Irritant eten

Op de heenweg zagen we tussen de Franse grens en Gent een file staan. De BRT meldde een ongeluk en raadde automobilisten een andere route aan. De weg zou afgesloten worden.

Het wegennet in België is rampzalig – maar dit terzijde.

Na de boodschappen bij Auchan namen wij inderdaad een andere weg terug.

“Zullen we mosselen gaan eten in Philippine,” bood manlief even voor Brugge aan.

Daar zei ik geen nee op.

De lekkerste mosselen hebben we ooit bij De Mosselbank gegeten.

 We waren vroeg. Te vroeg.

Op het kleddernatte terras hingen de stoelen tegen de tafels aan en binnen was het uitgestorven.

Het overdekte terras, met verwarming en mooi gedekte tafels van Auberge des Moules zag er aanlokkelijk uit.

Op bijna alle tafels stond een bordje gereserveerd - maar tot op heden vraag ik mij af voor wie.

Eerste verbazing:

Achter ons nestelde zich een Belgisch echtpaar. Ze zaten er al even toen de gerant kwam vertellen dat daar voor acht personen was gereserveerd. Curieus - want er was niet als zodanig gedekt.

De Belgen lieten zich zonder morren verplaatsen.

Kort daarop kwamen er drie - laat ik het Vanessa-types noemen - die nota bene de tafel der Belgen kregen. Huh? Reservering - acht personen?

Wij bestelden mosselen, die volgens grootmoeders recept bereid zouden zijn. Daarbij kozen we een Muscadet en bestelde ik kraanwater.

Dat ging niet zonder slag of stoot:

"En een karaf kraanwater graag."

Geen reactie van de ober. Hij zat met zijn neus in het opschrijfboekje.

Is ook heel ingewikkeld - twee keer mosselen en een fles Muscadet.

"Een karaf kraanwater," herhaalde ik.

Hij keek mij aan en zei 'jaja - plat water.'

Zijn poging faalde.

"Plat water uit de kraan!"

Hij knikte.

P. vertrouwde het niet en ook ik was er niet gerust op.

Toen ik naar de wc liep, zag ik lege flessen op de bar staan. In zo'n fles kwam ons water.

Not done:

De fles Muscadet kwam ontkurkt. Eerlijk, dat heb ik nog nooit meegemaakt.

De fles werd niet aan tafel geopend. Wij vonden dat apert onjuist.

'Zo doen wij dat altijd,' was het antwoord.

"Dan doet u het altijd fout," antwoordde ik.

Het ging nog even door:

P. nam frieten bij de mosselen. Ik brood.

Ik kreeg met roomboter besmeerde witte boterhammen.

Dat wilde ik niet.

Ik wilde stokbrood. En dat kreeg ik. Droog. Evenals de ongezouten frieten trouwens. Er stond geen peper&zout op tafel.

&

De jumbo mosselen waren, met veel vocht, uit de pan in een bak gestort. Gevolg......veel lege schelpen en gepureerde mosselen.

De bereiding liet veel te wensen over. Wat baalde ik dat we niet gewacht hadden tot De Mosselbank tot leven was gekomen.

Irritant en verbazingwekkend onbehoorlijk:

De ober ging ons ongevraagd uitleggen hoe we mosselen moesten eten. "U moet uw bord volscheppen."

Het had iets met warm houden te maken. Grote bullshit.

Nog iets irritants:

 Wijn bijschenken als je glas nog halfvol is.

Meteen hield ik mijn hand boven het glas en gaf te kennen dat wij ons zelf zouden beschenken.

Oké.

Toen kwam de volgende ober die een poging deed. De vorige ober wist hem er bijtijds van te weerhouden. Toen volgde een serveerster. "Nee," zeiden wij in koor.

Volksverlakkerij:

De rekening. Kijkt u zelf maar en u zult het begrijpen.

Het was te proberen - maar echtgenoot stonk er niet in.

Het oog wil ook wat, dacht ik toen we voor dit restaurant stonden.

Helaas. Auberge des Moules zit vol valse (uiterlijke) schijn.

*****