Ontdek Rome

 

Het is onze laatste dag in Rome.

De grote bezienswaardigheden hebben we gehad.

 

Vandaag zijn we door de straatjes van Rome gaan struinen en hebben we heerlijk op terrassen gezeten.

 

Het heilig moeten was er vanaf.

Vandaag konden we echt ontspannen.

 

Maar ook achter de muren van Rome's afgelegen straatjes ontdekten we kleine juweeltjes.

 

Foto's

***

Banca d'Italia

 

Er was iets gaande in het best beveiligde gebouw van Rome.

 

Zodra je grijze en zwarte Audi's en BMW's ziet, dan weet je dat er hotemetoten in de buurt zijn.

 

En al die Duitse "middenklassers" staan daar waar anderen een bon krijgen.

 

 

Gevaar op de weg

 

Favoriete vervoermiddel in Rome: de scooter.

 

Maar vlak daarna komt de Smart. Die staat vaak dwars geparkeerd.

 

 

Geef mij de oude, originele Cinquecento maar.

Met een echt Roma nummerbord.

 

Ook dit beeldje stond in onze straat.

*****

Sixtijnse kapel

 

Op weg naar het Vaticaan barstte er een waar noodweer los.

Dikke hagelstenen gecombineerd met een helse regenbui zette binnen no time het St. Pietersplein blank.

 

Onze pluutjes waren tegen dit hemelse geweld niet opgewassen. We moesten in een winkel schuilen.

 

Drijfnat kwamen we net op tijd (je moet op tijd reserveren) bij Sixtijnse Kapel aan.

 

Als vee werden we naar binnen gedreven.

Zelden heb ik het zo benauwd gehad. Ik kon -en mocht geen kant op.....ik werd bewogen.

 

Dit is eens maar NOOIT weer!!

 

Die Sixtijnse Kapel kan me gestolen worden. Ik voel me bestolen door de Roomse kerk!!

Daar gaan per dag miljoenen in de kas. Van zo'n 20.000 stomme toeristen zoals ik.

 

Ik mag hopen dat ik daar in die "batterij" geen ziekte heb opgelopen. Als je last van claustrofobie hebt, moet je daar niet zijn!

 

Opvallend: Geen hoofddoeken, geen kalotjes, noch andere herkenbare godsdiensten te bekennen in Rome. 

 

Hij smeekte ons bij hem te komen zitten.

Toerisme?.....Ja.

Maar consumeren?......Nee.

Het is crisis.

 

P. at iets dat op van alles, behalve minestrone leek. 

 

Na zes dagen kan ik wat praktische tips geven (geheugensteuntje voor onszelf).

 

1. Rome kost geld, dus doe niet zuinig.

 

2. Boek een goed hotel in een veilige buurt.

Raadpleeg bijvoorbeeld Tripadvisor.

Let erop dat er openbaar vervoer in de buurt is.

 

Laat je in het hotel goed informeren.

Wees er zeker van dat het hotel 24/7 bemand wordt.

Laat waardevolle spullen en zeker de paspoorten in het kluisje op de kamer!

 

4. Koop een driedaagse Roma Pass (je kunt zelfs apps downloaden die als gids dienen in de bezienswaardigheden)

+

bustickets bij een officiële toerist information, die verbonden is aan de Rome Tourist Board.

Link

 

Met de Roma Pass krijg je ook korting op de toeristenbus 110.

Dat was ons vervoermiddel.

Bus en metro hebben wij vermeden (lees eerdere blog).

 

 Maar helemaal fantastisch is dat je de fast line kunt nemen en nergens hoeft te wachten.

Opgelet: je kunt de pass per attractie maar één keer gebruiken.

 

5. Heb je geen smetvrees of last van claustrofobie en beschik je over een giga dosis geduld, boek dan  ruim van tevoren de Sixtijnse kapel online.

Maar zorg dat je er op tijd bent!!

Wij vertrokken om half tien uit het hotel en liepen precies om half twaalf die kapel binnen.

 

6. Neem de tijd en probeer niet te veel op één dag te doen.

Het put je lichamelijk en geestelijk behoorlijk uit.

 

Rome moet je absorberen.....

 

Zoals altijd:

Foto's van vandaag

****

Noord-Zuid

 

 

 

We hebben nog geen avond slecht gegeten.

 

Maar om nou te zeggen dat ik de Romeinse keuken bijzonder vind......nee.

 

Met enige weemoed denk ik aan de restaurants up north - aan het Lago d'Iseo, waar lokale producten overvloedig aanwezig zijn en waar prachtige gerechten mee worden gemaakt.

 

Ook moet ik constateren dat Rome duurder is, maar dat was te verwachten.

 

Waarom ik hier nu mee kom?

Omdat het noorden qua cultuur en eten zo vaak ondergewaardeerd wordt.

 

Ik heb hier nog geen lekker nagerecht gegeten.

Alles staat al uren in vitrines klaar. Slap of uitgedroogd.

Dus dan maar geen dessert.

Of een ijsje bij onze vriend Maurelio.

Van Carte d'Or.

 

 

Zieltjes winnen

Vandaag wilden we naar het Pantheon.

 

Na een korte nacht, waarschijnlijk als gevolg van Soave sulfitiose, verliep de ochtend niet zoals gewenst.

 

P. denkt dat de sambuca me klaarwakker hield.

 

 

Ik weiger(de) in een bus te stappen.

Zeker deze niet

Die drie mannen werden er gewoon uitgeduwd.

Ook de metro pak ik niet.

 

Wat overblijft: toeristenbus, taxi of benenwagen.

 

Mijn loden benen brachten mij naar de Basiliek_van_Santa_Maria_Maggiore.

 

De basiliek is een van de zeven pelgrimskerken van Rome en een van de vier pauselijke basilieken.

 

Prachtig!!

 

Er was een speciale mis voor een paar honderd schoolkinderen, allemaal in prachtige donkerblauwe schooltenue's.

 

Aan het einde van de dienst klonk er een ovationeel applaus en "Viva Maria."

 

Foto's

**

Ieder zijns weegs....

 

.....dat deden we vandaag.

Na drie intensieve dagen samen besloten we vandaag ieder ons eigen gang te gaan.

Dat doen we wel vaker en dat bevalt (mij) meer dan goed.

 Hè, effe lekker op me eige.

 

P. heeft zijn plattegrondje, ik mijn mondje.

 

De zoektochten samen ontaarden eigenlijk altijd in tirades en verwijten.

Don't worry: dat doen we al 40 jaar.

 

Maar zo nu en dan moeten we even ontkoppelen.

 

Het moge duidelijk zijn wat ik vandaag gedaan heb.

 

Rome is ook de mooiste winkelstad van Europa.

 

Bij toeval stond ik ineens op de Piazza di Spagna en voor de Spaanse Trappen.

Niets aan!! Oftewel: Much to do about nothing.

 

 

Maar als boetedoening, wat me wel toepasselijk leek in deze stad, besteeg ik de trappen en maakte ik deze foto's als bewijs.

 

Denken in beelden

*********************************************
Ja, wij genieten van een vakantie in Rome.

De moord op de Britse soldaat had ik net verwerkt, maar de verdwijning van het Nederlandse stel in Murcia hield ons zeker bezig.

Ze zijn dood. Dat vreesde ik al.

Het deed me denken aan een stel dat zo'n tien jaar geleden in Zuid-Frankrijk bevriend raakte met mensen die hen later zou gijzelen, martelen -en vermoorden.
Vanwege een pinpasje.

Ook toen was ik dagen van streek.

Dat Visser en Severein hetzelfde zou (zijn) overkomen was iets waar ik bang voor was.

Ik ben een denker in beelden en dat is niet "prettig."

Onschuldige mensen middeleeuws martelen, vermoorden en in stukken hakken.
Mag ik dan voor de doodstraf zijn?!

Daarom durfde ik eigenlijk niet met de shuttle van het vliegveld naar het hotel.
Mijn fantasie gaat in zo'n situatie meteen met mij aan de haal.

Maar aangezien de chauffeur op het vliegveld duidelijk met een bord op ons stond te wachten en voor iedereen traceerbaar was, durfde ik wel in te stappen.

Rome is geen ongevaarlijke stad..

Na de vreselijke berichten uit Murcia durfde ik vannacht de ramen niet open te laten.
Zelfs niet in deze keurige buurt. Zelfs niet op de vierde verdieping.

Wat Visser en Severein is overkomen kan iedereen overkomen.

De airco ging aan om nachtmerries te voorkomen.
************

Colosseum en Forum Romanum

 

Die twee stonden op deze zonnige derde dag op het programma.

 

Dankzij de Roma Pass konden we direct naar binnen.

 

Ongelooflijk.

Maar anders is het voor ons, oudjes, echt niet te doen.

Na het afgelopen jaar is het sowieso een godswonder dat we dit kunnen doen.

 

Hoge stappen, grote stappen, kleine stappen, griezelige stappen, hobbelige stappen.....

Maar in ieder geval stappen.

En dat is beter dan stilstaan.

 

Heus, ik heb 60 foto's gedelete, maar toch......

 

Foto's

 

De betekenis van service

 

Simona is de receptioniste van het hotel.

Ze is fantastisch.

 

Zo heeft ze goede restaurants aangeprezen (binnen 5 minuten van het hotel, wat heerlijk is na een dag lopen), waar traditionele gerechten worden geserveerd.

Fancy - nee. Goed geprijsd.

 

Reserveren is een must.

Ze zitten vol.............met locals.

 

 

Vanmorgen boekte ze online een bezoek aan de Sixtijnse Kapel voor ons.

Voor later deze week.

Kaartjes moet je van tevoren boeken. Op tijd!

 

Wij hoeven nu niet in de rij te staan, maar mogen langs de kilometer wachtenden lopen om naar binnen te kunnen.

De tickets voor de Musei Vaticani kosten €16,- p.p.

Het niet in de rij staan kost een extra €4,-.

 

De Roma Pass (€34,- p.p. voor 3 dagen) is hetzelfde principe, maar die geldt niet in het Vaticaan.

 

Dankzij Simona sparen wij veel energie en tijd uit. 

Rome verkennen

 

Mensen, ik ben sprakeloos.

Kan geen woorden vinden.

Deze stad om -of beschrijven is onmogelijk.

Volgens mij ben ik de enige die hier nog niet is geweest.

Hoewel?

 

Veel geks hebben we niet meegemaakt.

Of het moeten de meterlange haren zijn, van de jongedame die op de bus voor me zat, die in mijn neusgaten verdwenen.

Of het Amerikaanse meisje achter ons, die door haar ouders met zakken snoep teveergeefs rustig werd gehouden.

Al die suikers werkten averechts.

"Dad, who is bigger. The president or the pope?"

 

Geen antwoord.

 

"Dad, who is more important. The president or the pope?"

"Is there anybody more important than the pope?"

 

'Yeah, God.'

 

We hebben Rome vanaf de bus verkend.

Nu hebben we een goed idee van afstanden.

Nadat we de hele ronde (2 uur) hadden gezeten zijn we bij San Pietro uitgestapt en via Castel Sant'Angelo en Piazza Navona naar het hotel gelopen.

 

KIJK MAAR EVEN MEE

  

Rome dag 1

 

De komende week hoeft u van mij geen stilistische volzinnen te verwachten.

U zult het met veel  foto’s moeten doen. Impressies, vanuit Rome.

 

Na twee uur slaap stonden we vanmorgen om 4.30 uur op.

Transavia vloog ons vanaf Rotterdam airport in 1.45 uur naar Rome.

Om half tien zaten we in de taxi naar het hotel.  

 

Hotel Britannia is een 4,5 sterren hotel in de Via Napoli, een zijstraat van de Via Nazionale - de winkelstraat van Rome.

 

Omdat het een late booking was waren we genoodzaakt een superior room te nemen.

Duur, maar voor Italiaanse begrippen goed!

 

Opvallend: de receptioniste bood meteen 10% korting aan als als we contant betaalden.

 

Andere gasten, die maar één nacht blijven, kregen ook het kortingsaanbod, maar dan 5%. Voor een hotel in deze categorie vind ik dat opvallend.

Het blijven sjacheraars.

 En zo'n bedrag hebben wij niet contant op zak.

 

De koffers gingen achter slot en grendel.

Kamer was nog bezet.

 

Op naar de Trevifontein.

 

Daarna lunch en vervolgens drie uur slaap.

 

Fysieke toestand:

P. - diarree

El - keelpijn

 

Na een uur uploaden kan ik u bij deze de foto's tonen.

****

Gepast of niet?

 

Leonoor Pauw is afgelopen dinsdag overleden.

 

Ik wist dat Leonoor ging sterven.

 

Op Facebook hield haar man, George van Houts, zijn vrienden bijna dagelijks op de hoogte.

Hij koos zijn woorden secuur - bijna poëtisch.

 

De dood hoort bij het leven.

Er is geen moment geweest dat ik me ongemakkelijk heb gevoeld bij de "updates" van George over Leonoor.

 

In feite was het een krankzinnig jaar.

Zet het ongekende succes van "De Verleiders" eens af tegen de tragische situatie thuis en je kunt concluderen dat het leven een beproeving is.

 

 

En kijk eens hier:

 

Acteur George van Houts plaatste eergisteren een foto op Facebook van zijn pas overleden vrouw, actrice Leonoor Pauw. Ze ligt vredig op haar sterfbed voor het raam. Buiten bloeien paarse bloemen. Van Houts deelde het overlijdensbericht met een groep van bijna tweeduizend vrienden. Onder de foto stond een dag later: 'Mirjam en vier anderen vinden dit leuk'.

Met de plaatsing van deze foto lijkt een van de laatste taboes op sociale media te zijn doorbroken. Beatrijs Ritsema, die schrijft over hedendaagse etiquette, vindt het erg ver gaan om een foto van een lijk op Facebook te plaatsen. 'Je ziet wel eens een foto van een overledene op een rouwkaart, maar dat is dan altijd een foto die gemaakt is in vrolijker tijden.'

bron

 

Iedereen mag een mening hebben.

Zeker.

 

Maar mag ik het tijdstip van plaatsing erg ongelukkig vinden?

Nee, ik vind het zelfs ongepast.

 

Het is ook weer zo verdomd bemoeizuchtig.

 

George van Houts heeft zijn vrienden op Facebook gekozen.

Het is een besloten pagina. Zijn pagina.

Hij bepaalt wat hij plaatst.

 

Zoals ik bepaal wat ik op mijn blog en op Facebook plaats.

Ook ik heb ervoor gekozen om over ons leven, dat nu al elf jaar in het teken van een ongeneeslijke ziekte staat, te schrijven.

Als dat mensen stoort: "turn the page."

 

En laat ik u dit zeggen:

"Echte vrienden" lieten het afweten, maar op mijn FB-pagina trof ik altijd bemoedigende, lieve reacties aan.

 

Het is prettig om de gordijnen open te houden.

******

RPhO - callcenter

 

Zo'n twee maanden geleden werd ik gebeld door een medewerkster van het Rotterdams Philharmonisch Orkest.

Althans, zo stelde ze zich voor.

 

Ik kreeg, als vriendin -en trouwe bezoeker van het RPhO, voorrang bij de aankoop van kaartjes voor het Gergiev festival.

 

Een vroegboekingskorting viel mij ten deel.

 

Blij bestelde ik een, gewoonlijk moeilijk te verkrijgen, passe-partout en besprak de plaatsen.

 

Het viel me wel op dat de jongedame niet op de hoogte was van de zaalindeling. Maar ze kon een stagiaire zijn.

*** 

Gisteren vroeg ik aan P. of het geld voor het festival ooit was afgeschreven.

"Nee. En de kaarten hebben we ook nooit ontvangen. Misschien wordt het later verwerkt."

 

Dat geloofde ik niet.

Het zat me niet lekker.

 

Vanmorgen belde ik het RPhO.

Mijn bestelling was niet te vinden.

Ik was gebeld door een, door het RPhO ingehuurd, callcenter. Het was inderdaad niet altijd goed gegaan.

 

Excuses, excuses. En er zou een officiële klacht worden ingediend.

 

Gelukkig was het passe-partout nog verkrijgbaar.

Ook de door mij gewenste plaatsen waren nog beschikbaar. Dat verwonderde mij.

Ik vroeg terloops nog even naar de prijs.

 

'Volgens mij was het toch echt een ander tarief.'

"Ja, maar de vroegboekingskorting geldt niet meer," durfde de medewerkster te zeggen.

 

Nog voor ik kon ontploffen zei ze "een ogenblikje alstublieft."

Dat ogenblikje had ze nodig om te overleggen.

Dat ogenblikje gebruikte ik om met P. de overleggen.

Mijn vader zou zeggen: "zijn ze nou helemaal belatafeld."

 

Gelukkig was het "een vergissing."

We kregen de korting.

 

Het RPhO raad ik ten zeerste aan geen callcenters meer in te schakelen.

Daar krijg je geen zalen mee vol.

*****

Het failliet der boeken

 

De reisgidsen liggen altijd in de kelder.

Liggen?

Lagen.

 

In de kelder van Donner vond ik geen reisgidsen.

Ik trof stellages met oude boeken aan.

Juist ja - De Slegte.

 

De kaalslag bij Donner is al langer een feit.

Het is niet langer die winkel waar je heerlijk kunt boekenstruinen.

 

Gelukkig vond ik op de eerste verdieping wat ik zocht. 

 

Je mag de voortgang niet in de weg staan.

Maar de voortgang heeft Donner op een dood spoor gezet.

****

Zware tijden

 

Zaterdag haalde ik eieren bij de boer.

Normaliter staat er een krat bij de weg, maar dit keer niet.

Het waaide veel te hard.

Dus liep ik naar de openstaande schuur.

De boer was met zijn tractor bezig.

Moeder de vrouw ging meteen kijken of de kippen nog wat gelegd hadden.

Ondertussen maakte ik een praatje met de boer.

"Hoe gaat het? Druk?"

Ik weet dat deze boer - om rond te komen - eitjes verkoopt (€1,30 per tien) en ook "op de vrachtwagen zit."

'Het mais staat er net op. Nu mag het gaan regenen.

We hadden snijgras gezet, maar dat is allemaal door de ganzen opgevroten. Rot beesten.

En ze schijten ook nog gif. Dat is misschien nog wel het ergste.'

Ook Zeeland heeft te kampen met een ganzenplaag.

Gelukkig mag er nu geschoten worden, maar die vergunning komt als mosterd na de maaltijd.

Tegen deze plaag is niets te beginnen.

 "Als ze maar van het mais afblijven."

'Ze zijn nu aan het broeden, dus hebben we even geen last.'

De boerin had nog eitjes gevonden.

"Zo onder de kip vandaan gehaald."

Ik kreeg een nog warm doosje in mijn handen.

 

En het ging regenen.

****

TV-tip

 

Tot mijn achttiende verzamelde ik foto's van de Kennedy's, de meest intrigerende familie van de VS.

 

Vanavond om 22.15 uur - NL2

 

Holland Doc: Ethel

 

Ethel is by far de boeiendste van de Kennedy-vrouwen.

Devoted tot in het absurde.

 

Deze documentaire werd gemaakt door Rory, de jongste dochter van Robert en Ethel.

Ze werd een paar maanden na de moord op haar vader geboren.

 

 

Dit portret is in alle opzichten onthullend, onthutsend en aangrijpend.

****

Borgman

 

De firma Van Warmerdam poseert voor de camera's.

Honderden verblindende flitslichten.

Sterren!

 

Daar ontkomt zelfs de nuchtere, eigenzinnige Alex van Warmerdam niet aan.

 

Borgman dingt mee naar de Gouden Palm in Cannes - een fantastische prestatie.

 

Een sprookje bijna: in een competitie met the Coen brothers en gejureerd worden door Steven Spielberg.

 

Het werk van Van Warmerdam is een klasse apart.

Zijn films en toneelstukken zijn onvergelijkbaar goed.

Alex the untouchable.

 

Prijs of geen prijs:

Borgman is nu een wereldberoemde film en om the VW-brothers kan niemand meer heen.

*****

Birds

 

Wie de mening van Johan Derksen over "Birds" heeft meegekregen, begrijpt deze (fb)foto.

*****

Slechte vis

 

Vrijdag, visdag.

 

Maar gisteren had ik geen zin om naar Bruinisse te rijden.

Er stonden enorme files richting Burgh en daar zou ik op de terugweg in belanden.

 

Na stilzwijgend beraad met mijzelf besloot ik om de viswinkel bij de Heerenkeet (eerdere ervaring) toch een kans te geven.

Die zou toch echt goed zijn, aldus vrienden en bekenden.

 

Maar ik vertelde het niet aan P. - wetende dat hij fel zou protesteren: 'Koop dan maar Iglo vissticks.'

 

Weer schrok ik toen ik de winkel binnenkwam: het stonk.

Ook de enorme hoeveelheid uitgestalde vis(soorten) vond ik bedenkelijk.

 

Met zeebaars ging ik naar huis.

 

De vis was vers, maar smaakte naar niets.

 

P. zei niets - maar keek mij pijnlijk aan.

 

"Niet lekker, hè," zei ik.

'Smaakt naar niets,' zei P.

 

Ik knikte. "Heerenkeet."

P. ontplofte bijna. 'Nee hè?!'

 

Toen ik hem uitlegde waarom ik niet naar Jacco was gegaan begreep hij dat wel.

'Maar dan had je net zo goed vis in Brouw kunnen halen. Gelukkig dat deze troep niet van Jacco komt.'

 

De troep belandde in de vuilnisbak.

Daar waar troep hoort.

***

Excuus

 

Gisteren schoot het bloggen erbij in.

Dat overkomt me niet vaak.

 

Ik leg even uit waarom u het een dag zonder moest doen.

 

De zorg voor P. vergt tijd, energie en brengt de nodige spanning met zich mee.

 

We moesten naar de notaris in Zierikzee.

Wij zijn nu grondeigenaren. Geen erfpacht meer.

 

Ook kwam de aannemer met de tekeningen/plannen van/voor ons nieuwe huis.

We hebben de hele avond zitten brainstormen.

 

Ik betrapte mijzelf erop dat ik het niet allemaal zo 1,2,3 kon behappen. Het moest even bezinken.

Raam zus, deur zo, meterkast hier, haard daar.

 

Terwijl de mannen het over zonlicht hadden zat ik aan heel andere dingen te denken.

Meer praktische zaken, zal ik maar zeggen.

Wel heel erg leuk, hoor. We verheugen ons ook erg op dit project.

 

Ondertussen speelt er ook nog een zoektocht in 010 naar een pied à terre.

Genoeg redenen?

 

Mijn hoofd loopt over.

 

Bij de notaris herleefden oude tijden.

 

In dit pand logeerde P. exact 30 jaar geleden.

Toen was het nog Hotel Mondragon. P. was net aangesteld als kantoordirecteur van de Amro bank.

Terwijl we in de voormalige ontbijtzaal zaten te wachten kwamen grappige anekdotes naar boven.

 

Ik woonde in 1983 nog in Heerhugowaard en kwam in de weekends naar Zierikzee, totdat we ons huisje aan de Oude Haven konden betrekken.

 

Zierikzee was het eerste "winkeltje," zoals P. dat altijd noemde.

 Er volgden er nog vele, maar wat bewaren wij een mooie herinneringen aan die tijd op Schouwen.

 

Toen draaide ik mijn hand niet om voor een verbouwing of verhuizing.

Regelen en organiseren was a piece of cake.

 

Ik merk dat ik dertig jaar ouder ben.

Maar de drang, de wil, de lol en de zin is er nog steeds.

 

Ik voel weer adrenaline.

*****

Troost-aankoop

 

Verton in Zierikzee verkoopt volgens mij meer schoenen dan Van den Assem in Rotterdam.

Ik moest Paracetamol zetpillen voor P. kopen, maar trakteerde mijzelf ook op een paar zomerschoenen. Benieuwd of ik ze dit jaar nog zal dragen.

 

P. heeft hoge koorts.

Zo hoog dat ik op zijn verzoek zojuist de hematoloog, die ik maandag al per e-mail had ingelicht, heb gebeld.

 

Hij heeft grote blazen op zijn onderlijf: juist ja.........ook daar en het breidt zich nog steeds uit.

 

Ik probeer een indroogmethode met ouderwetse zinkzalf en Engels pluksel. Dok vond dat heel goed van mij.

"Als die blazen maar niet gaan infecteren."

Verder laat ze de behandling aan de huisarts over, maar ze belt vrijdag terug om te horen hoe het gaat.

 

Hij voelt zich beroerd.

 

Morgen belt de huisarts terug.

Wellicht komt er nog een extra antibioticum bij.

 

Rome kan niet doorgaan.

Hotel kon ik nog gratis cancelen.

Transavia kan ik, dankzij de €20,- - extra betaling voor een flex-boeking, verschuiven. Daar wacht ik mee tot zondag.

 

Ik durf niet op mijn eigen wc-bril te gaan zitten en het huisje ruikt naar Dettol.

 

Voor mij is het nu een kwestie van op de been blijven en die rotziekte niet overnemen.

 

Gek eigenlijk: dat is negen maanden andersom geweest.

*****

Het voorjaar (aan)Schouwen

 

 

Zo!

Het centrum van Zierikzee is autovrij.

Ondertussen gaat het oppimpen gestaag door.

Op 21 juni krijgt monumentenstad koninklijk bezoek.

 

 

 

Ergens tussen wal en sloot.

 

P. bevindt zich ergens tussen wal en sloot.

 

Een paar weken geleden schreef ik dit. 

P. was na negen maanden gestopt met anti-infectie medicatie, die hem veilig door de chemo hadden geloodst.

Fingers crossed dat hij het nu op eigen houtje redt, schreef ik toen.

 

Het ging zo goed.

Afgelopen woensdag gaven de bloeduitslagen een stijgende lijn te zien.

P. voelde zich super fit: golfde weer, knutselde weer, tuinierde weer, kwam weer onder de mensen en was positief en vol energie.

 

Tot een paar dagen geleden.

Niet dat hij zich ziek voelde. Ik zou het eerder als onbehaaglijk omschrijven.

 

Toen hij onder de douche vandaan kwam schrok ik me helemaal kapot.

 

 

We wisten het vrijwel meteen en zeker: gordelroos.

 

Onze huisarts, die altijd voor ons klaar staat, maakte tijd.

Binnen een uur waren we (even) terug in 010.

 

Inderdaad: gordelroos.

 

Oftewel waterpokken voor ouderen. Oftewel Antoniusvuur. Oftewel Zona. Oftewel Herpes zoster.

Shingles klinkt prettiger, maar is even besmettelijk.

 

P. is weer aan een hoge dosis infectieremmers gezet (onderste doosje op de foto), die het leed moet verzachten.

 

Op facebook schreef ik, in paniek, "Dag Rome."

 

Nu - 6 uur later: "Dag Rome," maar dan de positieve variant.

***