Zo'n twee maanden geleden werd ik gebeld door een medewerkster van het Rotterdams Philharmonisch Orkest.
Althans, zo stelde ze zich voor.
Ik kreeg, als vriendin -en trouwe bezoeker van het RPhO, voorrang bij de aankoop van kaartjes voor het Gergiev festival.
Een vroegboekingskorting viel mij ten deel.
Blij bestelde ik een, gewoonlijk moeilijk te verkrijgen, passe-partout en besprak de plaatsen.
Het viel me wel op dat de jongedame niet op de hoogte was van de zaalindeling. Maar ze kon een stagiaire zijn.
***
Gisteren vroeg ik aan P. of het geld voor het festival ooit was afgeschreven.
"Nee. En de kaarten hebben we ook nooit ontvangen. Misschien wordt het later verwerkt."
Dat geloofde ik niet.
Het zat me niet lekker.
Vanmorgen belde ik het RPhO.
Mijn bestelling was niet te vinden.
Ik was gebeld door een, door het RPhO ingehuurd, callcenter. Het was inderdaad niet altijd goed gegaan.
Excuses, excuses. En er zou een officiële klacht worden ingediend.
Gelukkig was het passe-partout nog verkrijgbaar.
Ook de door mij gewenste plaatsen waren nog beschikbaar. Dat verwonderde mij.
Ik vroeg terloops nog even naar de prijs.
'Volgens mij was het toch echt een ander tarief.'
"Ja, maar de vroegboekingskorting geldt niet meer," durfde de medewerkster te zeggen.
Nog voor ik kon ontploffen zei ze "een ogenblikje alstublieft."
Dat ogenblikje had ze nodig om te overleggen.
Dat ogenblikje gebruikte ik om met P. de overleggen.
Mijn vader zou zeggen: "zijn ze nou helemaal belatafeld."
Gelukkig was het "een vergissing."
We kregen de korting.
Het RPhO raad ik ten zeerste aan geen callcenters meer in te schakelen.
Daar krijg je geen zalen mee vol.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten