En toch.................

De Liza Minelli Tour deed Naples aan.

Bij mij waren de verwachtingen niet al te hoog gespannen.

En toch..................

Ik zat op het puntje van mijn uiterst comfortabele stoel in box vijf.

Wat een pijnlijke vertoning. Wat een tragiek.

Dat ik dit mocht meemaken.

Haar stem haperde als een pruttelende motor. Zo nu en dan die fabuleuze Minelli-noten, dan weer een hese kreet.

Liza kraakte aan alle kanten.

Ze schijnt van de booz af te zijn.

Ze is keurig op gewicht.

Ze ziet er ogenschijnlijk goed uit.

-------

Ze heeft een conditie van nul komma nul.

Op een paar notoire pasjes na bewoog ze nauwelijks. De langzame nummers zong ze zittend.

Tussen de nummers door kon de - anders zo spraakzame, humoristische - zangeres geen woord uitbrengen. Met zenuwachtig lachende trucjes probeerde ze de wrede stilte te doorbreken.

Ik ging hyperventileren van haar gekreun en gehijg. Ze snakte met heel haar lijf naar adem.

"Why don't they give her oxygen?", fluisterde mijn buurvrouw in mijn oor. Ze was deadly serious, waardoor ik beleefdheidshalve serieus ja knikte.

Ook de hoestjes, die ze in een lach verborg, verraadden dat het fysiek (nog) niet goed zit met New Yorkse diva.

Haar handen beefden en ze oogde nerveus. Of kwam dat toch door de booz ?

--------

Het publiek in de sjieke "Naples Philharmonic" hield ook zo nu en dan de adem in. Ging het goed - dan kreeg ze een opgelucht applaus.

Ze hebben medelijden met de dochter van Judy Garland. Daar komt ze - dankzij de oude garde en de door haarzelf aangedragen anekdotes - nooit meer vanaf.

Een medley van Garlandnummers ging erin als koek. Voor tearjerkers komen de Amerikanen hun stoel wel uit.

Ook bij Cabaret en New York (waarbij haar stem het einde niet haalde) ging de zaal uit zijn dak. Begrijpelijk dat het repertoire vanavond voor 95 procent uit oldtimers bestond.

Ik zat mijn gêne te verbijten en krabde bij iedere valse noot de stoelleuning een stukje kaler.

Met zo'n concert als vanavond wordt deze dame in Nederland helemaal weggeschreven.

En toch..............

Het was Liza Minelli.

Liza Minelli worstelde. Van acht tot tien.

Liza Minelli boeide. Van acht tot tien.

---------

Als het goed ging was "la Minelli" magistraal.

Acht tot tien minuten.