Domme vragen

...............bestaan niet.
Oké. Maar wel vragen waar ik een vraagteken bij zet.

Om te beginnen bij de gate van Delta Airlines.
De security gaat zijn standaardrijtje af. Misschien kent u ze wel: wie heeft de koffer gepakt, waar is de koffer geweest, is de koffer alleen geweest, blablablabla.

"Waar gaat u naar toe?"
"Florida"
"Wat gaat u doen in Florida?"
"Vakantie houden".
"Waarom Florida?"
"Uh?"

In het vliegtuig vul ik het groene visumformulier in. Misschien kent u de vragen wel: ziektes, drugs, criminaliteit, blablabla.
Ik vraag mij altijd af of iemand die vragen met JA beantwoordt.
Maar deze schiet er toch wel uit.
Anno 2009: bent u betrokken geweest met terroristische acties tussen 1933 en 1945.

Gisteren op ons vertrouwde windvrije zonnige plekje op de pier.
Ik kom puffend - na 3 miles - aanlopen. P. zit al lang te kwekken met andere mannen van middelbare leeftijd. Slap ouwehoeren noem ik dat. Ik schuif aan, sluit mijn ogen voor de warme zon en luister naar het gesprek.
Daar komen ze - de voorspelbare vragen.

"Where you guys from?"
"The Netherlands"
Korte denkpauze.
"I know Denmark. Is it Denmark?"
"No, it isn't."
Ik kreun zachtjes "here we go again".
P. stompt mij in mijn zij.
Is your country a very small country?".
"Yeah".
"So can you explain the location?"
"West of Germany".
Korte denkpauze.
"But you don't live in Denmark, do you?"
"No"
P. is uitermate geduldig en blijft vriendelijk. Hij probeert geografisch aan te geven waar Nederland ligt.
Tevergeefs.
"Do you have two languages in your country?"
Ik denk "ja", maar wil niet lullig doen. Hij doelt op België.

Dan grijp ik in.
"Does AMSTERDAM ring a bell?"
"Ohhhh, yes sure. The Anne Frank house!"
"Well Amsterdam is the capitol of the Netherlands".

Ik had nog wat zure grappen over onze wegzakkende hoofdstad willen maken, maar die had hij niet begrepen.

Vier weken VS.
Vier weken dezelfde vragen (beantwoorden).