06 september, 2007

Oud (vergankelijk) geld




Gisteravond hebben we heerlijk gegeten in “la Corona” in Sale Maresino. Een klein huiskamerrestaurant dat wel degelijk in de Guide Michelin vermeld staat. In het prachtige, weliswaar vervallen 15e eeuwse gebouw wordt de scepter gezwaaid door een heer van stand Guiglio Guigni. Zijn sympathieke vrouw is de cheffin en kookt fantastisch.

Hij leidde ons, na het eten, rond. Boven het restaurant zijn appartementen, die hij nodig wil en moet verhuren. Voor € 400,- ben je klaar. Gigantische ruimtes, doch zonder balkon of tuin en het interieur is erg oud en vervallen. De muffe, vochtige lucht lijkt ons niet echt gezond.
Je moet heel romantisch zijn of niet aan luxe hechten, wil je hierin wonen. Ik zou depri worden, vanwege het tekort aan licht en lucht.
Interessant was het wel. Wat een ontzettende (financiële) zorg.

Vandaag werd het nog interessanter. Guiglio had ons uitgenodigd zijn huis te komen bekijken. Achter het restaurant en een hoge muur troffen wij een “castello” uit 1400 aan, dat sinds 1600 in zijn familie is. Imposante, donkere vertrekken met muurschilderingen en wapens in de plafonds. Vooral de stenen vloeren vond ik magnifiek. Ieder vertrek had een eigen patroon. Hij zag mijn camera en gebaarde dat ik moest fotograferen. Zelf vond ik het onbehoorlijk dat spontaan te doen.
Absoluut een indrukwekkend monument.

Geen opmerkingen: