Mud Cup

***********************
Vandaag heb ik de stoute schoenen aangetrokken en me tussen zo'n 50.000 andere idioten gewaagd.

Geloof me, wij zijn niet de enige klagers.
Mensen in ons hotel zijn nu hun koffers aan het pakken om vanavond nog terug te reizen naar Londen. Ze willen de finaledag (er is weer regen voorspeld) thuis op de tellie zien. Ik benijd ze.
En vanavond kwam, na het eten, nog iemand afscheid nemen.

Voor deze Ryder Cup hebben wij een slordige vierduizend Pond betaald. Dan mag je toch wel een beetje kritisch zijn?

Gisteravond heb ik me gebogen over een serieuze klachtenbrief aan de reisagent. In mijn beste Engels heb ik proberen uit te leggen wat er allemaal aan schort.

De reisagent kan weinig doen aan de organisatie op de baan. Die is in handen van de PGA en the Ryder Cup en deugt van geen kanten. Je moet miles lopen (of liever gezegd klimmen) om bij een wc te komen.

Lopen buiten de paden is onmogelijk. Je voeten zuigen zich vast in de enkeldikke modder.
Marshalls duwen je van de paden af, omdat er rijdend verkeer door moet.

P. durft niet te drinken uit angst dat hij moet plassen. En juist als je daar bij stil gaat staan, moet je hoognodig.
Langs de zeventiende - door mij omgedoopd tot de zeikhole - stonden mannen in de bosjes te plassen. Dat zal ongetwijfeld elders ook gebeurd zijn.
Wat hebben mannen toch een geluk met hun piemel. Ritsje open, Bartje eruit en klaar is Kees.
Wildplassen op een golfbaan!! Can you imagine.

P. heeft zich vanmorgen bij meerdere officials beklaagd over het busvervoer en in het bijzonder naar het hotel. Die gaat om 14 uur, om 16 uur en vervolgens ieder half uur na de wedstrijd.
Belachelijk weinig.

Er zijn twee mogelijkheden om van de baan bij de bus te komen:
- of je klimt die Mount Everest op (dat heeft gisteren iemand het leven gekost - hartaanval)
- of je pakt een shuttlebus. Als er plek is.

Maar naar beneden word je gedwongen te lopen.
Je wil niet weten wat dat met je rug, kuiten, knieën en andere gewrichten doet. Daar heeft manlief zich vanmorgen dus heel erg boos over gemaakt. En ik een paar uur later ook.

Ik heb het vandaag tot drie uur uitgehouden op de zeventiende en zag welgeteld twee flights voorbijkomen. Toen kostte het me 45 minuten om weer bij de bus te komen.

In de bus was het één aaneenschakeling van tirades. Ik hoorde het aan.
Alles klopte, maar toen ik vroeg of ze - net als wij - een officiële klacht in wilden dienen gaven ze opeens niet thuis.

Kijk, en daar krijg ik nou de kriebels van.
**************************************************