Ierland, 6

Dublin is een vreselijke stad om met de auto in te komen. Dat ervoeren wij gisteren toen wij met tranen in de ooghoeken uit Killarney wegreden. Vanaf de rand van Dublin tot aan het hotel in het centrum kostte ons 2 uur.
Vervolgens was het een chaos om in te checken en moest de auto weer terug naar het verhuurbedrijf. Dat leidt dan onvermijdelijk tot een explosie, waarbij we de vreselijkste dingen tegen elkaar zeggen en de verwijten over en
weer gaan.
Maandag is een dag om snel te vergeten, ook qua weer. Het stroomde uit de egaal grijze lucht en de temperatuur kwam niet boven de 14 graden.
We zitten wel in één van de beste hotels in Dublin, zo wordt gezegd. De groep Amerikanen, waar wij geen deel van uit willen maken, is decadenter dan decadent.

Gisteravond was de introductiereceptie van ons reisbureau en wat we daar opvingen deed onze oren klapperen.
Zo is er een aantal met de Amerikaanse spelers meegevlogen in hetzelfde vliegtuig en zij krijgen ook een VIP- behandeling. Ze bezoeken de ene cocktailparty na de andere, zitten op de eerste rij bij de openingsceremonie en mogen het clubhuis van de K-club in, om maar iets te noemen.
Dat pakket heeft ze ruim $ 15000,- p.p. gekost. Ik vraag mij af of ze iets van het golfen zullen zien, laat staan dat ze er in geïnteresseerd zijn. De vrouwen in ieder geval niet.
Ze gedragen zich er ook naar en laten zich zeer luidruchtig horen. Het irriteert ons des temeer omdat ze zo ontzettend dom zijn en neerbuigend naar de Ieren tegelijk. Die pikken het zeer onderdanig vanwege de dikke fooien.
Het Amerikaanse team was in Washington uitgeleide gedaan door de president zelf inclusief cocktailparty en in Dublin stond de U.S. ambassadeur hen op te wachten met wederom een alcoholische ontvangst. Zo gaat dat de hele week door. Vandaag gingen de spelersvrouwen naar de paardenrennen en worden er iedere avond feesten en ontvangsten georganiseerd. Het is allemaal erg patserig en poenerig en heeft mijns inziens weinig met sport te maken.

Vandaag speelden we op de prachtige linkscourse van Portmarnock. Ik was blij dat we een cart hadden want over de eerste 9 holes deden we 3 uur. De ontvangst op Portmarnock was uiterst gastvrij en de baan was moeilijk maar prachtig.
Morgen last mijn, nog steeds kwakkelende, man een rustdag in. Ik ga alleen naar de K-club om wat inkopen te doen, om de spelers te zien oefenen en om uit te vinden waar we het beste kunnen zitten. Vrijdag beginnen de wedstrijden.
40.000 Bezoekers per dag worden verwacht en die moeten allemaal door electronische security, zoals we op de vliegvelden gewend zijn.
Logistiek is het een ramp en had de keuze voor de K-club niet slechter kunnen zijn. De weersverwachting voor de komende dagen stemt ons ook niet optimistisch.
Ik hoop dat het golfen wat goed maakt, want tot nu toe zijn wij enigszins moe en in de mineur.