Amazones

Amazones

Over Leni Riefenstahl, gebaseerd op Penthesilea

In Amazones komen twee fascinaties van Gerardjan Rijnders bij elkaar: de tragedie Penthesilea van Heinrich von Kleist over de amazonekoningin die verliefd wordt op haar tegenstander Achilles, hem doodt en vervolgens opeet, en het leven en werk van documentaire-maakster en fotografe Leni Riefenstahl, die uit tomeloze ambitie het nazi-regime verheerlijkte. In de lijn van Bakeliet, Count your Blessings en Titus geen Shakespeare maakt Rijnders een montagevoorstelling waarin deze twee verhalen met elkaar worden verweven. 

Eén van haar grote dromen was het verfilmen van Heinrich Von Kleists Penthesilea, dat speelt tijdens de Trojaanse oorlog. Riefenstahl zou zelf de hoofdrol gaan spelen, de veldslagen wilde ze draaien in de Libische woestijn. Nét op het punt dat de filmploeg klaarstond om te gaan filmen brak in Libië de oorlog uit en kon het project niet doorgaan. Heinrich von Kleist bewerkte het klassieke verhaal van de amazones die de strijd aangingen met het Griekse leger tot een heftig stuk van vierentwintig scènes. In de oorspronkelijke mythe doodt Achilles de hogepriesters van de amazones, Penthesilea. Bij Von Kleist wordt Penthesilea verliefd op haar tegenstander, doodt hem en eet hem vervolgens op. Gerardjan Rijnders schrijft nu een nieuw stuk, geïnspireerd op Penthesilea van Von Kleist en het leven en werk van Riefenstahl.

De voorstelling Amazones speelt zich af op de filmset van Penthesilea en is een combinatie tussen live spel en film. De enscenering bestaat uit drie onderdelen: documentair materiaal, de acteurs op het toneel en live opgenomen filmbeelden van scènes op het toneel. De vurige strijdster Penthesilea wordt gespeeld door Fania Sorel, Leni Riefenstahl door Sylvia Poorta. De actrices worden bijgestaan door een cameraploeg, acteurs van het Ro Theater en studenten van de Acteerschool Rotterdam. alle info

Dit is, als Sylvia Poorta helemaal foutloos is, een absolute "must see." Ze had wat (hoorbare) haperingen - begon met een zwaar Duitse tongval, die langzaam wegebde maar aan het eind weer opborrelde
Het is een prachtig kijkspel, uitgevoerd door een sterke cast, dat geen moment verveelt.

Soms is een toneelstuk moeilijk uit te leggen. Amazones is daar een voorbeeld van.
Wat er tijdens de voorstelling door mijn hoofd ging: hoe heeft Gerardjan Rijnders dit kunnen bedenken.
Ga kijken en laat u verrassen.
****************************************
De rigoreuze aanpak van de hal/lounge van de Rotterdamse Schouwburg heeft tot een fantastisch resultaat geleid. De opstelling van bar en zitplaatsen (voorheen karig aanwezig) is perfect en heeft een "gezellige, warme" uitstraling.

Wij zaten op rij veertien - speciaal uitgezocht vanwege de beenruimte.
Het bleek ook de rij waar de technici met al hun apparatuur zaten, maar dat stoorde ons in 't geheel niet. Ze zeiden wel, toen we onze plaatsen in wilden nemen, dat we overal konden gaan zitten.
Dat was ook zo, de zaal was nagenoeg leeg. Ik schat dat er nog geen vijftig mensen aanwezig waren, waaronder een klasje middelbare scholieren.
Maar nergens kun je je benen zo strekken als op rij veertien. Dus bleven we zitten.

Tijdens de voorstelling hoorden we de technici fluisteren en zo nu en dan lachen. Dat was wel vreemd en het leidde eventjes af.
Bizar vond ik het afgeraffelde "scheer-je-weg" applaus.
Toen ik daar een opmerking over maakte tegen mijn buurman, die blijkbaar bij het gezelschap hoorde, zei hij "tja wat wil je - het is een try out."
Echtgenoot en ik keken elkaar verbouwereerd aan. In eerste instantie ging ik er tegenin, maar de man liet mij het RO-programmablaadje zien.

Beneden gingen we verhaal halen. Ik wist namelijk zeker dat ik (online) geen try out had geboekt.

Er werd nogal klantonvriendelijk gereageerd. "Hoe weet u dat het een try out is," vroeg een medewerker argwanend.
Ik liet haar het RO-foldertje zien.
We pakten het programmaboek van de schouwburg erbij. Inderdaad, daar stond deze voorstelling niet als try out aangegeven.

Vervolgens gingen de dames mij uitleggen dat een try out niets minder is dan een gewone voorstelling. I couldn't care less.
Ik, als jarenlange Rotterdamse Schouwburgganger, werd in de verdediging gedrukt. Omgekeerde gang van zaken.

"Ja, maar try outs zijn net zo duur als gewone voorstellingen," zei de medewerker.
"Kan me niet schelen. Als ik geweten had dat het een try out was, had ik een andere dag uitgekozen. Ik mag dat toch zeker zelf wel bepalen?"
Het werd een oeverloze discussie.

Vanmorgen heb ik, op aanraden van de eerste medewerker, de kassa gebeld.
"Ik heb een gewone voorstelling geboekt - en een try out gekregen." Veel simpeler kon ik het niet uitleggen.

Deze mevrouw haalde de plattegrond tevoorschijn en gaf toe dat het een verbazingwekkend lege zaal was, gedeeltelijk in beslag genomen door een schoolklas.
Maar waarom belde ik de kassa?
Omdat de eerste medewerker mij dat gisteravond adviseerde.
"Ja, maar dit is iets voor de communicatie."

Nu werd het ook nog een "Van het kastje naar muur": dat lijkt me meer iets voor een John Lanting klucht.
***********************************************************************************