Hondenleven

Ze heeft het gehaald!!

Scooby is vandaag vijftien = 15 jaar geworden.

Uitzonderlijk??

Jazeker.

Ze is - volgens de dierenarts - de oudste Labrador in de praktijk.

Vorige week kreeg ze haar jaarlijkse inentingen en nam de dierenarts afscheid met, "tot volgend jaar".

Scooby is nog behoorlijk bij de pinken. Ze laat ons duidelijk weten wat ze ervan vindt.

Vooral wanneer we haar lievelingsplek - ons huisje in Brouwershaven - inruilen voor 28-hoog in Rotterdam.

De eerste nachten poept ze - uit protest - haar mand vol.

Zo ook wanneer ze in het pension is geweest.

Na onze lange vakantie in Amerika maakte ze het wel heel bont. Ze produceerde vier nachten achter elkaar zachte ontlasting, wat tot achter haar oren zat.

"Dit is het einde", sprak ik op een ochtend. "Ze kan het niet meer ophouden, we laten haar inslapen".

Maar ik kon de daad niet bij het woord voegen. Die heldere, ondeugende ogen...........

Scooby zakt door haar achterhoeven, ondanks de medicijnen. Wij krijgen de indruk dat het gevoel in de achterhand langzaam wegebt.

Maar in Zeeland leeft ze op en gedraagt ze zich als een modelhond.

Dat spuitje blijft dus voorlopig in het medicijnkastje van de dierenarts.

Een paar dagen geleden fietste ik over een landweggetje nabij het Grevelingenmeer.

Ik werd ingehaald door een jongeman met twee - niet te definiëren - honden. Het waren vecht/waakhonden, dat zag ik wel. Gedeeltelijk Herder, gedeeltelijk Strattford - een 'ras' waar ik mijn Scoob niet mee zou laten 'spelen'.

(Mijn schoonvader - huisarts en keurmeester van jachthonden - vertelde ooit dat fietsen met een hond heel slecht is. Gevolg: hartvergroting. De hond rent zich dood voor zijn baas. ).

Deze man liet zich nota bene trekken door de twee honden en jaagde ze op.

Op een gegeven moment moest de binnenste hond zijn behoefte doen en hield in.

Wat er toen gebeurde verdwijnt nooit meer van mijn netvlies.

De man op de fiets trapte het dier in zijn middenrif. Keihard.

Hij riep: 'Lopen godverdomme'.

De hond gilde en rende nog harder dan daarvoor.

Ik schreeuwde onbewust 'nee!'. Wat voelde ik mij machteloos.

Hij keek om een maakte een hoofdgebaar van 'wat mot je'.

Ik hield in.

Sterker nog, ik besloot terug te gaan.

De stoom kwam uit mijn oren. Tegelijk wilde ik niet de 'gebeten hond' worden.

Deze honden halen in ieder geval de vijftien jaar niet.

En die man????????????

Die verdient een spuitje.