Weergaloos

Terwijl de kaarten voor het volgende seizoen in de brievenbus lagen, wachtte ons vanavond nog een heerlijke concertavond - en niet eens de laatste van dit seizoen.

Het Rotterdams Philharmonisch onder leiding van huisdirigent Yannick Nézet-Séguin vertolkte voor een bomvolle (bijna tweeduizend mensen) Grote Zaal:
Beethoven Zesde symfonie Pastorale
Honegger Pastorale d'été
Brahms Tweede symfonie

Dachten wij twee jaar geleden dat publiekslieveling Gergiev niet te vervangen was, Yannick zorgt net zo makkelijk voor uitverkochte zalen en juichende ovaties. Rotterdam is dol op Yannick Nézet en terecht. Wat een bevlogen dirigent!

Zijn professionaliteit (en dat van het orkest natuurlijk) kwam in het begin van de avond tot uiting. Twee rijen achter ons rommelde het wat. Iemand baande zich een weg naar de deur. Een aantal mensen zat tussen de stoelen gehurkt op de grond.

Het was mij meteen duidelijk: iemand was onwel geworden.

Akelig, heel akelig - want het duurde even voordat een paar sterke armen de man konden wegslepen. De lichten gingen aan. Het orkest speelde verder. Er zal hier een afspraak over zijn.
Yannick deed zijn uiterste best om het orkest bij de Beethovenles te houden. Uit de zaal kwamen nog wat mensen te hulp. Artsen.
Er was geen kuchje te horen.

Een gruwelijk moment. Zo zit je te genieten van romantische muziek, zo ebt het leven uit je weg.
Ik hoorde achteraf dat het slachtoffer nog voor het reanimeren zelf weer ging ademen. Nadat hij uit beeld was bleven wij met een dof, onwezenlijk gevoel achter.

De pauze werd vervroegd. Vanuit de lounge zagen wij de zwaailichten van een ambulance verdwijnen in het donker. "Zullen we die man de volgende keer weer zien?," vroeg in aan P.

Gelukkig liet Yannick ons onvoorstelbaar genieten bij Brahms.

Laat dit jong mens nog lang voor ons orkest staan!!!!!!