Ons verblijf in Verona was – over het geheel genomen - geen genoegen.
Hotel Mastino mag dan zeer gunstig gelegen zijn aan de Piazza Bra, op 5 minuten van de Arena, maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Het inchecken ging chaotisch. Ons (zolder)kamertje was nog niet klaar, dus alle bagage moest in de kelder opgeslagen worden. P. wilde veiligheidshalve de auto leeg hebben, alvorens die in de beveiligde garage te stallen.
Het piepkleine kamertje op de bovenste verdieping (zie foto), was in geen verhouding met de prijs: € 195,- !!!!!!
Nota bene: voor warm of koud water moest je verschillende hoofdkranen opendraaien. Het duurde even voordat we dat door hadden. Tanden poetsen met koud water en tegelijk warm douchen ging dus niet.
’s Middags na alle ergernissen in het hotel zijn we Verona ingegaan. Mijn geslaagde aankoop bij Marina Rinaldi gaf een tijdelijke oppepper.
Het geld had ik gepind bij AAB, die een vestiging direct naast het hotel heeft. Nog wel. Volgens berichten van zoonlief hebben veel klanten hun rekening opgezegd. Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Als men klant van Fortis hadden willen zijn, was men dat al lang geweest.
Na een moeizaam dutje en een warme tandenpoets cq. douche waren wij klaar voor de opera. Aangezien fotograferen tijdens de voorstelling verboden is, waar niemand (behalve ik) zich aan houdt, moest ik het doen met een affiche.
Met een antipasto in de maag namen wij onze superplaatsen in. Rij 20 was werkelijk perfect. Opvallend was dat de Arena verre van vol was. Eveneens opvallend was het feestelijk uitgedoste publiek. Daarmee onderscheidden de Italianen zich duidelijk van de buitenlanders. Prachtige creaties liepen er langs. Dames in haute couture, heren in black tie. Een genot om te zien dat mensen hier zich nog uitsloven voor een avondje opera. Sommigen waren iets te optimistisch, bloot gekleed en moesten rillerig afzien. De heren boden galant hun jasjes aan, maar dat mocht weinig baten. Ik was blij met mijn degelijke, warme outfit.
Tussen de bedrijven door (2 maal) dronken wij een Prosecco in de bar. Niet goedkoop, maar het hoort erbij.
Het inchecken ging chaotisch. Ons (zolder)kamertje was nog niet klaar, dus alle bagage moest in de kelder opgeslagen worden. P. wilde veiligheidshalve de auto leeg hebben, alvorens die in de beveiligde garage te stallen.
Het piepkleine kamertje op de bovenste verdieping (zie foto), was in geen verhouding met de prijs: € 195,- !!!!!!
Nota bene: voor warm of koud water moest je verschillende hoofdkranen opendraaien. Het duurde even voordat we dat door hadden. Tanden poetsen met koud water en tegelijk warm douchen ging dus niet.
’s Middags na alle ergernissen in het hotel zijn we Verona ingegaan. Mijn geslaagde aankoop bij Marina Rinaldi gaf een tijdelijke oppepper.
Het geld had ik gepind bij AAB, die een vestiging direct naast het hotel heeft. Nog wel. Volgens berichten van zoonlief hebben veel klanten hun rekening opgezegd. Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Als men klant van Fortis hadden willen zijn, was men dat al lang geweest.
Na een moeizaam dutje en een warme tandenpoets cq. douche waren wij klaar voor de opera. Aangezien fotograferen tijdens de voorstelling verboden is, waar niemand (behalve ik) zich aan houdt, moest ik het doen met een affiche.
Met een antipasto in de maag namen wij onze superplaatsen in. Rij 20 was werkelijk perfect. Opvallend was dat de Arena verre van vol was. Eveneens opvallend was het feestelijk uitgedoste publiek. Daarmee onderscheidden de Italianen zich duidelijk van de buitenlanders. Prachtige creaties liepen er langs. Dames in haute couture, heren in black tie. Een genot om te zien dat mensen hier zich nog uitsloven voor een avondje opera. Sommigen waren iets te optimistisch, bloot gekleed en moesten rillerig afzien. De heren boden galant hun jasjes aan, maar dat mocht weinig baten. Ik was blij met mijn degelijke, warme outfit.
Tussen de bedrijven door (2 maal) dronken wij een Prosecco in de bar. Niet goedkoop, maar het hoort erbij.
Tja, wat te zeggen van de opera. De rollen werden zeker niet allemaal perfect uitgevoerd. Nabucco en Fenena waren mooi, maar Abigailli liet – ook voor de leek hoorbaar – nogal eens een nootje vallen. Het koor klonk prachtig. Er werd om één encore gevraagd.
Een staande ovatie was er niet bij. De Italiaanse kenners hoorde ik mopperend weglopen.
Ondanks een niet geheel perfecte uitvoering hebben wij genoten. De entourage is magnifiek.
Het schoot regelmatig door mijn hoofd dat op die stenen trappen ook duizenden jaren geleden mensen hebben zitten kijken naar schouwspelen. Weliswaar waren die veelal heel wat gruwelijker van aard.
Om middernacht was het nog vol op de terrassen voor de Arena. We aten een spaghetti en dronken een heerlijk gekoelde rode wijn. De nachtrust was ver te zoeken. Het kamertje was te koud met airco en te warm zonder. Het bed was hard en oncomfortabel. Ik voelde een griep opkomen.
De volgende ochtend hebben wij het ontbijt laten schieten. Een bloedhete, vuile ruimte waar de tafels te vies waren om ook maar aan te zitten, dwong ons om zo snel mogelijk weg te komen.
Ik voelde mij hondsberoerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten