Cultuur

Zoonlief en zijn lief zijn voor twee dagen neergestreken in Verona - een van mijn favoriete Veneto steden.

"Jammer dat jullie niet naar de opera gaan. De arena zal dan ook wel dicht zijn overdag," zei ik gisteren nog tegen hem.

Het was even stil aan de Italiaanse kant.

"Ja, podium opbouwen," voegde ik eraan toe.

Vanmorgen sms'te hij: "Morgen naar de opera."

Ik wist niet wat ik las.

Niet alleen zag (zie) ik geel van jaloezie, ook was (ben) ik ontzettend trots op mijn "kinderen."

Ze weten (voelen aan) dat - wanneer je in Verona bent - de opera een must is.

Het is gewoon een belevenis - een (volks)spektakel.

Puccini's La Bohème.

Wat ze er ook van mogen vinden - ze hebben het geprobeerd. Daar gaat het om.

Mijn kind is geen cultuurbarbaar en dat vervult me met grote vreugde.

"We hebben gereserveerde plaatsen," vertelde hij blij.

"Heel verstandig," zei ik. Kind van zijn moeder, dacht ik.

"En een glas prosecco drinken, hoor! Dat hoort erbij.

Kost een klein vermogen, maar dat betalen wij je terug."

Toen kreeg hij echt zin.

****