Ierland, 2

Onze reis is toch doorgegaan, we zijn vertrokken, zij het met het lood in de schoenen.
Na één nacht in Dublin te hebben gelogeerd moesten we dan toch zelf achter het stuur kruipen. De Hiltonshuttle bracht ons en andere gasten terug naar het vliegveld. Toen wij bij Alamo uitstapten was onze koffer foetsie. De chauffeur had het aan de andere reizigers, die eerder waren uitgestapt, toebedacht. Alom paniek! Waar te zoeken?
Friem kreeg al waanbeelden van een ontruimd vliegveld vanwege een verdacht klein koffertje. Ik stond inmiddels bij Alamo in de rij toen de chauffeur hijgend en puffend met ons koffertje kwam aanzetten. Het stond nog op exact dezelfde plek als waar hij het had uitgeladen.
Autorijden in Ierland is geen pretje, zeker niet wanneer je ook nog eens links moet schakelen. De eerste 100 km. waren rampzalig. Regelmatig zat ik op de stoep en regelmatig gilde ik het van angst uit. Mijn arme lief kon de ruimte aan de linkerkant totaal niet inschatten. Op een gegeven moment zag ik mijzelf in een lantaarnpaal hangen. We hebben ondanks de horten en stoten Kerry gehaald.

Mijn schoonmoeder heeft zich acuut laten opereren, wat achteraf een kleine, makkelijke ingreep bleek te zijn. Zaterdagochtend was het nog paniek, maar aan het einde van de middag belde mijn zwager ( zelf chirurg ) dat het tij gunstig gekeerd was. Ik zag dat er een last van Friems schouders afviel.
Wij logeerden zaterdag – en zondagnacht in een B&B in Kenmare. Het was allemaal prima, doch de wat opdringerige, nieuwsgierige hosts irriteerden ons mateloos.
The Ring of Beara is absoluut de moeite waard ondanks het zwaar bewolkte weer. We blijven qua temperatuur ver achter bij Nederland, zo heb ik tenminste begrepen.
Het schommelt hier tussen de 14 en 18 graden, met zeer laaghangende bewolking.

Mijn nieuwe fototoestel probeer ik honderduit, ik moet veel oefenen. De avondfoto’s mislukken vrijwel allemaal.
Nu logeren we in het riante Lake hotel, even buiten Killarney. Onze kamer kijkt uit op de kasteelruïne en het meer, wat een adembenemend plaatje is.
Ik zal er morgen wat foto’s van maken.
Ideaal dat in de library wireless internet aanwezig is, waar ik graag gebruik van maak.
We blijven hier tot maandag.
Killarney ligt mooi centraal voor uitstapjes, zoals wij vandaag een uitgebreid rondje Dingle over (on) verharde wegen hebben gedaan.
Ik wil niet in herhaling treden, zie de foto’s hieronder (aanklikken voor vergrotingen).

We zien veel, kijken onze ogen uit. Het is een prachtig land met eindeloos veel ruimte. Het landschap is onbeschrijflijk mooi, flora en fauna zijn uniek. Ik verwonder mij over de eindeloze fuchsiahagen langs de wegen. Dat heb ik nog nooit gezien.
Ook de waanzinnig mooie luchten, dat landschap dat gedeeltelijk in nevel is gehuld, de wolkenpartijen en de temperatuurverschillen van dorp tot dorp.
Het weer verandert hier per minuut.

Kortom: PRACHTIG!
En de Ieren?
Aardig, heel aardig en behulpzaam.