P. bevindt zich ergens tussen wal en sloot.
Een paar weken geleden schreef ik dit.
P. was na negen maanden gestopt met anti-infectie medicatie, die hem veilig door de chemo hadden geloodst.
Fingers crossed dat hij het nu op eigen houtje redt, schreef ik toen.
Het ging zo goed.
Afgelopen woensdag gaven de bloeduitslagen een stijgende lijn te zien.
P. voelde zich super fit: golfde weer, knutselde weer, tuinierde weer, kwam weer onder de mensen en was positief en vol energie.
Tot een paar dagen geleden.
Niet dat hij zich ziek voelde. Ik zou het eerder als onbehaaglijk omschrijven.
Toen hij onder de douche vandaan kwam schrok ik me helemaal kapot.
We wisten het vrijwel meteen en zeker: gordelroos.
Onze huisarts, die altijd voor ons klaar staat, maakte tijd.
Binnen een uur waren we (even) terug in 010.
Inderdaad: gordelroos.
Oftewel waterpokken voor ouderen. Oftewel Antoniusvuur. Oftewel Zona. Oftewel Herpes zoster.
Shingles klinkt prettiger, maar is even besmettelijk.
P. is weer aan een hoge dosis infectieremmers gezet (onderste doosje op de foto), die het leed moet verzachten.
Op facebook schreef ik, in paniek, "Dag Rome."
Nu - 6 uur later: "Dag Rome," maar dan de positieve variant.
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten