Gisteren mochten we aankomend filmtalent aanschouwen tijdens de VERS en NFTVM-awards in Utrecht. Het was leuk om eens mee te maken. Het was aandoenlijk tegelijk.
Dat bedoel ik niet badinerend. Juist bij deze subdivisies van het flamboyante filmfestival der Lage Landen komt het tekort aan Euro's duidelijk aan de oppervlakte. Tel het magere budget en de goedheid van de sponsoren op en je krijgt als prijs een windjack van een (on)bekend merk, dat ook nog tientallen malen genoemd moet worden. Nu ook maar hopen dat de namen van de winnaars niet onopgemerkt blijven.
Dit soort evenementen hangt van goedwillendheid en vrijwilligerswerk (ik zei de gek) aan elkaar.
Het publiek mocht ook stemmen. Ook hierbij geef ik de creativiteit van de organisatie een 10. I.p.v. schrijfgerei, kregen we een stemkaart met kaasprikkertje/tandenstoker waarmee we onze keuze konden inprikken.
Uitslagen: http://www.nftvm.nl/
The afterparty hebben we gelaten voor wat het was. In Rotterdam is het evengoed stappen. Dat hebben we dan ook gedaan. Voordeel: niemand hoeft de BOB te zijn.
Vanmiddag opende boekhandel Donner haar deuren voor leesgierigen. Te gast waren Jowi Schmitz, Elsbeth Etty en Harry Mulisch.Voor mij sprong Elsbeth Etty eruit. Haar makkelijke, geestige trant van spreken boeit mij telkens weer. Ze is snel, slim, veelzijdig en ook niet te beroerd om haar ongelijk toe te geven. Van haar laatste optreden in Desmet Live heb ik enorm genoten.
Etty heeft, ter gelegenheid van Mulisch' tachtigste verjaardag, een novelle geschreven dat echter de dikte van een roman heeft gekregen. Wie "De ontdekking van de hemel" heeft gelezen zal Ettys "Maak jezelf maar klaar" zeker aanspreken.
Het is haar fictiedebuut. Het verhaal draait om Ada Brons, een personage uit De ontdekking.
Interviewer Pieter Steinz haalde in het begin van het gesprek de (slechte) recensies aan. Hij noemde dat een afrekening in het milieu, waarmee hij doelde op NRC - literatuurrecensent Etty versus vakbroeders. Daarom hierbij een stukje uit VN:
Nu de recensent Etty toch ter sprake komt: dat een criticus zich aan fictie waagt, getuigt van moed. Wie week in, week uit hoog van de toren blaast en een permanent abonnement heeft op diverse jurylidmaatschappen – wie kortom zo’n beoordelings- en geldingsdrang heeft – moet goede of geen fictie schrijven. Natuurlijk hoeft een goede criticus geen begenadigd romancier te zijn, maar wat je mag verwachten, is dat hij eigen broddelwerk voor zich houdt. Dat nalaten is een smakeloze sneer naar alle, ooit door hem afgekraakte schrijvers.
http://www9.vn.nl/KunstCultuur/Literatuur/ArtikelLiteratuur/MaakJezelfMaarKlaar-ElsbethEtty.htm
Van het hele gezelschap is Elsbeth Etty de minst geroutineerde auteur, ze verdiende haar sporen immers uitsluitend als criticus en als biografe. Wel kroop ze onlangs in de huid van de vrouwelijke hoofdpersoon uit 'Knielen op een bed violen'. Dat zal de reden zijn geweest dat ze ook op dit verjaarspartijtje mocht komen. Maar tweehonderd pagina's blijkt toch te veel gevraagd. Wat je mocht verwachten, gebeurde dan ook: her en der slepen collega-critici en voormalige 'slachtoffers' van Etty de messen. En inderdaad, 'Maak jezelf maar klaar' is nogal mislukt, maar met iets meer zelfbeheersing zie ik Etty toch nog wel eens een interessante herstart maken.
http://boekrecensies.trouw.nl/recensie?FDOC=0&SORT=date&BN_NUGI=*&AU=Rob%20Schouten&REC=TR_ART_00241849-
Opvallend. Aan deze recensie hangt een boulevardluchtje. Het gaat over externe zaken.
Het boek is mislukt?!
Maar waarom dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten