Hier zat ik dus.
Dit was mijn uitzicht.
In Zeeland. Vanaf 1 mei weer "bezet" door Duitsers.
De Zeeuwse economie draait om -en dankzij de Duitsers. Ik weet het.
Gelukkig was het stil in het park.
Ik liep om kwart voor acht naar de wc en zag door de achterdeur de Duiste buurman met zijn hond spelen.
Hij zwaaide naar me.
Ik wilde niet terugzwaaien. Ik was ziedend en siste: "ga naar binnen."
Maar ik beantwoordde zijn groet wel.
Emotie en ratio vochten een conflict uit.
Ik wist niet welke kant ik moest kiezen.
Tijdens de twee minuten, die volgens mij maar 90 seconden duurde, keek ik naar de dijk.
Er passeerden twee auto's.
Witte nummerborden.
En weer dat conflict.
4 mei: herdenking.
Twee minuten stilstand.
Stilte.
Aber, das wussten sie nicht.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten