1000 bommen en granaten

*************************************************************************************
Het grote spektakel bij de Erasmusbrug moet nog beginnen, maar ik lig al uren te dreunen in mijn bed. Zo nu en dan zie ik een vuurpijl voorbij komen, gevolgd door een pluim rook. Als ze de achtentwintigste halen, dan vind ik het echt vuurwerk.

We horen regelmatig een canon van sirenes. Ik vrees dat het hele Rotterdamse politiecorps vannacht on duty is.

Ik wens u allen een feestelijke avond met lekkere spijs en drank.

Met het afvallen ben ik wel heel hardhandig geholpen. Zo heb ieder groot nadeel weer een klein voordeel.

Uitgeschakeld

*************************************
Tot nader order schrijf ik even niet. Manlief en ik zijn doodziek. Hoogstwaarschijnlijk een voedselvergiftiging. In één nacht ben ik vier kilo kwijtgeraakt.

Maar als ik geen zin heb een Vertelseltje te maken, weet u hoe ernstig de situatie is.

Eerste klas reizen

 

Vertraging. Maar verkleumde reizigers op het Thalysperron van Gare du Nord werden in het ongewis gelaten.

 

Na de ervaring van de heenreis had ik nu mijn fototoestel in de aanslag. En dat was maar goed ook. Wat een smeerboel! Shit happens twice.

 

De ene wc was weer verstopt en de andere stond blank.

 

We kwamen een uur te laat aan in Rotterdam. Zo stonden we ineens stil in een weiland in de Hoeksche Waard.

Als oorzaak werd opgegeven: "INFRASTRUCTUURPROBLEMEN."

 

Dat woord staat in het Thalys' excuuswoordenboek.

********

Parijse tips

****************************
We hebben gisteravond fantastisch Fruits de mer gegeten bij (het ons bekende) Charlot. Samen constateerden wij dat de schelpdieren lekkerder waren dan in Normandië. Maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat de beste kwaliteit naar de Franse hoofdstad gaat.

Duur?
Oordeel zelf.
Per persoon kost een plateau (zonder krab of kreeft) €39,90
Voor een heerlijke fles Macon Village betaalden wij €24,-

Opvallend was wel dat wij, evenals de eerste avond, de beste tafel in het restaurant kregen. Misschien toeval, maar ik denk toch dat het te maken heeft met deze boekingsite: Best restaurants Paris. Een topsite met dure en minder dure eetgelegenheden - kwalitatief in ieder geval zeer goed. Wij kozen voor de brasserie, omdat wij van de traditionele Franse keuken houden.

Nog even het één en ander over ons hotel Marigny in la Rue de l'Arcade (achtste arr.) - vlakbij l'Opéra en de Madeleine. De locatie is bijna niet te overtreffen. Wij konden alles belopen.
Natuurlijk hadden we geluk met het weer, maar de grote trekpleisters liggen echt binnen loopbereik van dit hotel.

Ik boekte via booking.com en trof een aanbieding van €625,- voor drie dagen in een superior room, inclusief ontbijt en gratis internet. Dat laatste was nauwelijks in Parijs te vinden.
Normaliter kost deze kamer €350,- per nacht - exclusief ontbijt.

De kamer was klein, maar wel van alle comfort voorzien, zoals een ultra moderne badkamer. Wij vroegen speciaal om de bovenste verdieping omdat oude Franse gebouwen nogal gehorig zijn.

De ontbijtruimte is ronduit ongezellig, achter een geïmproviseerd gordijn. Er wordt een bar beloofd, maar dat is die ontbijtruimte. De lounge is een smal gangetje.
Parkeergelegenheid biedt het hotel niet.

Toen wij vrijdag op de kamer kwamen was het zevenentwintig graden! Klimatologisch zit het systeem te ingewikkeld in elkaar, waardoor continu het klachten regent bij de receptie. In de ene kamer is het bloedheet,- in de andere ijskoud.

Ons bed lag heerlijk, dankzij goede, nieuwe matrassen lekkere kussens en een luchtig dekbed.

De receptionisten waren uiterst vriendelijk en behulpzaam. Zij hadden het hele weekend te kampen met technische storingen waar wij gelukkig niets van hebben gemerkt.

Volgend jaar weer Noël à Paris?

Oui!!

ParEllen 4

*******************************
Over Chez Clément, waar wij gisteravond aten, kan ik kort zijn. Niet doen mensen!
Zowel eten als restaurant was één grote viezigheid.

Deze zonnige, culturele zondag in een notedop.
Vanaf 10. 30 uur:
lopen,
in het grote reuzenrad op Place de la Concorde (P. wilde mij er al vanaf dag één in hebben, maar ik ging er alleen in als P. mij vergezelde - en dat deed hij),
lopen,
expositie Monet in de Orangerie (soort Panorama Mesdag) en andere impressionisten,
lopen,
Musée d'Orsay (meest gefotografeerde schilderij van Gustave Courbet) is kunst mijnheer Rouvoet!,

lunchen in het prachtige restaurant op de deuxième,
lopen,
café drinken,
lopen,
P. loopt de Madeleine in,
El loopt le Village Rouge in,
lopen,
hotel,
slaapje,
douchen en mooi aankleden voor het diner (Fruits de mer) bij Charlot - tegenover de Moulin Rouge.

DE FOTO'S ZEGGEN HET ALLEMAAL

Tot slot een tip voor iedereen die d'Orsay wil bezoeken, en wie wil dat nou niet:
Ga naar de Orangerie en koop een Pass Orangerie et Orsay voor maar €13,- p.p. Het voordeel hiervan is dat u niet uren in de rij hoeft te staan bij het Musée d'Orsay. De Orangerie is een relatief klein museum, maar zeer de moeite waard.

ParEllen 3

Deze zonnige zaterdag in een "notedop."

Lopen, le Louvre, lopen, boodschap Monoprix, lopen, koffie en chocolat in Café de la Paix, lopen, boodschap bij Lacoste, lopen, etalages in de "modebuurt" bewonderen, lopen, biertje - wijntje en een snackje in een "uitknijpje", lopen, hotel, slaapje, douchen en mooi aankleden.

Straks lopen en eten bij Chez Clément op Blvd. des Capucines.

De kunst van recycling

ParEllen 2

Wie ook maar één moment dacht dat Parijs dood en uitgestorven zou zijn in de kersttijd komt bedrogen uit. Je kunt over de hoofden lopen.

Vooral veel "wijzen" uit het oosten hebben de weg naar deze energieke stad gevonden.

De stad bruist. De versieringen zijn (letterlijk) schitterend. De restaurants zitten zowel 's middags als 's avonds bomvol. Wat ben ik blij dat ik vooruit voor drie avonden heb gereserveerd.

Hoe wij de lange rijen wachtenden bij de musea morgen en overmorgen moeten omzeilen weet ik nog niet. Er zijn een aantal "must see" exposities.

Brasserie Capucines beet vanavond het spits af. Wat een heerlijke, traditionele keuken!
Dus...... twaalf escargots vooraf, daarna een forse entrecôte met béarnaise saus, een beetje kaas en een Café Liegeois toe. Echt yammie. Ik was er hard aan toe na een dag met alleen een crèpe au sucre.
En wat een prachtige Tiffany-achtige tent. Op en top Parijs.
De bediening was zeer welwillend en aardig. Ik heb mij laten vertellen dat er in dit restaurant per dag vijfhonderd stokbroden doorheen gaan.

Morgen zijn de winkels weer open. Laat Nederland ook gewoon naar één kerst/paas/pinksterdag gaan.

Paris by night

ParEllen 1

We hebben er inmiddels zo'n zes kilometer opzitten (lopen). Over Parijs hoef ik geen uitleg te geven. DE FOTO'S spreken voor zich.

Op zoek naar iets bijzonders kwam ik niets bijzonders tegen, behalve een paar bruine billen.

Hoewel de zon schijnt in de lichtstad, leek het mij toch behoorlijk frisjes.

Thalysnet

Omdat ik denk dat deze dagen weinig mensen Vertelsels zullen opzoeken, houd ik het bij korte stukjes.

We zitten in de Thalys naar Parijs.

Comfortabel?
We reizen eerste klas, maar desondanks .............matig.
De Nederlandse bemanning is ronduit arrogant en onbeschoft, er is geen ruimte voor koffers - dus die moet je onbemand in een bagageruim achterlaten, de stoelen zijn vies en/of kapot en de wc's zijn na de eerste stop al verstopt.

Het comfortabele zit 'm in gratis internet en het regelen van een taxi. Maar het allerbelangrijkste is toch wel dat we binnen drie uur in hartje Parijs zijn.

Wanneer Beatrix om één uur de moraalvorstin uithangt, lunchen wij ergens op de Champs-Elysées.

Napels aan de Maas

De schatkamer van de kerstman?

Nee, dit is de zogenaamde containerruimte zoals ik die vanmorgen aantrof. En dan moet het lange kerstweekend nog beginnen.

Wij vluchten naar Parijs.

Lieve mensen, maak er warme en gezellige dagen van!!

Snow in the city

........ziet er na een paar dagen zo uit.

Kerstloop

Wat nou weer!!!!!!!!!

Honderden kerstmannen rennen over het drassige Beursplein en de spekgladde Coolsingel.

HOHOHO klinkt het, maar niet uit de mond van Aboutaleb.

Stuurloos

**********************
Dat is Laura Dekker, het meisje dat de ene domme streek na de andere uithaalt. Stuurloos zijn ook haar gescheiden ouders die hun kind (na deze escapade) hoogstwaarschijnlijk verliezen. Als zij, zoals nu blijkt, geen grip op hun puberende dochter hebben lijkt uithuisplaatsing onafwendbaar. En naar uithuisplaatsing streeft Jeugdzorg.

Jeugdzorg zou schuldig zijn aan de labiele geestesgesteldheid van Laura. Haar advocaat beschuldigde de rechters van bevooroordeeldheid. Alle instanties hebben het gedaan...................

Maar hoe zit het dan met de verantwoordelijkheid van die ouders?

Als ik mij in deze (met de hete adem van justitie in de nek) situatie zou bevinden, dan zou ik er voor zorgen dat er geen smetje (meer) op mijn en haar blazoen kwam. Ik zou op mijn dochter letten, haar in bescherming nemen, zorgen dat zij haar school netjes afmaakt en haar dan pas het ruime sop laten kiezen.

Toen onze zoon veertien jaar was kon hij niet over zijn spaarcenten beschikken zonder onze toestemming, laat staan dat hij wist waar zijn paspoort lag.

De advocaat van Laura zei dat ze een rustige vakantie wilde en daarom naar Sint Maarten was vertrokken.

Mijn simpele, misschien conservatieve verstand staat hierbij stil.

Laura Dekker is een kind, maar wordt - vooral door haar vader - als een volwassene behandeld. Zie wat hij haar daarmee allemaal ontneemt.

Kokker-ellen (20) Broodschoteltje

Mijn moeder had een hekel aan koken en dat proefde je. Het was geen onkunde, maar had puur met geen zin te maken.

Ze was namelijk een kei in het bereiden van heerlijke 'restjes.'

Nu vind ik eten weggooien ook een pijnlijke bezigheid, ondanks dat ik de oorlog niet heb meegemaakt. Vandaar dat ik vandaag van een restje uitgedroogde stol een breadpudding (wij noemden dat vroeger broodschoteltje) maakte.

Het is heel eenvoudig. Meng in een ovenvaste schaal stukjes stol met melk (veel, want het droogt in de oven erg uit), ei en wat gesmolten boter. Zet dat in de oven (200 graden) totdat er een bruin korstje op zit.

Lekker, ook met slagroom of dunne custard (restje van gisteren).

BRÀÀÀÀÀND!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Na zeven jaar kunnen deze nep kerstkransjes de vuilnis in. Ze veroorzaakten gisteravond een brandje dat ik helaas niet op foto kon vastleggen. Het moest gedoofd worden.

Onze huiskamer stond binnen de kortste keren zwart van de vieze chemische rook. Het sneeuwde roetdeeltjes.

Manlief gaf mij natuurlijk meteen de schuld: "ik heb altijd al gezegd dat die dingen levensgevaarlijk zijn," en meer van dat soort achteraf gezwatel ( ik wilde gezeik gebruiken, maar vond dit als synoniem veel mooier). Hij wil nu nooit meer kaarsen aan.

Een voordeel: het dressoir lijkt nu echt antiek.

Daar gaan we weer

De eerste vlokjes dwarrelen neer...........................................

Sneeuwschoeisel

Golfschoenen zijn "all weather schoenen."

Redders?

*********************
De kranten hebben het moeilijk. Het digitale tijdperk, de markt kiest voor het nieuws op internet.
Ik ook.

De - ooit onoverwinnelijk lijkende - NRC laat zich redden door Egeria (80%) - een investeringsmaatschappij van de familie Brenninkmeijer - en  Het Gesprek (20%) van Derk Sauer en Ruud Hendriks.

Met de NRC ben ik opgegroeid. Manlief leest hem iedere avond onder de schemerlamp. Precies zoals mijn ouders en grootouders dat deden.

Ik hoop dat het de krant beter vergaat dan Het Gesprek.

PS 0.43 uur 22/12: geweldige column van Jan Blokker

Saab houdt op te bestaan. De mooiste en beste auto wordt straks niet meer gemaakt.
Dat vind ik vreselijk. Onze zoon rijdt in onze (oude) Saab - een collectors item. Hij moet er zuinig op zijn.
 
Het eerste bod van Spyker werd afgewezen. Maar nu De Russische aandeelhouders Vladimir en Alexander Antonov niet mee doen is volgens de Zweedse krant Svenska Dagbladet het belangrijkste obstakel voor een overname door de Nederlanders weggenomen.
GM zou niet willen dat technologische kennis in Russische handen valt.
 
Go for it Viktor Muller en blaas het bolle ruggetje weer nieuw leven in!!

geRET

Nadat het uiteindelijk gelukt was deze tram weer op de rails te krijgen kwam er een broertje de ongelukkige vlottrekken.

Snel naar de remise en wachten op betere tijden. Alle broers en zusjes staan daar al sinds half twee vanmiddag.

KNMEl

................ziet de (volgende) bui al hangen.

Ontspoord

Het is winter en daar kan Nederland slecht mee omgaan.

Kerstpakket

Ondanks de economische crisis en een jaar vol onzekerheden in-en voor de bankwereld liet de directie van IFN zich van haar genereuze kant zien.

Met een doos vol (vooral) zoetigheden kwam manlief thuis. In de cadeaulade maakte de tweepersoons wokset uit het kerstpakket van vorig jaar plaats voor een chocoladefondueset.

Volgens jaar Schnapps und Lebkuchen?

Achterhoek

Wij waren gisteren uitgenodigd voor een vijftigjarige bruiloft in Vragender. Zoek dat maar even op mensen!

Gezien de weers-en 'drinkverwachtingen' namen wij een taxi vanaf ons hotel in Lichtenvoorde. Zoek ook dat maar even op.
Achterhoekers zijn misschien wel de vriendelijkste mensen van dit land. Wie mijn boek heeft gelezen begrijpt waarom ik dat vind.

De vrouwelijke taxichauffeur vond het prachtig om Rotterdammers in haar auto te hebben. "U in de randstad bent gewend om een taxi te nemen. Hier is dat niet zo. Bel me maar wanneer ik u weer moet komen halen".
Ze deed enorm haar best om zonder dialect te spreken. Jammer, want ik vind Achterhoeks leuk.
De meter stond op €12,60.
"Geef maar een tientje," zei ze. "Ik heb geen wisselgeld bij me. Ik ben hals over kop van thuis in de auto gestapt om dit ritje te doen."
Gelukkig kon P. haar het exacte bedrag betalen.

Het was een gezellig samenzijn. Weer kwam ik het één en ander over mijn moeders verzetstijd in Eibergen te weten. Dat boek had ik zelf gesloten, maar wordt door anderen steeds weer geopend.

Er staan nog wat afspraken in de planning met mensen die mij nog veel kunnen vertellen over mijn moeder. Maar gelukkig ook over mijn vader, die tot 1945 onderdoken zat in de Rekkense inrichting.

Ik had vooraf nauwelijks gegeten, maar dronk wel een stevig glas wijn. Dat gaf mij de moed het woord te nemen.

Ja, en toen ik liet mij leiden door mijn sentimentele, melancholische, emotionele bui. De zaal was doodstil, zo vertelde manlief mij terwijl hij een traantje wegpinkte. Het kwam uit de grond van mijn hart.

Vanmorgen was dit het uitzicht vanuit ons raam. Wij hadden een zaal van een kamer op de bovenste verdieping van hotel 't Zwaantje. Een typisch dorpshotel. Een hotel dat het moet hebben van vertegenwoordigers. €95,- is een pittige prijs voor een grote, maar schrale en gedateerde kamer.

De bediening was alleraardigst. Vanmorgen was het een drukte van jewelste in het restaurant waar wij zaten te ontbijten.

't Zwaantje is namelijk de verzamelplaats voor rijexamens. In het restaurant zaten de rijlesleraren met de examinanten. Eén van de belendende zaaltjes diende als onderkomen van de examinatoren.

Ze hadden geluk: in de Achterhoek had het alleen maar gevroren.

Het was een komen en gaan uit de gehele regio.

Check even uw geografische kennis: Haarlo, Aalten, Haaksbergen, Ziewend, Winterswijk.

Maar ach, wat waren die zieligerds zenuwachtig.
Menig bedremmeld gezicht verliet het hotel. Gezakt.

Wij vertrokken richting Rotterdam. De files waren opgelost.

Bij Utrecht begon het te sneeuwen.

Fun

Fun

De boom volgens P.

Bewijs

Het is nu twee weken geleden dat ik die bijna-doodsmak maakte.

Ik ben teruggegaan naar de plek des onhelis en ontdekte een drempel tussen de lift en de achtste verdieping. Daar (= het hoogteverschil) ben ik dus over gestruikeld.

Wij hebben al jaren te kampen met de twee personenliften. Regelmatig is er één buiten dienst. De lift waar ik in stond is gewoon helemaal kapot. Op.

Zo blijft hij meer dan eens hangen tussen verdiepingen, klappen de deur met een enorme knal dicht, maakt hij angstaanjagende geluiden, horen wij hem zelfs in ons appartement en is hij wel eens naar beneden gedonderd - inclusief mensen. De lift doet denken aan "De Lift."

Het is dweilen met de kraan open. Om de haverklap worden er herstellingswerkzaamheden uitgevoerd. Reparateurs hebben mij verteld dat vernieuwing noodzakelijk is. Maar er gebeurt vooralsnog niets.

De goederenlift heeft twee weken stil gestaan. Gevolg: iedereen zet zijn fiets beneden in de gang. Wij hebben onze fietsen, vanwege deze rompslomp, maar in de berging laten staan.

Heus, ik heb mij meerdere keren beklaagd bij de verhuurder Meeus en de eigenaar ING.

Gelukkig valt er (nog) niets te claimen. Toch lijkt het me een goed idee het één en ander vast te leggen, voor de zekerheid.

Mijn gehavende gezicht trekt wel weer bij, zij het tergend langzaam.
Morgen moeten wij naar een trouwerij. Ik gebruik geen bruinsel. Sterker nog, ik heb het niet in huis.
Laat ze dan maar denken wat ze willen.

Mijn grieperigheid kan ik ook niet declareren - hoewel ik er wel behoorlijk ziek van ben.

Gadget

Het is onmiskenbaar winter, maar wij rijden nog op zomerbanden. Daarom: op naar de garage om winterbanden te bestellen. Terwijl P. zich boog over bandbreedte en velgen, amuseerde ik mij kostelijk bij de vitrine met gadgets.

Onweerstaanbaar was deze rode onderwater-Snoepy.

Hoe mini kan een Mini zijn?

Iens bedankt

IENS bedankt mij voor mijn reacties.

Ik bedank Iens voor haar blijk van waardering.

Vadertje&moedertje spelen

'Wie wat bewaart, die heeft wat,' zei mijn grootmoeder altijd.

In dit geval wist ik niet meer wat ik had bewaard, laat staan dat ik enig idee had hoe het in mijn bezit was gekomen. Manlief ontrafelde het mysterie: 'kerstpakket IFN van vorig jaar.'

Het was smullen geblazen, daar in Brou.

Op glad ijs

Beste Ingrid en Gretha,

op een scheve schaats kun je geen vijf kilometer rijden.

Duere dicht doe

De Kerstmarkt in de Grote Kerk van Brouwershaven lokte ons uit ons warme huisje. Met schaamte beken ik dat ik nog nooit in de robuuste kerk was geweest.

De kraampjes verzopen er dan ook in. Impressie.

Goede doelen, goedbedoelde rotzooi, handvaardigheid, kunst&kitsch, folklore, oliebollen, glühwein en warme chocolade, nostalgisch volksvermaak - de Nicolaas Kerk was van alle markten thuis.

Het gele stadium

Concerto in cis en mis

Het Rotterdams Philharmonisch Orkest stond vanavond onder de ingetogen leiding van de Ossetiër Tugan Sokhiev.

Hij werd met een warm applaus onthaald.

Toen werd het stil.

De eerste tweede violiste boog voorover en smoesde iets tegen de concertmeester terwijl de dirigent zijn armen spreidde - het we gaan beginnen teken.

De concertmeester (eerste violist) stond op en ging stemmen. De klarinettist volgde zijn voorbeeld.

Juist ja, dat waren ze dus vergeten.

De dirigent probeerde zijn concentratie te hervinden. Op het moment dat hij zijn armen weer spreidde kreunde één van de deuren. Aan de akoestiek in de Doelen mankeert niets.

De laatkomer kwam binnen en pakte schuldbewust de eerste de beste vrije stoel, waar er trouwens genoeg van waren.

Nu was de dirigent echt helemaal uit zijn doen en de zaal werd onrustig.

Bij de eerste tonen van Pelléas et Mélisande van Gabriel Fauré zoemde er een microfoon. Alle hoofden in de zaal bewogen, op zoek naar de boosdoener.

Fauré werd prachtig vertolkt. Heerlijke meeslepende, melancholische muziek.

Vervolgens werd het podium aangepast voor de solist, de Franse cellist Gautier Capucon.

Het publiek applaudiseerde toen er in de deuropening iets bewoog. Mis, het was een violist die zijn plaats, na de verbouwing van het podium, opzocht.

Er stond een stuk van de moderne componist Henri Dutilleux op het programma.

Not my cup of tea.

In de pauze hoorde ik kenners zeggen: "moeilijk om te spelen."

Ongetwijfeld. Maar ook moeilijk om naar te luisteren.

Na de pauze klonken de tonen van Sergej Rachmaninov als een melodieuze verademing.

Het was een mooi concert, ondanks de valse start.