Het was zo'n dag dat je niet weet of het avond of dag is. Dat je zit te lunchen onder de schemerlamp.
Om in een niet al te saggerijnige bui te geraken besloten we op antiekjacht te gaan.
Dat is in Engeland echt een leuke bezigheid. Snuisterijen uit dit tijdperk mogen onder antiek gerekend worden. Daar doen de verkopers niet moeilijk over.
Hadden wij indertijd de inboedel van oma maar in een busje geladen en naar Engeland verscheept. Alles is hier handel - niets wordt weggegooid.
Ieder gehucht heeft zijn tweedehands winkel - commercieel of voor een goed doel. "Preservation" is een gekoesterd woord voor de Britten.
Ze zijn veel zuiniger op hun erfgoed dan de Nederlanders en daarom houd ik zo van Groot-Brittannië.
Ik vind het heerlijk om tussen stoffige glazen, kitscherig aardewerk en hotelzilver te zoeken naar de toevalstreffer. Ik waande me zo nu en dan bij stiefbeen&zoon, zeer vermakelijk.
Het Victoriaanse hoekkastje kon volgens P. niet mee.
Zoonlief had zich een breuk gekocht aan oude golfboeken en een Monopolyspel. Vervolgens had hij pappie lief aangekeken: dus is er geen plek meer in de Mini.
Van Verkade beschuitbussen tot een vitrine vol SS-attributen:
Van aandoenlijk tot onthutsend.
Raar dat ik hier een beetje van schrok?
**********************
Geen opmerkingen:
Een reactie posten