..................een wat flauwe woordspeling van de naam van dit heerlijke hotel en mijn wat minder heerlijke toestand.****
Het is ruim een uur rijden van Verona naar het Lago d’Iseo. Maar als je je beroerd voelt is iedere minuut te lang. Daarom is het fijn om op een bekend adres (terug) te komen.
Villa Kinzica in Sale Maresino is een heerlijk klein **** hotel aan het meer. We kennen de familie Neretti al jaren en het voelt dan ook als thuiskomen. Op één van de foto’s ruimt mama Neretti de ontbijtboel op.
Helaas moest ik gistermiddag capituleren voor die virusaanval. De koorts en de algehele fysieke malaise velden mij. Ik moest naar bed en heb zo’n 12 uur geslapen.
Peter genoot daarom alleen van de culinaire kunsten van schoonzoon Stefano en zijn crew. Het restaurant is sinds mei geopend en blijkt een groot succes. "Geen standaard maar sophisticated kitchen", zoals mede-eigenares Mirta (vrouw van Stefano) het kwalificeert.
Terwijl ik in bed mijn koorts lag te bezweren en mij druk lag te maken over de rest van de vakantie, probeerde Peter met handen en voeten duidelijk te maken dat ik nog wel iets kon en wilde eten. De Engelssprekenden waren helaas allemaal naar huis vertrokken. Het is ongelooflijk maar waar: Mirta werd thuis gebeld. Zij gaf telefonisch instructies en zo was het dat Peter mij op een keurig opgemaakt blad heerlijke bouillon met crostini's kwam brengen.
Vanmorgen stond de gehele familie weer voor mij klaar. Hartverwarmend!!
Nog enigszins gammel zit ik in de schaduw van de platanen mijn vertelsels te typen. Volgens mij zijn die net zo zwak als ik mij voel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten