Rotterdamsels

Een stralende middag op pad met de camera.
Rotterdam en omstreken liep uit voor de nieuwste hype, Birkenstocks. Ik heb die degelijke, comfortabele, onelegante slippers al jaren, maar nu zijn ze, dankzij Heidi Klum, in bij jonge mensen. De overvolle winkel op de Nieuwe Binnenweg moest mensen per toerbeurt binnen laten en stond slechts één pasexemplaar toe. Slipperhysterie.

Koningin Beatrix zal a.s. dinsdag de nieuwste trots van de Holland Amerikalijn. Vanmorgen legde de Eurodam aan, waar veel publieke belangstelling voor was. Woensdag steekt hij van wal voor de eerste (behouden) vaart. Richting Scandinavië, heb ik mij laten vertellen.

Bij de Ballentent op de Westerkade eet je de beste/lekkerste gehaktballen van Nederland. Wel even (ongeveer drie kwartier) geduld hebben.

Balletje mayo, - pindasaus, - ui, en geruite ballen.

Vervolgens klonken de eerste tonen van North Sea round town in grandcafé/jazzclub Biblio (Westerhavenkwartier, van Vollenhovenstraat). Studenten van het conservatorium verzorgden een uiterst gevarieerde jam-sessie

Mooi toch, die witte badjassen van Golden Tulip. Als ik mijn fantasie de vrije loop laat: ze hebben net de after-neukdouche genomen en blazen nu stoom af. Seks in een hotelkamer is nu eenmaal veel opwindender dan thuis. Zo voor het raam gaan zitten geeft een extra dimensie.

Misschien maakt U er iets anders van.

Herinnert u zich deze nog?

Zondag is in Rotterdam in ieder geval geen rustdag.

Rotterdam = Jazz

Dit weekend beginnen op meerdere locaties in Rotterdam jazzmanifestaties, North Sea round town genaamd. Zoals vandaag (zondag 29 juni) in Biblio, waar de eerste jamsession werd gehouden.

Voorafgaand aan en rondom het North Sea Jazzfestival in Ahoy zijn er ruim honderd concerten verdeeld over de stad, met daarnaast diverse andere activiteiten zoals: tentoonstellingen, rondvaarten met live jazz, jazz cruises, film- en videopresentaties.

De evenementen 'all over town' gaan door tot en met 13 juli. Het is zeer de moeite waard, zeg ik uit eigen ervaring (blog 2007). Meer nog dan het festival zelf.
Dat is een hondsvermoeiende bezigheid. Het is een drukte van jewelste in de airco-loze Ahoy. Rijen dik, hangend tegen de koele muren, met te dure consumpties is het lijdzaam wachten op de "gewilde" artiesten, die nooit op tijd beginnen. Uiteindelijk sta je ergens naar een groot scherm te kijken.

Het eigenlijke Festival begint op vrijdag 11 juli en duurt drie dagen. Een dagkaartje kost € 75,-. Natuurlijk zijn er specials zoals Cleo Laine, Alicia Keys, Paul Simon en Gino Vannelli, waarvoor je nog eens € 15,- per optreden extra betaalt. Herbie Hancock (foto) is al uitverkocht.

Blues, Bob, Soul, Funk, Folk, Latin of Fusion: Rotterdam is even New Orleans.

Trouweten

We pakken op onze trouwdag altijd groots uit. Ik was wel blij dat Nederland niet in de halve finale stond. Weken geleden had ik een tafel gereserveerd bij het razend populaire Amarone. met in mijn achterhoofd dat ik die wel eens zou moeten annuleren.

Het restaurant op de trendy Meent doet het enorm goed. We waren er vaak langs gelopen. Het interieur leek ons niet bijster gezellig, met weinig ruimte tussen de tafels. Dus had ik met klem gevraagd om één van de vijf ronde tafels. Eerst werd daar wat afhoudend op gereageerd, maar er stond wel degelijk een ronde tafel voor ons gedekt.

Amarone heeft in recordtijd een ster binnengehaald. Iets waar niemand in Rotterdam van opkeek. De leiding is in handen van twee routiniers, Harrie Baas (voorheen maître in Parkheuvel) en Gert Blom (voorheen sous-chef La Vilette).

Ik koos twee voorgerechten, een tussengerecht en een dessert.

Dungesneden coquilles met truffel, hazelnoot en schuim van pecorino (€ 15,50)
Rucolasla met palmhart en truffel, krokant gebakken kalfhartzwezerik en vinaigrette van amandelen (€ 17,50)

Canadese kreeft met een mousse van venkel en een crème van kreeft (€ 19,50)

Gekonfijte ananas met gelei van ananas, vanilleschuim en passievruchtensorbet (€ 9,50)

Hoofdgerechten variëren van € 27,- tot € 35,-. Om de wijnlijst door te werken heb je een week nodig, dus de heer Baas heeft zijn handen vol. Menu Amarone 4-Gangen kost € 47,50.

Het eten was goed, maar mijn verwende smaakpapillen raakten er niet echt van op drift. Ik vind het (en dat is heel persoonlijk) allemaal wat vlak.

- De bediening is correct maar vlak, zoals gebruikelijk in sterrenrestaurants. Een beetje kil zelfs.

- De coquilles waren vlak van smaak. De zwererik overtrof alles.

- De wijn was dat (helaas) ook. Manlief durfde mijn wens - om hem iets kouder te zetten - niet door te spelen naar de sommelier.

- De entourage is vlak, niet sfeervol.

- Zelfs de prijzen zijn vlak. Ik was gewaarschuwd dat het razend duur zou zijn.

Nou, dat viel ons alleszins mee. Twee weken geleden at ik in in "de Pijp" een tong met oude sla en te ver doorgebakken aardappels voor € 35,-

Vlak houdt ook in dat er weinig op aan te merken valt. Of ik zou een probleem moeten maken van de te harde boter, die bijna van het schaaltje afspringt als je je mes erin zet.

Boterzacht is een uitdrukking die geenszins betrekking heeft op Amarone.

*****

Bijzonderheden staat er op het IENS proefformulier. "Nee", dacht ik in eerste instantie.

Of misschien toch "ja".

De bijzonderheid is dat ik het niet bijzonder vond.

Roken

Het is alweer vijf jaar geleden dat zoonlief en ik stopten met roken.

Om de dag deden we het geld dat wij uitgaven aan een pakje sigaretten in een pot. Die handeling sterkte ons.

Manlief verdubbelde na één jaar de inleg, onder voorwaarde dat wij het nog een jaar zouden volhouden. Dat lukte moeiteloos.

Jacob kocht een golfset - ik een laptop.

*****

Een rookvrije horecagelegenheid vind ik een zegen. In Amerika kennen ze sinds mensenheugenis smoking en non-smoking sections. Waarom die formule in Nederlandse restaurants nooit is overgenomen weet ik niet.

Ik begrijp dat de rokers het verbod niet leuk vinden. Horeca-exploitanten doen er van alles aan om hun (rokende) klandizie vast te houden. Eén voordeel: iedereen heeft ermee te maken..........en wij zijn in de EU één van de laatsten.

Heus, het went.

*****

Desalniettemin snak ik zo nu en dan nog naar een sigaret. Zoals vanmiddag.

Wij staan voor een rood stoplicht. Ramen dicht vanwege de airco.

Ineens ruik ik een "net opgestoken sigaret". Heerlijk!!

P. en ik kijken elkaar verbaasd aan.

Naast ons staat een turbo-cabrio. De chauffeur legt zijn pakje Marlboro op het dashboard en trekt met spinnende wielen op, onze gehuurde "ouwe opa-auto" in een rookwolk achter zich latend.

Schilderwerk 2

Een eventuele KOPER heeft qua onderhoud geen omkijken naar dit heerlijke Zeeuwse onderkomen.

Schilderwerk 1

Vrijheid

*****
Als kind van een vrouw die haar leven in de Tweede Wereldoorlog in de waagschaal legde door bewust voor de illegaliteit te kiezen, ben ik mij zeer bewust van wat een groot goed vrijheid is.
Ze was één van de pioniers van `Trouw`, de grootste verzetskrant, en hielp daarnaast gestrande geallieerde parachutisten de Maas over.
Maar ze was geen held. "Je deed het gewoon. Onderdrukking, dat pikte je niet".

Sinds de moord op Theo van Gogh vallen er gaten in dat grote goed. Het is geen vanzelfsprekendheid meer.
In willekeurige volgorde en ongetwijfeld onvolledig: de Iraanse Sooreh Hera en andere beteugelde kunstuitingen, Wilders, Nekschot, de weblog Hoei Boei (genomineerd voor de Beste Nederlandse weblog 2007), Ayaan en de rebelse Ehsan Jami, om maar eens wat te noemen. En wie worden er wel niet allemaal beveiligd?
Met dank aan dit 'manhaftige' kabinet.

Maar beslissingen in 's lands belang durft het niet te nemen. Die worden over deze regeringsperiode heengetild. We zitten middenin een energiecrisis, maar tijdens deze kabinetsperiode komt er geen besluitvorming omtrent nieuwe kerncentrales. Hetzelfde geldt voor een besluit over de AOW-leeftijd, de aftrekbaarheid van hypotheekrente, een EU-referendum, medisch-ethische zaken en onderzoek naar deelname aan de oorlog in Irak. ABNAmro laten ze door de vingers glippen.
Regeren? Nee, dat lijken ze niet te durven. Maar wel de burgers CHristelijke normen en waarden opdringen.

Nog twee jaar en dan mogen we weer naar de stembus...........in vrijheid.

Twee weken geleden zag ik op Film 1 "the Last King of Scotland", dat over het regime van Idi Amin gaat (een prachtige rol van Forest Withaker).

Wat er nu in Zimbabwe gebeurt is van hetzelfde laken en pak. Tegenstanders van Mugabe die naar Zuid-Afrika zijn gevlucht, leven daar als opgejaagd wild. Maar ook in hun thuisland zijn ze vogelvrij verklaard, dus terugkeren is geen optie.

Aanhangers van de Zimbabweaanse oppositieleider Tsvangirai worden doodgefolterd. De presidentskandidaat heeft zich - om mensenlevens te sparen - teruggetrokken. De bloeddorstige tiran Mugabe blijft zitten en niemand doet iets.
Hij is geen haar beter dan Sadam Hoessein of Idi Amin. Maar niemand doet iets.

De held veranderde in een schurk.

P.S. (23 juni): Tsvangirai heeft toevlucht in de Nederlandse ambassade gezocht. Minister Verhagen wordt nu gedwongen iets te doen.

Eruit

Zelf had ik verlies aangevinkt in mijn poll. Ik voelde het aankomen.
Rusland zou voor 'the worst case scenario' gaan zorgen. Slechter hadden we het niet kunnen treffen. Niets underdog, daar geloofde ik geen moment in. Maar de coach van de Russen eiste die reputatie op - nog voordat van Basten iets kon zeggen.

Op de langste dag van het jaar werd Bazel het Waterloo van Oranje. Ja, en de Welpies waren niet meer verkrijgbaar. Alleen de Turken kunnen de Coolsingel nog onveilig maken. Dat scheelt een slok op een borrel.

Oranje speelde tegen twaalf man - de Russische ploeg + Guus Hiddink (de man die alles van het Nederlandse elftal weet).
DE SAR is mijn held.

Nu wordt er achterafgepraat. Cynici gaan zeggen "zie je wel?" Alle deskundigen gaan eindeloos evalueren.
Rusland was beter en daar wil ik het bij laten.

Zoals Cruyff zei: " er ontbreken een x-aantal dingen".

Zeeuws genot

Wijnhoeve "De Kleine Schorre" (Dreischor - Schouwen Duiveland) is sinds 2001 productief. Wij geloofden niet zo in de Zeeuwse wijn, ondanks het gezegde 'Zeeland kent de meeste zonuren'.
Wel kocht ik er zo nu en dan groente (van Zeeuwse bodem).

Op weg naar ons huisje komen we er altijd langs. De wijnstokken staan er trots bij. Het bord bij de ingang nodigt uit. 'Hofasperges, zeekraal, lamsoren, aardbeien'.

Vorig jaar dronken wij aan boord van de KLM een heerlijke Pinot Blanc. Juist ja, van "De Kleine Schorre". Een absolute verrassing.

De hoeve heeft een metamorfose ondergaan. De winkel kreeg een facelift en is met recht een delicatessenzaak te noemen. Chutneys, jam, mosterd, sapjes en andere conserven - gemaakt van Zeeuwse vruchten en groenten. De wijnen, zelfs kazen, prachtige kersverse groenten en fruit maken het "AF"

Er zijn gebouwen bijgekomen, zoals een proeflokaal met buitenterras en het voormalige erf is bestraat.

Maar misschien wel het belangrijkste: er zijn twee hectare toegevoegd. De Kleine Schorre mag zich - met acht hectare - de grootste wijngaard van ons land noemen.

********************

Wij kochten gisteren een fles Pinot Gris (€ 9,75), die bij de vis met lamsoren en nieuwe Frieslanders uitstekend smaakte.

De Kleine Schorre wordt door enthousiaste jonge mensen, die niet vies van commercie zijn (in de positieve zin des woords), op professionele wijze gerund.

Het verbaasde me aan wie ze allemaal leveren (o.a. aan het sterrenrestaurant Amarone in Rotterdam).

De ernaast gelegen minicamping is een oase van rust.

Kijk maar eens op de aantrekkelijke SITE en plan een dagje Dreischor (en omgeving).

Ik garandeer dat je/U niet met lege handen vertrekt.

Uitvlucht

Het zit haar blijkbaar toch hoog.
Hanneke Groenteman komt terug op haar aanval op Theodor Holman. Aangezien ook ik daar uitgebreid over heb gerapporteerd, moet ik haar (zwakke) toelichting van vandaag ook plaatsen. Ze baant zich een weg uit de nesten, waar ze zichzelf gisteren in gewerkt heeft.
Beetje zielig is het wel.

lekker veel mail....
had ik naar aanleiding van mijn vulkanische uitbarsting over Theodor Holmans column genaamd CORNALD.
Evenveel scheldpartijen als applaus.
Ik post de reacties niet. De positieve niet omdat ik ze onderstrepen wat ik al heb geschreven, de negatieven niet omdat ik geen zin heb om zoveel narigheid met zoveel spelfouten op mijn blog te zetten.
Overigens heb ik zijkerig fout geschreven, bedankt voor de tip, ik ga het veranderen. Dat is kritiek waar je wat aan hebt...

Zelf heb ik nog eens nagedacht over die bijeenkomst bij Jack van Gelder van zaterdagavond, Studio Sportzomer, waar Cornald zat met de matte Matthijs van Nieuwkerk en de giftige Hugo Borst.
Ik zat toen ook al te roepen en schelden tegen het scherm. Bijvoorbeeld toen het onnodig lang ging over het Songfestival, Cornalds passie ("het EK van de lichte muziek").Toen het programma klaar was dacht ik:
Als ik Cornald was had ik gezegd (onzin natuurlijk, want als je in zo'n televisiecaroussel zit zeg je helemaal niet wat je thuis op de bank zit te roepen).....
- houden jullie eens op over dat Songfestival. Ik begin er niet over, dat doen júllie! En trouwens, wat is eigenlijk het verschil tussen houden van het Songfestival en het eeuwigdurende geklets over voetbal? Worden jullie niet allemaal schatrijk met praten over je hobby wat de rest van Nederland gewoon in het café doet?
- Hugo Borst, waarom vraag je mij ineens out of the blue op wie van de jongens van het Nederlands elftal ik val? Ik vraag jou toch ook niet op welke meiden jij allemaal valt?
- Matthijs, je bent altijd zo bijdehand in DWDD als je daar de touwtjes in handen hebt. Waarom zeg je nu niks? En op welke meiden val jij zoal?

Stil

En waar gaat het over, vraag je je af wanneer je zo´n stukje over Holman/Groenteman hebt geschreven en vervolgens het volgende intrieste bericht leest:

Pasgeboren dochter Boulahrouz overleden

Pas op de plaats.

Pennengevecht

Waarschuwing: dit wordt een (te) lang stukje.

Omdat ik in Zeeland zit mis ik mijn Parool, en dus de columns (want dat is de enige reden waarom ik - als Rotterdamse - geabonneerd ben op een Amsterdamse krant).

Zo nu en dan buurt ik bij collegabloggers. Hanneke Groenteman bijvoorbeeld. Zij heeft mij drie jaar geleden geïnfecteerd met het blogvirus. Mijn ingezonden reacties en tips plaatste ze met groot genoegen, zo schreef ze. En met die morele steun ben ik twee jaar geleden voor mijzelf begonnen.

Maar ooit heb ik één kritische noot gekraakt, die overigens niet geplaatst werd. Sindsdien ben ik een outcast voor la Groenteman, die met haar gewichtsverlies ook haar humor en relativeringsvermogen lijkt te zijn kwijtgeraakt. Hanneke is nodeloos rancuneus.
Haar stukjes zijn bitterzuur. Behalve wanneer ze liefdevol over haar stokpaardje 'kunst' schrijft.
Haar ogen stralen niet meer.

Desondanks lees ik haar blog nog steeds trouw. Ik geniet ervan of ik erger mij eraan.

Vandaag trof ik een fel stukje over Theodor Holman aan. Lees even mee:

Cornald, nee, Holman
waarschuwing: dit wordt een boos en (te) lang stukje.

Kent u Theodor Holman?
Nee? Geeft niet. Houen zo.
Wat hij zoal doet in het leven?

Columns schrijven. Heel veel columns. Hoe zal ik het zeggen. Hij poept columns uit als diarrhee na vervelend tafelen. Als je de pech hebt het Parool te lezen moet je er elke dag langs, soms zelfs twee keer.

Wat een hatelijke toon sla ik aan hè?

Ik had me eigenlijk voorgenomen om op mijn blog voornamelijk enthousiasme voor van alles en nog wat te ventileren, er is genoeg om van te genieten. Bijvoorbeeld het genot van de geldruzie in Trots op Nederland, model LPF, Partij van Pim...Maar af en toe komt er roet in m'n eten, en dan moet ik even braken.

Holman trakteerde me maandag 16 juni op een berg roet waar mijn filter niet tegen bestand was.

Ik móet reageren op zijn column die getiteld was: CORNALD.

Ging over Cornald Maas. Journalist, interviewer, neerlandicus, deskundige op het gebied van lichte muziek, o.a. van het Songfestival. En één van mijn liefste vrienden, niet voor niks. Hij was eindredacteur van De Plantage en het succes van dat programma is voor een belangrijk deel aan hem te danken. Maar dit terzijde.

Die column CORNALD van Holman is één grote onsmakelijke scheldpartij op Cornald Maas n.a.v. diens aanwezigheid bij Studio Sportzomer, samen met o.a. Matthijs van Nieuwkerk en Hugo Borst, zaterdagavond 14 juni. Lekker nawauwelen in de avondwarmte, in Bern, glaasje, praatje, gezellige Jack van Gelder, precies het beetje slappe jongensprogramma wat je na de EK-wedstrijden wel kan hebben.

Cornald (geen voetbalkenner, maar gretig genieter van spektakel) zei dat hij blij was met het EK, onder andere omdat het Nederland naar buiten toe weer eens een positief imago gaf. Dit soort voetbal was, zei hij, eindelijk weer eens een goed exportproduct na Ayaan Hirsi Ali en Geert Wilders.

Deze mening nou deed de vlam in Holmans pannetje slaan, zoals altijd als er iets kritisch over Ayaan Hirsi Ali wordt gezegd. Of iets positiefs over moslims. Sinds de moord op zijn vriend Theo van Gogh is zijn lontje op dit gebied namelijk ultrakort geworden. Ziekelijk en zielig kort.

Ook niet erg, hij heeft recht op zijn rouw en zijn mening en hij mag op tilt slaan bij alle kritiek op Wilders en Hirsi Ali.

Maar de manier waarop hij in voornoemde column tekeer gaat tegen Cornald Maas gaat alle perken te buiten. Ik ga de scheldwoorden hier niet herhalen, ben veel te blij dat de meeste lezers van mijn blog ze niet onder ogen gekregen hebben.

Maar wat me echt misselijk maakte is dat het hele stukje is doordrenkt van onversneden homohaat, geprojecteerd op Cornald. Het druipt door in alle bijvoeglijk naamwoorden, in omschrijvingen van Cornalds optreden, in kwalificaties van zijn persoonlijkheid. Diens homoseksualiteit doet eigenlijk nooit ter zake als je met Cornald omgaat of zijn werk kent. Minder in elk geval dan de weerzinwekkende zijkerige heteroseksualiteit van Holman. Die zeurt namelijk altijd over meisjes en vrouwen die hij wil maar zij hem niet... vind je het gek??Het venijn van het scheldstukje zit in de staart.

Hij stelt dat hij Maas graag "per direct naar Iran" geëxporteerd zou zien worden (met Jack van Gelder).

Waarschijnlijk omdat ze daar homo's ophangen. (En niet van joden houden??)Ik ben zo kwaad over deze column dat ik er een levenslange vete met Holman voor over heb, want de pikken en tenen zijn lang in die regionen. En olifanten vergeten nooit iets.

Ik kreeg vandaag de acceptgiro van Het Parool in de bus.

Ik betaal nog even niet.
Even laten betijen.

Behoorlijk grof geschut, waar mijn nieuwsgierigheid niet tegen bestand was. Dus zocht ik op Het prachtige Parool online (zie Links) naar de diarrhee van Theodor.

Ik rook het al snel:

Cornald

In de stompzinnige en sfeerloze voetbalnabeschouwing waarin Jack van Gelder elke dag weer één van zijn drie vraagjes mag stellen (' Wat vonden we van de wedstrijden, vonden jullie het ook zo gezellig, en wat denk je, worden we kampioen?') zat onlangs Nederlands Kampioen Zelfpijpen Cornald Maas, u weet wel, van de weetjes van het Eurovisiesongfestival. De hersens van een kip, het talent van een krultang, maar gelukkig wel de attitude van de voorzitter van de commissie die de secretaressedag organiseert.

Hij mocht ook aan tafel zitten bij Jack en had zowaar een ' diepzinnige' opmerking: hij was natuurlijk dolletjes blij met het voetbal van Nederland, want ' eindelijk hadden we weer eens een goed exportproduct na Ayaan Hirsi Ali en Geert Wilders'.

Ayaan Hirsi Ali. Eén van de honderd invloedrijkste mensen van de wereld volgens Time, maar Maas, die grossiert in vierde- en vijfdehands meningen, mocht deze babykots vanuit Bern zomaar oprispen.

Nu kan die Maas me niks schelen, net zo min als die clichéklutser van een Van Gelder. Het gaat mij om de roep om het hier in ons Hollandje zo gezellig mogelijk te houden. Als er maar een fijn Eurovisiesongfestival is met veel Cornald Maas, als Nederland maar mooi voetbal speelt en scoort met de kindjes liefst ontroerend op de arm, als we maar fijn trompetten, trommelen, toeteren en welpen, dan is ons land eindelijk weer ' normaal'. Douze points voor Holland, waar we vooral lief voor elkaar moeten zijn.

Dat Hirsi Ali en Wilders internationaal gezien meer voor de emancipatie van de vrouwen en homo's hebben gedaan dan alle Eurovisiesongfestivals bij elkaar, vergeet Maas maar even.

Het is het goedkope engagement dat irriteert. De solidariteit die gratis is en waarvoor je niets hoeft te kunnen en ook niets hoeft te doen. Het is het zoetsappige middle of the roadgeleuter van lieden die van het luchtpoepen op tv hun beroep hebben gemaakt.

Ik vind Cornald Maas en Jack van Gelder twee mooie exportproducten. Maas graag per direct naar Iran, waar ze net zo over Hirsi Ali en Geert Wilders denken als hij.

Een typische, consistente Holmandrol. Zeker, hij adoreert Hirsi Ali, zoals Groenteman (die voor de zoveelste keer GeenStijl heeft gehaald) geen kwaad woord over Cornald Maas wil horen.
Ik ben het niet met de inhoud eens, maar vind het wel een goede/leuke column.

Herinnert U zich deze nog?:

Een goede columnist moet zich slechts aan 9 (negen) regels houden.

1. Hij moet altijd ontroeren. (Kwaad maken, laten lachen, laten huilen.)
2. Zijn column mag nooit voorspelbaar zijn, tenzij die voorspelbaarheid ontroert.
3. Een goede columnist heeft iets ‘rafeligs.’ (Zijn gedachten zijn nooit helemaal af, soms doet hij ook maar wat.)
4. Een goede columnist schrijft soms literatuur, maar meestal niet.
5. Een goede columnist is een hooligan, maar wel één met goede manieren.
6. Een goede columnist hecht niet aan ambitie, carriere of een goede naam.
7. Een goede columnist vindt ruziemaken leuk.
8. Een goede columnist staat laat op, gebruikt drugs, drinkt te veel alcohol, neukt alles wat-ie maar te pakken kan krijgen en is onbetrouwbaar.
9. Een goede columnist is bij voorkeur een achterdochtige persoonlijkheid.10. Een goede columnist houdt zich aan niet één regel.

Theodor Holman

Waarom Hanneke de column niet in zijn geheel over heeft genomen, begrijp ik niet. Of misschien ook wel.
Vindt ze waarachtig dat de redactie van Het Parool Holmans column had moeten verbieden?
Ziet Hanneke de vrijheid van meningsuiting ook graag ondergaan in het sociaalgristelijke drijfzand?
Blubblubblub. "Dag Gregorius".
Blubblubblub. "Dag Theodor".

Ik heb zojuist het abonnementsgeld voor en aan Het Parool overgemaakt en ik blijf op (over)gewicht.

No escape

19/06 Kwartfinale (25)
Portugal - Duitsland 2 - 3

20/06 Kwartfinale (26)
Kroatië - Turkije in 1-1 (Turkije wint na strafschoppen)

21/06 Kwartfinale (27)
Nederland - Rusland 1-3

22/06 Kwartfinale (28)
Spanje - Italië 0-0 (Spanje wint na strafschoppen)

25/06 Halve finale
Duitsland - Turkije in Bazel 20:45

26/06 Halve finale
Rusland - Spanje in Wenen 20:45

29/06 Finale
Winnaar #29 - Winnaar #30 in Wenen 20:45

De mestTON

gaat open. Precies wat mijn vooruitziende blik had opgepikt.
Dit is nog maar het begin. Bewegingen en geld, dat brengt ellende.

Wat ik vanmorgen in de Elsevier las.

Verdonk: Ex-adviseur Sinke sluisde geld weg
woensdag 18 juni 2008 10:42

Rita Verdonk dreigt Ed Sinke, ex-adviseur van Trots op Nederland, voor de rechter te slepen. Zij beschuldigt hem in weekblad Elsevier van het wegsluizen van tienduizenden euro's aan campagnegelden naar een persoonlijke rekening.

Sinke heeft bedragen onttrokken aan de boekhouding die Verdonk ‘tegenover sponsors en donateurs niet kan verantwoorden’.

De Amsterdamse zakenman slaat terug door te zeggen dat het juist mede-adviseur Kay van de Linde is ‘die extreem hoge tarieven in rekening brengt’. Sinke in Elsevier: ‘Bizar dat Verdonk die uitgaven nu dekt. Ik heb maandenlang voor niks gewerkt.’

Oorlog
Hiermee zijn de meningsverschillen in de nog jonge politieke beweging Trots Op Nederland tot een uitbarsting gekomen. Verdonk en haar adviseur Van de Linde zijn nu in staat van oorlog met voormalig vertrouweling Sinke.

Elsevier had inzage in een accountantsrapport dat de uitgaven van Sinke ‘rechtmatig’ noemt. Verdonk trekt de onafhankelijkheid en de volledigheid van het rapport in twijfel.

Sinke was bestuurslid van de Stichting Vrienden van Rita Verdonk. Hij zou bedragen hebben overgeboekt naar een management-bv voor de werkzaamheden van zijn zaken- en levenspartner. Ook zou hij bedragen in rekening hebben gebracht voor de activiteiten van een medewerker van zijn bedrijf Aspecto.

Belangrijkste adviseur
De Amsterdamse zakenman Sinke was de belangrijkste adviseur van Verdonk toen zij in 2006 een gooi deed naar het VVD-leiderschap en toen zij eind vorig jaar de beweging Trots op Nederland begon. De Stichting Vrienden van Rita Verdonk ondersteunde de opbouw van een partijorganisatie. Sinke was bevoegd namens de stichting bedragen over te boeken.

Eind mei stapte Sinke plotseling op als bestuurslid van de stichting. Hij zei dat hij zich volledig op zijn eigen bedrijf wilde richten.

Elsevier onthult hoe Verdonk, Van de Linde en Sinke een maandenlange strijd voerden over het geld.

Vijanden
Sinke reageert verbijsterd op de beschuldigingen van Verdonk: ‘Blijkbaar gaat het niet goed met haar partij en zoekt ze nu vijanden. Er was heel weinig geld. Toch bleef Verdonk maar uitgeven. Vervolgens beschuldigde ze ons ervan dat we niet goed met het geld omgingen.’

*************************

Met onderstaande brief reageert Rita Verdonk van Trots op Nederland op het artikel in Elsevier nummer 25, waarin wordt onthuld hoe Verdonk, haar adviseur Kay van de Linde en haar ex-adviseur Ed Sinke maandenlang strijd voerden over de campagnegelden.

Beste mensen,

In de Elsevier van deze week staat een vervelend verhaal over een meningsverschil dat is ontstaan tussen mij en Ed Sinke, oud-adviseur en bestuurslid van de Stichting Vrienden van Rita Verdonk. Om verdere misverstanden meteen in de kiem te smoren wil ik jullie langs deze weg mijn kant van het verhaal vertellen.

Allereerst wil ik benadrukken dat ik het zeer betreur dat deze affaire überhaupt in de publiciteit is gekomen. Je kunt altijd met iemand van mening verschillen, maar die verschillen moet je intern uitvechten. Zeker als je bezig bent met het opbouwen van een nieuwe beweging, waar je tegenstanders van iedere mug een olifant zullen maken om je zoveel mogelijk dwars te kunnen zitten.

Het maakt het extra ernstig dat juist Ed Sinke - die beter weet dan wie dan ook hoe kwetsbaar zo’n nieuwe beweging is - degene is geweest die de publiciteit heeft gezocht. Afgelopen zondag heeft hij de journalist van Elsevier uitgebreid te woord gestaan en ook vertrouwelijke stukken gestuurd. Dat is trouwens niet de eerste keer. Ook het Story artikel van een paar weken geleden over de “oplichter” die al onze kaarten voor het feest van 3 april zou kopen, was door Ed Sinke bewust aan het roddelblad gegeven.

U weet dat één van mijn kernwaarden is dat ik uitga van het vertrouwen in mensen. Ik geef mensen graag mijn vertrouwen, tot het tegendeel bewezen is. Zo ook met Ed Sinke. Ed Sinke was één van mijn naaste vertrouwelingen van het allereerste uur. Hij stond mij bij tijdens de lijsttrekkercampagne van de VVD; tijdens de tweede Kamerverkiezingen; en was één van de medeoprichters van Trots op Nederland.

Mijn vertrouwen in Ed Sinke was zo groot dat ik hem heb gevraagd bestuurslid te worden van ons campagnefonds, de Stichting Vrienden van Rita Verdonk, waar hij op basis van dat vertrouwen verantwoordelijk was voor al het financiële reilen en zeilen van zowel de stichting als van de later opgerichte BV.

In de Elsevier van deze week leest u Ed Sinke’s kant van het verhaal.

In deze nieuwsbrief leest u hoe het daadwerkelijk is gegaan.

In de aanloop naar ons oprichtingsfeest van 3 april jongstleden was er een gebrek aan financiële verantwoording. Gezien alle drukte rond de voorbereidingen van ons feest nam ik genoegen met de toezegging dat Ed Sinke en Rob Boelen na 3 april de boekhouding op orde zouden brengen en verantwoording zouden afleggen.

Dat gebeurde echter niet. Mijn herhaalde verzoeken aan Ed Sinke om verantwoording werden steeds afgewimpeld. Op een gegeven moment had ik er genoeg van, en eiste op hoge poten de toegezegde verantwoording. Ed Sinke en Rob Boelen besloten toen een accountant in de arm te nemen die een rapport heeft opgesteld. Uit dat rapport bleek zonneklaar dat er geen cent verdwenen is. Dat is wel even belangrijk om te melden, omdat er in de Haagse wandelgangen en in roddelbladen ondertussen druk gespeculeerd werd dat er “tonnen” onttrokken zouden zijn uit Trots op Nederland. Onzin!

Wel bleek uit dat rapport dat de boekhouding zeer slordig was. Contracten zouden ontbreken. Urenstaten waren niet ingevuld of voor akkoord getekend. En nog meer van dat soort onvolkomenheden. Ed Sinke wappert nu met dat rapport in een poging zichzelf vrij te pleiten. Maar dit is nota bene een rapport van Ed Sinke over Ed Sinke. Dat is een slager die zijn eigen vlees keurt. Het rapport zelf was ook nog eens incompleet en bevatte een aantal onjuistheden. Wij hebben inmiddels de accountant gesommeerd deze onjuistheden weg te halen.

Ed Sinke en Rob Boelen waren volledig verantwoordelijk voor het financiële reilen en zeilen van de stichting en de BV. Het was dus ook hun verantwoordelijkheid te zorgen dat de boekhouding op orde was. Dat dit niet zo was, is dus hun aan te rekenen. Dat heb ik dus ook gedaan. Daar waren de heren niet zo van gediend, maar dat is dan jammer. Als je verantwoordelijkheid neemt voor iets, moet je ook man genoeg zijn om verantwoordelijkheid af te leggen als er iets niet goed gaat. Maar in plaats daarvan heeft Ed Sinke, overigens zonder Rob Boelen in te lichten, de pers gezocht en een deel van zijn eigen accountantsrapport naar buiten gebracht.

Tenslotte speelt er nog iets anders. Ed Sinke heeft tegen mij altijd verklaard dat hij gratis voor Trots op Nederland wilde werken. Daar ben ik hem heel dankbaar voor geweest. Tot ik op de balans een aantal grote betalingen aantrof aan zijn eigen bedrijf (Aspecto) en zijn management BV (Sinke Nieuwenhuis BV). De betalingen aan Aspecto waren voor een medewerkster die hij had ingeschakeld. En de betalingen aan zijn management BV waren voor zijn levenspartner, Jan Nieuwenhuis, die kortstondig directeur was van de Favorita BV.

Die betalingen zijn nooit met mij besproken, laat staan dat ik ze heb goedgekeurd. Hebben de medewerkster en Jan Nieuwenhuis werkzaamheden verricht? Absoluut. Hadden ze daar voor betaald moeten worden? Was zeker bespreekbaar geweest. Maar dat laatste is nooit gebeurd. Aan de ene kant roepen dat je gratis werkt, en ondertussen aan de andere kant stiekem via je medewerker en levenspartner grote betalingen doen aan je eigen bedrijf en je management BV is een praktijk die mij volledig in het verkeerde keelgat schiet.

Waarom doet Ed Sinke dit allemaal? Naar eigen zeggen omdat hij vindt dat ik hem zwart heb gemaakt in de media. Ook dat is pertinent onjuist. Ik daag u uit één knipsel te vinden in welke publicatie dan ook waarin ik onaardige dingen heb gezegd over Ed Sinke. Ik denk dan ook dat de ware reden een andere is, maar daar kan ik slechts naar gissen.

Rest nog alleen de vraag: hoe nu verder? Zoals ik eerder aangaf, ga ik uit van vertrouwen in mensen tot het tegendeel bewezen is. Wat Ed Sinke betreft is nu het tegendeel bewezen. Dat betekent dat ik:

De volledige financiële administratie zal overdragen aan een erkend accountantskantoor, met de opdracht de financiële administratie volgens de strengst geldende accountancyregels te controleren én op te stellen;De betalingen die Ed Sinke zonder voorafgaande toestemming van mij heeft gedaan aan zijn eigen bedrijf (Aspecto) en zijn eigen management BV (Sinke Nieuwenhuis BV) zal terugeisen;Ed Sinke en Rob Boelen persoonlijk aansprakelijk zal stellen voor alle materiële en immateriële schade die ze door hun toedoen hebben toegebracht en/of eventueel nog toe zullen brengen aan de beweging;Indien Ed Sinke en/of Rob Boelen nog meer vertrouwelijke stukken naar buiten brengen die mijn donateurs schaden, een kort geding tegen ze zal aanspannen met een dwangsom van €100.000,- per overtreding;Ed Sinke en Rob Boelen zal vervangen in het stichtingsbestuur door andere bestuursleden.

Dat dit onze beweging schade toebrengt is duidelijk. Onze tegenstanders staan natuurlijk te juichen langs de zijlijn: “LPF achtige toestanden bij Trots op Nederland!” Ze doen maar. Ik wist toen ik met Trots op Nederland begon dat de weg lang zou zijn, en dat we heel wat beren op onze weg zouden vinden.

Dat één van die beren in mijn eigen team zat, maakt het extra zwaar. Maar het is ook een wijze les voor de toekomst. De politiek is een hard vak. Met weinig echte vrienden. We zullen best nog een paar keer flink struikelen voordat de finish in zicht komt. Ik laat me er niet door uit het veld slaan.

Tenslotte nog dit. Uiteindelijk ben ik – Rita Verdonk – eindverantwoordelijk voor alles wat er binnen Trots op Nederland gebeurt. Deze vervelende affaire is dus ook uiteindelijk mijn verantwoordelijkheid. Ik kan me voorstellen dat een aantal van u teleurgesteld is dat nu ook wij niet vrijgesteld zijn van “gedonder”. Daarvoor bied ik u mijn excuses aan, en de belofte dat ik er alles aan zal doen deze vervelende affaire zo snel mogelijk op te lossen zodat wij weer door kunnen gaan met waar het uiteindelijk om gaat: Trots op Nederland.

Met vriendelijke groet,
Rita Verdonk

Voetbalklassieker

Rood vervaagt

Ik wil niet zeuren, maar ik ben Rotterdam toch even ontvlucht. Tot diep in de zondagnacht was de Coolsingel Turks terrein. Niet alleen toeterende auto´s, maar ook een groepje van hooguit zes fans te voet, wisten het "gewone" verkeer lam te leggen. De bus stond een kwartier stil. Niemand durfde iets te doen en de politie (die je normaliter veel in het centrum ziet) was in geen velden of wegen te bekennen. "Het gunnen" reikte ver.

Ik was ook moe, had behoefte aan frisse lucht en wil gewoon weer eens ongehinderd schrijven. Verder tracht ik hier het fietsen weer onder de knie te krijgen. Bij die beweging word ik telkens aan de meniscusoperatie herinnerd.
Maar ook hier kom ik niet onder het nieuws uit.

Jan Marijnissen stopt als fractievoorzitter. Ook de SP zakt gestaag in de peilingen. Jan Marijnissen is de SP en de SP is Jan Marijnissen.
Stapt de kapitein als eerste van boord?
Handig om dat juist nu te doen. Actualiteitenprogramma's en talkshows - als DWDD en P&W - zijn op zomerreces. Nederland is in de ban van het voetballen en laat zich de euforie niet ontnemen. Er kan bij wijze van spreken een atoombom vallen.

Evenals de VVD dondert de PvdA onderuit. Een teken aan de wand. Het is gedaan met de “gevestigde” politieke partijen, die in het mistige midden opereren. Partijen met stekels snoepen kiezers en leden weg. De recht-door-zee-taal van Verdonk en Wilders spreken tot de verbeelding.
De PvdA moest en zou regeren - met wie dan ook. Het heeft zijn gezicht verloren en (zoals nu blijkt) nog veel meer.

Bos draagt tegenwoordig een christelijke das op een wit overhemd.
Er is niets ROODS meer aan.

Vaderdag

Zoonlief zat er behoorlijk naast toe hij vorige week zijn vader (en moeder) uitnodigde voor een etentje.
Ik was geheel onwetend. Mijn lieve vader is tenslotte al veertien jaar dood.

Nou ja, dat hebben we dan maar gehad.

Het is verleden tijd, de tijd van zelf gefabriceerde creaties:
eigen plaksels, waarbij er zich door de verfstof van het crèpepapier een eigen (ongewenste) compositie aftekende;
wenstegeltjes;
fotocollages;
vingerverfcomposities;
uit het hoofd geleerde liedjes en/of rijmpjes, die hij om vijf uur 's morgens aan papa's bed kwam opdreunen, terwijl papa net een uur in bed lag;
baksels (week of van steen) waar hij zelf al van had gesnoept;
zelf getimmerde sleutelrekjes (die trouwens nog steeds functioneren);
gekleide asbakken;
gevlochten onderzettertjes;
gepunnikte hondenriem;
lappen documentenmapjes;
zelf gekweekte tuinkers of iets dat daar op leek, het had in ieder geval een blaadje.

Hartverwarmend.

Toen hij wat ouder was kwamen er wat handige, goedbedoelde diensten bij:
ontbijt op bed;
hond uitlaten;
biertje uit de koelkast halen;
auto wassen;
schuurtje opruimen;
gras maaien;
papa laten winnen met spelletjes;
papa laten winnen met tafeltennis;
papa het gevoel geven onoverwinnelijk te zijn.

Hartverwarmend.

Nu laat hij anderen koken.

Vandaag

precies 35 jaar geleden.....................de eerste, echte kus.

Er zijn er ontelbaar veel gevolgd.

"De Pelikaan" - een gerenommeerd corpshuis - in de Rozenburglaan. Ik was er tientallen keren langs gefietst, met knikkende knieën. Ik wilde hem zien, maar hij mocht mij niet opmerken. Vijf jaar ouder, dus een zinloze verliefdheid.
Hij gaf mij bijlessen economie.
Op 14 juni 1973 zou ik - als dank - voor P. koken. Gevulde paprika's.
Ik had geen honger, hij wel. Arme student, die zijn geld verzoop op de sociëteit en thuis potten pindakaas leegvrat.

Aan die gevulde paprika's blijft het etiket van liefdesmaal hangen. Ik heb het daarna ieder jaar op 14 juni gemaakt. Maar die romantische traditie vervaagde.

P. is vandaag met zoonlief aan het golfen. Zo gaat dat.

Ik blader door albums met vergeelde foto's. Strakke jonge koppies - onwetend wat de toekomst zal brengen.

Die dag vergeet ik nooit meer. Het was het begin van alles.

Dag Poetry 2008

De Reve-avond was een vieze tegenvaller. De kleine zaal was - tegen mijn verwachting in - niet vol.
Wat kan er afgeouwehoerd worden over één gedicht. Semi -wetenschappelijk / artistiek verantwoord wel te verstaan. Over dikdoenerij gesproken.
Reve zou hier een niets- en niemand ontziende polemiek op hebben losgelaten.

Als tijdvulling werden ook nog eens gedichten van anderen - waar iets Reviaans in scheen te zitten - voorgedragen.
En maar klagen over tijdgebrek. Ondertussen werd (onder andere) 'Droom' wel vijf keer voorgedragen. Klaarblijkelijk was er vooraf geen overleg geweest.


Remco Campert droeg in de (nagenoeg lege) grote zaal voor uit eigen werk. Hij loopt moeilijk, is fragiel en aandoenlijk verlegen. Maar wat een krachtige, prachtige poëzie!

In het - door hem zo verafschuwde - 'relaxte' nagesprekje vertelde hij dat de stof voor zijn gedichten op straat ligt en dat hij daarom dagelijks (in zon en regen) gaat wandelen.

Poëzie is zijn lieveling, maar hij komt er helaas niet toe. Eén zin kan soms jaren in zijn bureaulade liggen.
Proza vloeit makkelijker uit zijn pen.

Campert onthulde dat hij het columns schrijven voor de Volkskrant enorm mist. "Er gebeurt zoveel, waar ik stukjes over zou willen schrijven".

Het scheen mij toe (Reviaans) dat hij er spijt van had in 2006 afgehaakt te zijn.

En vandaag sluit de 39ste editie van Poetry International af met een slotfeest, waar wij niet bij zullen zijn.
Wij bouwen ons eigen feestje.

Mits Nederland Frankrijk verslaat.

I.M.

Fokke & Sukke - donderdag in de NRC.

*****

Iets mooiers hadden ze Adriaan Jaeggi (1963 - 2008) niet kunnen toegedichten .

Geruchten

als zou Desmet Live verdwijnen van Radio 5 - zoals op de site van Hanneke Groenteman te lezen was - blijken uit de lucht gegrepen. Die knuppel heb ik een week geleden in het hoenderhok (de website van Desmet) gegooid, waarna verontwaardige reacties loskwamen.

De toekomst - Op de site van Hanneke Groenteman lees ik: " En voornoemd Desmet Live wordt ook zo goed als opgeheven. Luisteraars, let op uw zaak!!! "

Dat zuigt la Groenteman niet uit haar duim. Kan de redactie daar meer over zeggen? Welke uitzendingen gaan vervallen? Per wanneer?

Inmiddels heeft H.G. haar berichtgeving gerectificeerd.

De locatie en de naam veranderen, zo lees ik op de site van het programma.

Rina Spigt (eindredacteur van de Humanistische vrijdaguitzending):

Toekomst - Nou reken maar dat wij een toekomst hebben! En een mooie ook! Vanaf 1 september zenden alle omroepen die nu Desmet Live maken uit vanuit de prachtige Openbare Bibliotheek, naast het Centraal Station in Amsterdam. In de volksmond OBA genaamd Daar - op de vierde verdieping - wordt er voor ons een gloednieuwe radiostudio neergezet, met uitzicht op de binnenstad.

Nieuwe uitzendtijd 19.00 - 21.00 uur. Nieuwe naam: OBA Live. Veel bekende en vertrouwde gasten, natuurlijk ook weer live muziek, maar ook op de dinsdag nieuwe gezichten als de gezamelijke moslimomroepen ook een OBA Live voor hun rekening nemen. Onze toekomst ziet er verdomd mooi uit!

Geen groentje

'Voor De Groene geldt: hoe meer debat, hoe beter.’→ Xandra Schutte is de nieuwe hoofdredacteur van De Groene Amsterdammer

Deze week begint Xandra Schutte haar werk als hoofdredacteur van het oudste opinieweekblad van Nederland, De Groene Amsterdammer. Zij volgt Koen Kleijn op (die ad interim de functie waarnam).

Schutte werkte eerder als redacteur bij De Groene Amsterdammer. Daarna werd ze hoofdredacteur van Vrij Nederland, waar ze in 2004 vertrok. De afgelopen jaren was ze werkzaam als uitgever bij Meulenhoff.

Bij de start van deze nieuwe fase in haar loopbaan, bij een weekblad waar zij al eerder werkte, vroeg de Groene-redactie Schutte naar haar ideeën over een aantal prangende kwesties.

De Groene: Hoe zie je De Groene Amsterdammer in het journalistieke veld van dit moment?

Xandra Schutte: ‘De Groene Amsterdammer heeft natuurlijk een lange traditie en neemt tussen de kranten en andere weekbladen een unieke plek in. Terwijl veel media worstelen met hun identiteit is daar bij De Groene geen sprake van. Het blad is, zoals de legendarische hoofdredacteur Martin van Amerongen ooit zei, de ‘dichter en denker’ onder de weekbladen. Dat klinkt misschien een beetje negentiende-eeuws, maar het klopt nog steeds: De Groene is het weekblad voor intellectuelen, lezers en kunstliefhebbers. De Groene hoeft niet alles te doen, De Groene moet vooral scherp en betrokken denken over wat er in Nederland en de wereld aan de hand is.’Kun je aangeven wat je de komende maanden wil gaan doen?

Heb je concrete doelstellingen?

‘Natuurlijk moet ik me eerst inwerken en de redactie en medewerkers beter leren kennen. Als dat gebeurd is wil ik vooral het gesprek op de redactie entameren over waar De Groene over moet gaan. De positie van het blad mag dan wel helder zijn, dat betekent niet dat je niet voortdurend gedwongen bent te overdenken waar je vooral over moet schrijven. Ik stel me voor dat er in het najaar een concreet plan ligt voor aanpassingen van het blad.Uiteraard hoop ik, als het om doelstellingen gaat, dat De Groene in de toekomst meer lezers gaat bereiken. Een massablad zal het nooit worden, maar een oplagestijging zou mogelijk moeten zijn.

’Zou je kunnen aangeven hoe je het intellectuele gehalte van De Groene wil verhogen, zoals je hebt aangegeven?‘

De Groene moet als intellectueel blad permanent nieuwsgierig zijn naar het debat in Nederland en daarbuiten. Wij moeten, zo mogelijk als eerste, debatten signaleren, denkers aan het woord laten en profileren. Wat ik bovenal ambieer is dat De Groene, meer dan nu, in verschillende debatten een grote stem heeft. En dat wij ook debatten beginnen.

’Gisteren werd bekend dat Opinio zal ophouden te bestaan en ook HP/De Tijd verkeert in moeilijkheden. Is dit voor De Groene een waarschuwing? Of betekent dit misschien ook een voordeel of een kans?‘

Het laat zien dat opiniebladen moeten vechten om zich te handhaven. De concurrentie is ook veel groter dan twintig, dertig jaar gelden. Het schap met tijdschriften in de kiosk is overvol, de kranten worden maar dikker en dikker. Maar het geruststellende is dat De Groene Amsterdammer een solide positie heeft. De oplage is al decennia stabiel. Daar deed succes of falen van concurrenten niets aan op of af. Ik betreur het erg dat Opino nu in de problemen is; ik hoop dat het lukt om een nieuwe suikeroom te vinden. Want voor De Groene geldt: hoe meer debat, hoe beter.’

Oud geleerd

Regelmatig ga ik hier met de billen bloot. Figuurlijk wel te verstaan. Het werkt therapeutisch, opschrijven hoe dom je bent. Je kunt veel beter met jezelf leven. Ik althans wel.

Wat er gisteren gebeurde.

Mijn laptop heeft wat strubbelingen. Het heeft in de afgelopen 4,5 jaar ook heel wat te verduren gehad. Werkdagen van achttien uur waren geen uitzondering. Vooral toen ik met mijn boek bezig was. Maar ik hou van mijn laptop, omdat het een XP-hart heeft. Dat klopt regelmatiger dan een Vista-hart.

Er is iets met het contact, de stroomvoorziening hapert. Mijn kind moet naar de laptoppendokter. Ik zie daar erg tegenop, maar het moet.
Dus gisteren kopieerde ik alle belangrijke bestanden en mappen, zoals MIJN DOCUMENTEN, naar een USB-stickje. Ideaal!!

Een beetje paranoia ben ik wel en dus verwijderde ik vervolgens alles - waar anderen niets mee te maken hebben - van de harde schijf. Ik had tenslotte een mooie backup gemaakt. Toch?

Nee dus. Bij het bestanden verwijderen van de harde schijf liep net zo makkelijk het USB-geheugen leeg. Lekker schoon, dat wel.
Ik zat even verbijsterd naar het beeldscherm te staren.
Alles weg. Adressenbestanden, speciale brieven, onontbeerlijke documentatie, noem maar op.

Gisteravond ben ik naarstig gaan speuren op het internet. Er zijn programma's te downloaden die je verloren files terughalen. Mijn God, wat een ramp. Er kwamen duizenden bestanden tevoorschijn. (Ik dacht meteen aan Peter R. de Vries en de - bij het vuilnis gezette - pc)
Een ander programma liep vast. Na de derde poging heb ik al die software razendsnel weer verwijderd. Er kwam zoveel troep aan de oppervlakte.

Godzijdank vond ik vandaag een schijfje - dat ik als vermist had opgegeven - met bestanden die gered waren na de crash van maart jongstleden. Het belangrijkste is terug en verplaatst naar het mobiele geheugen, dat veilig opgeborgen is.

Als de schijf in mijn hoofd nu maar onthoudt waar!

Fun

Een mooie site met golfcartoons.

Lourdes aan de zee

Omdat er in Rotterdam, boven ons, verbouwd wordt, zijn we dit weekend in Zeeland. Terwijl in de rest van het land de zon volop scheen en de thermometer tot 30 graden steeg, hebben wij - tot vandaag - dikke truien aangehad. 's Avonds moest het electrische kacheltje zelfs aan.
Maar zondag doet zijn naam eer aan. Ondanks de dikke vette zeedamp is het een aangename dag geworden.

De kou trotserend zijn we iedere dag, voor mijn therapeutisch bad, naar de Brouwersdam gereden.
Verbaasd aangestaard door een enkele wandelaar schuifelde ik met mijn, door de psoriasis aangetaste, ledematen door het zoute water.
P. liep op het droge met handdoek en schoenen in de aanslag. Mijn handen en voeten tintelden weliswaar, maar voor de hardnekkige huidaandoening is het zoute water een weldaad.
Morgen, voordat we huiswaarts keren, vul ik als een echte pelgrim wat flessen met het heilzame water.

Vandaag, na het verfrissende badje, konden we nog net een plekje bemachtigen bij "Perry" (een populaire strandtent dat zichzelf beachclub noemt). De biertjes, witte wijntjes en bitterballen gingen er goed in. "Perry" is - vergeleken met.....-
geen dure strandtent.

Opeens hoorden wij bekende (iets te luide) stemmen. Een Brabants dialect. En daar stonden ze..........de Italaliaanse Dromers Piet en Tonny.
Ik schoot in de lach, want ze werden totaal niet opgemerkt. Er werd in ieder geval niet gereageerd.
En volgens mij vonden ze dat wel jammer.

First Lady

Oké, één ding is duidelijk: het wordt een vrouwelijke First Lady.
Jammer, zo vond het merendeel van de stemmers op deze site. Ik trouwens ook. Hoewel het verschil marginaal was.

Zoals ik al eerder schreef: Hillary als VP acht ik uitgesloten. De twee liggen elkaar totaal niet.

Amen

De allerlaatste voorstelling van Prediker & Hooglied was vanavond in het uitverkochte Oude Luxor te zien.
Van Muiswinkel & van Vleuten deden mij de rampzalige, hernia-oproepende stoelen vergeten.

Ik was blij dat ik nog twee kaartjes had weten te bemachtigen.

Rita's oppassers

zijn door het ministerie van justitie - zonder uitleg - naar huis gestuurd. Rita moet het doen met twee begeleiders, die in een auto achter haar aanrijden.

Bij Knevel & van den Brink gaf Verdonk wel héél gedetailleerd aan welke risico's zij nu loopt. We kregen een aardig kijkje in de keuken van haar beveiliging.
Rita's buurman had individuen foto's van haar huis zien maken. Ze moet voortaan in haar eigen auto stappen (waarom ook niet vraag ik mij af) en ze vertelde waar ze besloten voordrachten houdt.

Iets te loslippig misschien, maar ze wilde de urgentie aantonen. Dat is haar gelukt.
Spoeddebat!!!

Helaas vroegen de heren niet naar het gerommel binnen TON. De ruzies, de weglopers........het bleef onbesproken. Was dat een voorwaarde voor haar komst?
Verdonk herhaalde wat ze sinds mei al herhaalt. Zelfs routinier Frits Barend kwam niet door die betonnen muur heen.

En toch heeft die betonnen muur nog een pantser nodig.

Bad loser

Hoewel Obama de overwinning claimt geeft Clinton (nog steeds) niet toe.
In alle media wordt de senator van Illinois als DE nieuwe Democratische presidentskandidaat bestempeld, maar de senator van New York wil (nog steeds) niet zwichten.

Ik vraag me af of ze daar haar kansen op het vice-presidentschap niet mee vergooit? Er is nogal hard campagne gevoerd - de spannendste voorverkiezingen sinds jaren - waarbij ze elkaar (vooral Bill liet zich niet onbetuigd) behoorlijk schoffeerden.

Het zou Hillary (ja, ik was vóór haar) sieren wanneer ze de handdoek in de ring gooit en haar verlies publiekelijk toegeeft. Dan kan ik weer een nieuwe poll verzinnen.

Of zit er ergens een addertje onder het gras.
Een foute telling zou geen noviteit zijn.

Geef 'm van Jetje

Nog nooit heb ik de invloed van één bepaalde partij in een kabinet zo gevoeld als nu. De Chchchchchchchristen Unie drukt een zwaar, zwart stempel. Zo zwaar dat staatsecretaris Buste........sorry Bussemaker preamatuur door de knieën ging.

Waarom in godsnaam?
In dit geval, een verruiming van de mogelijkheid tot medische selectie van embryo’s (voor mensen met erfelijke borst - en/of darmkanker), zou ze moeiteloos de meerderheid van de Tweede Kamer achter zich gekregen hebben.

Sorry, maar de PvdA heeft zwakke zusters in het kabinet. En Bos verliest langzamerhand al zijn takken. Het gevolg van ontworteling. Hij waarschuwde dat embryoselectie voor de PvdA net zo principieel ligt als voor de ChristenUnie. „Die heeft niet het monopolie op principe en geweten”, aldus Bos.
Wat is de PvdA? Waar staat die partij (voor)?

Gelukkig gaat het academisch ziekenhuis Maastricht ondanks al dit gesteggel door met embryoselectie.

Politici praten oeverloos of zijn op reces. Artsen nemen gelukkig beslissingen en grijpen in.

Brussel

Donderdagavond:

‘Schat........... hoe laat reizen we eigenlijk?’ Het ligt op zijn lippen om ‘vliegen’ te zeggen.
‘Vroeg’, antwoord ik gepreoccupeerd. Het wassen, pakken, huis opruimen en de klok stilzetten is altijd mijn pakkie an. P. is de spreekwoordelijke stuurman.
‘Zal ik even kijken?’
Ik antwoord niet. Heeft geen zin, hij kijkt toch.
‘Nee hoor, de trein gaat om acht over elf’. Het klinkt triomfantelijk.
‘Kan niet’, roep ik vanuit de slaapkamer. ‘Volgens mij gaan we veel vroeger’.
‘Wedden?’
Hij heeft me zover. Geïrriteerd – omdat ik straks weer vergeten ben waar ik mee bezig was - loop ik de zitkamer binnen en werp een vluchtige blik op het ticket dat P. met een grijns onder mijn neus houdt. Ik lees 11.08 uur.
Het verbaast en ergert me.

Vrijdagochtend:

We hebben alle tijd. Drinken rustig nog een kopje koffie. De brandweer komt met loeiende sirenes de Coolsingel oprijden en slaat rechts af onze straat in. Niets bijzonders. Wij horen per dag tientallen sirenes.
Maar wanneer we de gang opkomen schrikken we van de lucht. Gas of gesmolten plastic? Ik weet het niet. Deur op slot en wegwezen.

Rotterdam CS is nog steeds één grote bouwput, dus je van tevoren oriënteren kan geen kwaad . In de metro pak ik de Thalystickets om te kijken vanaf welk perron de trein vertrekt. Tot mijn grote verbazing (en nog verbaasder ben ik dat ik niet in paniek raak) lees ik 9.26 uur. Aankomst in Brussel: 11.08 uur .
Warempel, Wampie (lees 28 mei) is de eerste aan wie ik denk!!!!

We kopen 'gewone' kaartjes, weliswaar 1e klasse – die net zo duur zijn als Thalys 2e klasse – en vertrekken een uur later. De eerstvolgende Thalys gaat pas om half drie. Omboeken blijkt trouwens niet mogelijk. Vol!

Jammer van de dubbele kosten, maar het moet blijkbaar zo zijn.
Ik kan iedereen aanraden om deze (gewone) trein te nemen.Waarom vertel ik later.

We delen de coupé met welgeteld zes mensen. De trein rijdt op tijd en we zitten uiterst comfortabel. P. is de hele dag als een lammetje en verwent mij buitensporig met een Hermèssjaal.


BRUSSEL in vogelvlucht.

++++ Een geweldig hotel, ook qua locatie: NH Brussels City Centre in het chique winkelcentrum. Ver weg van de toeristische Grote Markt.
We betalen € 185,- voor een Juniorsuite - twee nachten inclusief een perfect, zeer uitgebreid ontbijtbuffet. De kamer is super. Zaterdag kan/mag je tot elf uur ontbijten – zondag tot twaalf uur !! Op zondag mag je tot vijf uur uitchecken!!! Kaartjes voor het OV zijn bij de receptie te kopen.

++++ Quartier Sablon, waar het wemelt van de kroegjes, restaurants en chocolatiers. Ongeveer 15 minuten lopen vanaf NH.
Hier komen de Belgen.
Ik ben geen echte bierdrinker, maar sinds dit weekend ben ik een fan van Jupiler. Zo'n heerlijk mild pintje drinken bij Chez Richard, waar alleen the locals komen, is een plezante belevenis
Over het antiekmarktje lopen is altijd leuk en de galeries zijn prachtig.

++++ Rue Jourdan, op vijf minuten van NH is een aaneenschakeling van restaurants.
We hebben fantastisch gegeten bij La Vigne (vis).
Echt ‘BELS’. Dat wil zeggen - voor ons ouderwets klinkende – gerechten als, tomates crevettes, escargots, garnalenkroketjes, waterzooi, sole meunière , dame blache, profiteroles, etc.
Kwalitatief hoogstaand, geen liflafjes en ingewikkelde combinaties. Een keuken naar mijn hart.

++++ Le IIIème Acte (Quartier Sablon) – een prima (vlees)restaurant. Ook dit is een echte 'BELSE' gelegenheid, om de hierboven geschreven reden. Ik koos een malse entrecôte met kruidenboter.

--- Bestrating. Degelijk schoeisel is een must. Er ontbreken nogal wat klinkers. Een verzwikte enkel zit in een verraderlijk trottoir.
--- Ook Brussel is (gelijk andere grote steden) een permanente bouwput. Veel (historische) gebouwen staan in de steigers.
--- Op zondag zijn de winkels dicht.
-----De bedelaars en Oost Europese muzikanten, die maar één deuntje spelen en dat ook nog vals doen. Rotterdam heeft een keihard beleid, Brussel niet.
Buiten eten is geen pretje. De eetlust wordt je ontnomen wanneer een ongewassen, met modder besmeurd, half aangekleed kind ongevraagd aan je tafel komt. Uitbaters hebben moeite de bedelaarsplaag te bestrijden. Het is echt een probleem.

Voor de Thalys heb ik niet genoeg minnetjes. Eens maar nooit weer en zeker geen tweede klasse.

De trein rijdt vijftien minuten te laat Brussel binnen. Onze - gereserveerde - plaatsen zijn bezet.
Veel reizigers kopen een kaartje Parijs - Amsterdam en stappen zonder blikken of blozen op de Thalys. Gevolg: een overvolle, stinkende trein. De conducteurs doen er niets aan.
Vieze stoelen. Uitpuilende afvalbakjes. Onbruikbare, verstopte WC's. De drollen liggen naast de pot, de pis stroomt de gang op.
Je kan er weliswaar niet uitstappen, maar de trein stopt eveneens in Mechelen, Roosendaal en Dordrecht. Gevolg: we komen een half uur te laat in Rotterdam aan.
Ons appartement is er nog.

Het doosje Godiva bonbons is de zoete herinnering aan een heerlijk weekend.

'NH, ik kijk uit naar uw volgende nieuwsbrief'.