Rotdag

******************
Vandaag viel er een rouwannonce op de mat.
Een dierbare, trouwe vriend is gestorven. Zijn gezondheid was niet goed, maar op de dood had nog niemand gerekend.
In mijn boek stond hij model voor Co - de man van onze Nel.
Nel (ik houd het bij de fictieve namen) was van 1966 tot 2002 (toen overleed mijn moeder) de onmisbare kracht in het huishouden van mijn ouders. Haar status veranderde in de loop der jaren van hulp naar vertrouwenspersoon cq. "companion" van mijn moeder.
Nel&Co waren natuurlijk ook bij de presentatie van "Weg van mijn moeder." Ik hoorde hem trots, tegen wie het maar wilde horen, zeggen: "ik ben Co in het boek."

Een kort citaat.
De crematie
...............Ik liep op ze af en wij omhelsden elkaar nogmaals.
Co rolde met trillende vingers zijn zoveelste shagje. Nel snotterde:` 't is zo raar Puckie. Nooit meer naar je moeder. Wat zal ik mevrouw missen.'
Ik legde mijn arm om haar schouder en voelde haar warme klamme huid.........................

Ik leg mijn arm om haar schouder.....Aanstaande vrijdag weer.

*******

Iets totaal anders (maar het maakt me wel razend) is het Amerikaanse reddingsplan dat geen reddingsplan is.
Mijn vertrouwen in Obama ebt langzaam weg nu hij de Republikeinen veel te veel tegemoet is gekomen.

Zijn herverkiezing lijkt mij nu geen vanzelfsprekendheid meer.
Met ongeloof kijk ik naar het verschrompelen van wat ooit een grootmacht was.
Een grootmacht ja - in domheid.
**********************************************