***********************************
Er is MSN. Dat was mijn eerste digitale chat-ervaring.
Een paar maanden geleden (iedereen kende het al) ontdekte ik Skype. Ik ben veel te pragmatisch voor dat soort dingen. Wasted time, al dat slappe geouwehoer.
Behalve de gesprekken die ik met zoonlief vanuit Amerika voer(de), leidt het tot niets.
Twee weken geleden nodigde een Amerikaanse vriendin mij uit voor Facebook. Daar heb ik welgeteld tien minuten op gestaan. Toen verklaarde ik mijzelf voor gek.
En er is Twitter, dat in Nederland inmiddels bekend is geworden door Maxime Verhagen en Arend Jan Boekestijn.
**********************************************************************************
In NRC.NEXT las ik het volgende:
Vorige week was Amsterdam het toneel van The Next Web conferentie. Meer dan 800 internetnerds verzamelden zich in de Westergasfabriek om te praten over de toekomst van hun vak. Onder hen was ook Andrew Keen, de meest bekende criticaster van deze beroepsgroep. Zijn belangrijkste boodschap? Twitter vergroot de ongelijkheid op het web.
Afgelopen jaren juichten internetexperts dat Web 2.0 een democratiserende werking op het web had. Nieuws was alleen belangrijk als het op de voorpagina van sociale nieuwssite digg.com belandde. De enige die roet in het eten gooide, was Keen. Hij schreef het boek The Cult of the Amateur, waarin hij betoogde dat Web 2.0 de ondergang van de culturele elite betekende. In plaats van Bob Dylan, luisteren we tegenwoordig naar amateuristische YouTube-zangers. Bovendien levert Web 2.0 geen geld op.
Nu is er Twitter. Opeens microbloggen miljoenen mensen. Deze ontwikkeling bejubelt Keen wel, want ,,het staat symbool voor de individualisering van westerse maatschappijen. Het is het medium van de toekomst.” Maar tegelijkertijd vergroot volgens Keen het medium de ongelijkheid. Waar Web 2.0 democratie bevorderde, lijkt Twitter de oude elite weer in ere te herstellen.
Ik denk dat het voorbeeld van Oprah Winfrey - die sinds vorige week twittert- dit maar al te duidelijk maakt.
Op Twitter draait het voor de meeste gebruikers om het aantal mensen die je updates volgen, ,,followers” genoemd. Hoe meer followers, hoe meer aanzien. Als iemand met veel followers een boek aanraadt, levert dat meer lezers op. Hetzelfde geldt voor een blog. Zo herstelt Twitter het oude model van reputaties en invloedrijke personen.
Zoals Oprah. De vrouw die met haar boekenclub en tv-programma liet zien hoe ongelofelijk groot haar invloed is. Zij twittert nu ook en heeft na slechts twaalf updates al 366.122 followers. Tot nu toe richtte ze zich in haar persoonlijke berichten tot andere twitterende beroemdheden, zoals Larry King, Asthon Kutcher (die dankzij een grote promotiestunt meer dan een miljoen followers heeft), Demi Moore en basketbalster Shaquille O’Neal. Zo is de elite van beroemdheden weer hersteld. Met als enige verschil dat wij, het gewone volk, mee kunnen kijken.
********************************************************************************
Toevallig, want sinds gisteren ben ik een Twittert (zoals Wim van Hanegem het ongetwijfeld zal uitspreken).
Niet dat ik weet wat de aanvullende waarde is. Of al die bekendheden ook echt bekendheden zijn valt nog te bezien. Er wordt wat afgefraudeerd met namen en fake-berichtjes.(http://www.maxpam.nl/2009/04/3312/#more-3312 en http://www.maxpam.nl/2009/04/big-brother-is-twittering-you/#more-3355)
Er zijn mensen (ik ken ze) die hun dag vullen met bovenstaande programma's, er zelf ook een blog op nahouden en rondzwerven op andermans sites en blogs. Mensen die in de waan leven dat ze daadwerkelijk contact leggen met beroemde idolen. Mensen die naarstig/wanhopig op zoek zijn naar contacten.
Ik twitter omdat ik publiciteit zoek voor mijn boek. Hoelang ik het volhoud?
Als het me net zo vergaat als met al die andere programma's - niet lang.
Tot ik kierewiet word.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten