Terugblik 1

Een laatste curieuze voorbijganger op het strand.

Het is vandaag wassen en pakken geblazen. Vanavond vieren we mijn verjaardag bij vrienden.

Morgen vliegen we naar Atlanta, zaterdag naar Amsterdam.

Ik kijk uit naar 'thuis' - maar niet naar de reis.

Na het (goed afgelopen) Hudsondrama kwam de fatale crash in Buffalo. En gisteren stortte er een Turks vliegtuig neer bij Amsterdam. Vreselijk.

In ieder geval komt deze zomer mijn boek uit (met of zonder in memoriam).

Mijn gedachten waren ook dag en nacht bij "Weg van mijn moeder".

Natuurlijk kan ik niet wachten om er nog wat aan te klussen. De uitgever betrekt mij tevens bij het uiterlijk van mijn debuut. Leuk, spannend en moeilijk.

Geweldig al die mensen die mij steunen en (gevraagd) van advies voorzien. Niet alleen vrienden, maar vooral mensen die ik tijdens het schrijfproces heb leren kennen. De support kwam/komt niet uit verwachte, - maar onverwachte hoek. Hartverwarmend.

"Dank, dank, dank".

De eerste twee weken vlogen om.

Daar was mijn onfortuinlijke val mede de oorzaak van. Ik was trouwens niet de enige ongelukkige in dit hotel. Bij het zwembad trof ik een dame die bont en blauw was, maar gelukkig niets had gebroken. Even later strompelde er een Britse dame met haar voet in het gips voorbij.

Ik ga er verder niet over zeuren.

Feit is wel dat, hoewel ik mobiel ben, er iets niet in orde is. Mijn anders zo sterke hand kan 'nog geen blikje Cola openen.

In Rotterdam volgt ongetwijfeld een 'third opinion'.