Ik heb er van 1973 tot 1974 (eindexamenjaar) met mijn ouders gewoond. Tot mijn grote verdriet besloten zij te gaan "forensen", zoals zovelen in die tijd. Mijn moeder werkte als schoolarts in Rotterdam Lombardijen, dus voor haar maakte het in reistijd niet veel uit.
Hun sociale leven in Rotterdam bleef in stand, maar mijn ouders genoten volop van het buitenleven. Zeilen, fietsen, de tuin en in de winter schaatsen op de Binnenmaas, waaraan ze woonden.
Van '87 tot en met '92 kwamen wij - door het werk - weer terecht in de Hoeksche Waard, op Het Vuurbaken (gem. Oud - Beijerland).
Met gemengde gevoelens denk ik aan die tijd terug. Het buiten wonen was fantastisch. De mentaliteit van de bewoners was dat allerminst. Ik refereer aan de boeken van Maarten 't Hart. Mooie vakantielectuur ook.
<===We drinken eerst een kopje koffie op het terras van Restaurant Binnenmaas (voorheen de Luie Man).
Een prachtige locatie, de zon schijnt, de temperatuur is heerlijk, zaterdagmiddag 12 juli..............................er zit niemand.
Mijn maag draait wanneer we de Zwanegatse dijk oprijden. Emotie of de kleffe (in de microwave ontdooide) appeltaart?
Ik ben hier voor het laatst geweest op de dag dat mijn moeder werd gecremeerd (2002). Een vervelende, verplichte, geforceerd gezellige samenkomst van familieleden die niet met elkaar door één deur konden.
Mijn ouders zijn beiden vanuit dit huis naar hun laatste rustplaats gereden. Raar dat ik daar aan denk en niet aan de leuke momenten, die er in overvloed zijn geweest.
P. rijdt pardoes langs het huis (foto linksonder).
Mijn ouders hadden Henk, die iedere week de tuin kwam doen en daarna altijd een glaasje sherry met ze dronk. Henk was onmisbaar - een gouden, trouwe kracht. De tuin kon in "House & Garden".
De lamp naast de (nieuwe) voordeur heeft mijn handige vader zelf gemaakt. Waarom heb ik die er toen (in 2002) niet afgehaald? Het knaagt.
Er is niemand thuis, dus durf ik naar binnen te gluren. De vloer die mijn vader heeft gelegd ligt er nog steeds. Daar lopen andere mensen over. Dat knaagt.
Het bordje "De Werff" (onzichtbaar achter het groen) dat na oma's overlijden van Egmond naar dit huis verhuisde is verweerd. De naam is onleesbaar geworden. Dat knaagt heel erg.
****
Ik wil mij vastklampen aan mijn herinneringen. Ik wil terug. Naarmate ik ouder word wil ik steeds vaker terug.
We moeten door.
Naar Het Vuurbaken (rechtsonder). Ook hier is de natuur haar gang gegaan zonder inmenging van snoeischaar of verdelgingsmiddelen.
Vreemd dat we daar gewoond hebben en dat het nu aan anderen behoort. Vreemd dat ik niet gewoon naar binnen kan lopen. Het verleden is niet meer tastbaar.
Dat knaagt.
6 opmerkingen:
Heel invoelbaar verwoorde emoties, Ellen. Dat knagen en het oergevoel terug te willen kruipen in een spreekwoordelijke baarmoeder. Naar mijn bescheiden mening draait een groot deel van onze gevoelens en handelingen om een vorm van troost vinden.
Allebei mijn ouders leven nog, maar gisteren had mijn moeder een auto-ongeluk (auto total loss), waardoor ik me makkelijk kon inbeelden hoe het zou voelen als...
Wow, wat een snelle reactie Wampie. ik was nog aan het corrigeren. Ik hoop dat je moeder met de schrik is vrijgekomen en geen ernstig letsel heeft overgehouden aan het ongeluk.
****
Gisteren kon ik niet huilen. Nu - na jouw reactie - zit ik met tranen in mijn ogen.
"Had ik maar - als ik nou.....". Het spookt door mijn hoofd. Ik ben zo bang het te verliezen, maar een worsteling is het wel.
Ja - troost vinden - dat is het exact. Als mijn boek (ooit) nog eens uitkomt, zal je mijn vertelsels nog beter begrijpen. Al heb ik het idee dat jij mij behoorlijk goed in de peiling hebt.:-).
XXEL
Mijn lieve moeder is met de schrik vrijgekomen. Gelukkig was ik net naar haar onderweg, in het oosten des lands.
Ik zie uit naar jouw boek (of een voorpublicatie op Vert-el-sels?)!
Is dat verstandig, als ik nog geen uitgever heb?
Ik zet de moderator even aan. Kan jij mij je e-mailadres sturen zonder dat ik de reactie plaats.
Als je de spanning niet wil doorbreken, begrijp ik dat ook.
Blij dat het goed gaat met je moeder.
XXEL
Wampie schreef:
"Een samenvatting of (kort) fragment lijkt me geen kwaad kunnen als voorpublicatie. Het prikkelt de nieuwsgierigheid. Tenzij je van mening bent dat je je draai nog niet helemaal hebt gevonden."
Een reactie posten