Bancohhhhhhhhhh!!!!!!

Typical monday!!
Alles ging in eerste instantie fout. Maandag lijkt voor Italianen een uitslaapdag.
Oké, in NL gaan de meeste winkels ook pas om 13 uur open, maar hier ligt de boel echt plat.

Peter was een krantje aan het kopen. Ik wilde geld pinnen, maar de Bancomat in Iseo was in revisie. De onderhoudsmonteur had het drukker met het verwijzen naar een andere bank dan met het klaren van zijn klus.

Dus pakte ik een andere automaat: één die in een beveiligd halletje hangt. Deze Bancomat leek normaal te werken.
Niet dus!!! Mijn pasje ging erin, maar er gebeurde niets. Wel hoorde ik verdachte "koekiemonster" geluiden, alsof er aan mijn pas werd geknauwd.
Aan de andere kant - in de bank - hoorde ik stemmen. Ik schreeuwde in paniek “give me back my card ”.
De beveiligde ruimte kon ik ook niet meer uit. Het zweet brak aan alle kanten uit. Ik bonkte tegen de muur en riep weer om hulp.
Iemand aan de andere kant duwde mijn pasje terug. Het kwam langzaam mijn kant op. Met moeite wist ik het eruit te trekken. Het pasje zag er gehavend uit.
Ik ontstak wederom in woede. Buitengekomen kwam Peter mij tegemoet. Driftig stapte ik de bank binnen om verhaal te gaan halen.

Echter, dat gaat zomaar niet.

Banken in Italië kennen een veiligheidssysteem waar vliegvelden een puntje aan kunnen zuigen. Je gaat in een soort koker (zie foto). Die koker draait een halve slag en gaat dan normaliter open, waarna je binnen bent en je geldhandelingen kunt doen.
Toen ik in de koker stond gingen alarmerende toeters en bellen rinkelen. De koker maakte niet de halve slag, maar opende gewoon weer richting uitgang. Een vriendelijk lachende mijnheer vertelde mij dat het een metaaldetector was. Je moet eerst je zakken en tassen legen.
Ik heb het toen maar opgegeven en me er bij een kopje Macchiato bij neergelegd.

’s Middags had ik meer succes. Het pasje werkte nog en ik kon outdoors uit de muur pinnen.

We zijn op huizenjacht geweest. De prijzen lijken hier nog mee te vallen, zeker gezien de geweldige ligging. Lago d’Iseo is bij de Milanezen zeer populair. Buitenlanders hebben dit deel van Italië nog niet gevonden, althans niet voor een tweede huis.
De makelaars spreken geen woord over de grens. Ze zijn naar ons toe nogal terughoudend. Desondanks zijn wij gisteren op pad geweest met een projectontwikkelaar. Vanmiddag hebben we nog een afspraak met een makelaar. De markt is hier geenszins verzadigd, nieuwe projecten staan in de kinderschoenen. Grond en mooie locaties zijn vooralsnog ruimschoots voorhanden
De familie Neretti (van het hotel) houdt ons scherp in de gaten en adviseert waar nodig.

Het wordt toch niets, maar het is wel leuk.
Waarschijnlijk zeggen we over twee jaar: “hadden we toen maar…..”