee werelddelen.
Wij voelen ons bevoorrecht er getuige van te mogen zijn.
Ik neem m'n laptop mee en zal trachten updates te geven.
Tevens heb ik een prachtig fototoestel gekocht waar ik overigens nog wel wat mee moet oefenen. Het is niet zo'n klein digitaal dingetje, maar een echte met een Leica-lens. Dit ter info voor de kenners. Tijdens de oefendagen (wanneer wij zelf niet hoeven te spelen) mag ik foto's maken.

De eerste week gaan wij toeren door het zuidwesten, m.n. the Ring of Kerry. De foto's, die ik op het internet heb gevonden, brengen mij in extase. Ik heb er zin an.
Het uitzoeken van hotels en B&B is al een groot feest.
De tweede week is het golfen en golfen kijken. Er liggen drie prachtige links (duinbanen) op ons te wachten, dankzij Premier Golf (een Am. reisbureau die ons verblijf, golfen en de toegangsbewijzen regelt).
Kortom het wordt ontspanning en spanning.
4 Days to go.
http://www.rydercup.com/2006/index.html

Oorlogsrust, 3 x is scheepsrecht.

Advies: lees eerst mijn eerdere verslagen van 24 en 25 augustus.

Mijn hubby en ik zijn vanmiddag in Middelburg toch naar de interactieve filmpremière van "Oorlogsrust" geweest. De storm gaf geen aanleiding voor leuke buitenactiviteiten, zoals het jazzfestival in de Zeeuwse hoofdstad.
Albert Heijn stimuleert deze maand het bioscoopbezoek met zijn "2e kaartjegratisbonnetjesactie". Het prikbord in onze keuken hangt er vol mee.

Toen ik het filmhuis vanmorgen belde vertelde de technische man, alias beheerder, alias kantinehouder, alias kaartjesverkoper, alias telefonist mij dat het wellicht helemaal niet doorging. In dat geval zou ik gebeld worden.
Er was nl. geen verbinding met Amsterdam en het was maar de vraag of die verbinding überhaupt gelegd kon worden.
Zeeland is nog altijd zo ver voor de randstad.
Maar ik werd niet gebeld.
Friem trachtte in de auto mijn middag nog te verpesten door voor te stellen eerst even bij zijn 88-jarige moeder langs te gaan. Ik dacht meteen aan Pieter en Sanne, die hun huwelijksgeluk geblokkeerd zien door Pieters moeder.
Toen ik hem, als alternatief, voorstelde om eerst een biertje op het Damplein te gaan drinken, liet hij zijn waanzinnige plan direct varen.
Via een live streamverbinding konden er vanuit verschillende filmhuizen vragen gesteld worden aan de makers van de film.
Helaas was er vóór de film geen verbinding tussen Amsterdam en Middelburg waardoor wij de inleiding van Theodor Holman misten.
Verder ging alles gelukkig goed, zij het dat er zo nu en dan harde rockmuziek het geluid van de film overstemde. Hilarisch. Foutje, bedankt.
In het monumentale pand "'t Schuttershof" zaten zo'n 20 filmliefhebbers. Velen hadden eigenlijk geen idee waar zij naar gingen kijken, noch dat zij na de voorstelling moesten blijven zitten. Het werd dus wat onrustig wat ook wel weer grappig was.

Over de film het volgende: ik heb er al twee keer over geschreven en zou dat ook niet meer hebben gedaan ware het niet dat ik mijn mening moet bijstellen. Ik herzie hem niet helemaal en misschien is het ook wel helemaal geen bijstellen. Hoe draai ik mij hier nu uit.
Een film ín een bioscoop zien is heel anders dan in de huiskamer op tv-formaat. De tijd vloog en ik zat er van start tot finish helemaal in. Prachtig!
Ik lette nu op andere dingen, zoals o.a. de muziek. Ook de bijzondere opnames, de details vielen op.
Dus zag ik iets curieus.
Op het nachtkastje van mevrouw Boon stond een glas met een gebit ( ik neem aan van haar ). Maar ze sprak met een mond vol tanden, dus dat vond ik wel heel bijzonder.
Ondanks dat ik blijf vinden dat er toneel wordt gespeeld, stoorde mij dat nu niet meer zo.
Friem vond het, evenals de andere 20 bezoekers, een goede film.
Om mij heen hoorde ik positieve reacties en vooral veel herkenning.
Ik haal mijn eerder (negatieve) verslag niet weg, maar voeg er een positieve aan toe. En nee..... ik ben niet beïnvloed(baar).

Dus kan ik nu oprecht zeggen: gaat het zien vanaf 7 september. Mocht het de eerste keer tegenvallen, dan is mijn advies dus duidelijk: ga nog eens.
Voor de filmhuizen: zie mijn eerste verslag over "Oorlogsrust" van 24 augustus.

Wanbeleid

Ik open de Feijenoord website en zie op de openingspagina bovenstaande foto staan. Wat een pijnlijke blunder. (Klik aan voor de vergroting) Het typeert de club: totale chaos.
Ik ben een aanhanger van Erwin Koeman, ik vind hem prettiger aan te horen dan zijn broer Ronald.
Zoals de Amerikanen dat zo treffend kunnen uitdrukken: he' s low key.

Na de "5 voor 12 aankoop" van Ajax' afdankertje Charisteas, moest Erwin zich tegenover de pers verantwoorden. Dat ging hem makkelijker af dan bij de harde kern van de supportersvereniging, die ik een warm hart toedraag.
Erwin is met handen en voeten gebonden aan de grillige besluiten van het Feijenoordbestuur, geen makkelijke positie.
Van de Herik is een griezelig mannetje, die ik uiterst onbetrouwbaar vond overkomen afgelopen zondag bij Studio Voetbal. Hij was niet op het afscheid van Dirk Kuyt diezelfde middag. Zogenaamd had hij het druk.
Nee, Jorien van de Herik had eerder die week een onprettige ontmoeting met de supporters gehad en scheet in zijn broek. Hij durfde zich niet op het veld te vertonen.
Wij zitten hoog en droog in het keurige vak C, maar moeten ook drie keer slikken wanneer wij de prijzen van de (seizoen)kaarten zien. Er zijn supporters, die alles voor hun club over hebben en er hun vakantie voor opgeven om alle wedstrijden bij te wonen.
Zonder deze aanhang is de Kuip halfvol of halfleeg, 't is maar hoe je het bekijkt.
Het Feijenoordlegioen is al sinds jaar en dag de trouwste fanclub in voetballand.
En nu zijn ze terecht heel boos en reageren bestuur en trainer daar heel verontwaardigd op.
Er is geld verdiend aan de verkoop van Kalou en Kuyt, maar dat geld is verdwenen in drijfzand, nl. de knalrode rekening van Feijenoord. Ja, dat komt omdat we geen Champions League spelen, is de uitleg van v.d. Herik.
Bullshit!
Vlak voor de deadline verstrijkt wordt er een afdanker van Ajax gekocht, terwijl Kluivert en Vennegoor voor het grijpen lagen. Maar nee, ze kopen een Ajaxied en zijn dan gepikeerd dat het legioen dat niet pikt. De herdertjes lachen zich kapot, daar zijn die kameraden weer mooi ingestonken. Ik hoop nu zo dat Ajax gewoon niet de club voor de Griek was en dat hij gaat schitteren bij/voor Feijenoord.
Koeman zegt vervolgens dat de negativiteit van de supporters zijn weerslag zou kunnen hebben op de ploeg, m.a.w. de evt. toekomstige slechte prestaties worden afgeschoven op het legioen.

Kijk en dat maakt mij nou boos en verdrietig, want ik houd zo van en geef zo om Feijenoord.
Als het bestuur dat ook doet, laten ze het wel op een verdomd slechte manier zien.