*****************************************************
Laat ik ook een duit in het zakje doen, want ik krijg de dramatische gebeurtenis van zaterdag niet uit mijn hoofd.
Amerikaanse toestanden zijn niet langer Amerikaanse toestanden. Ik schreef het eerder.
I don't care wie de dader was of wat hem tot zijn misdaad dreef. De man is dood en handelde alleen.
Mij baart het zorgen dat dit anderen op ideeën brengt.
I don't care of hij lid was van een schietclub en of hij geestelijk ziek was. Hij kan niet nog meer slachtoffers maken.
Anderen daarentegen kunnen dat wel. Aan wapens kan men altijd komen en een beetje handigerd kan er ook nog mee knoeien.
Zodra ik de voordeur uitloop denk ik: "stel dat hier iemand met korstsluiting in de bovenkamer loopt."
Gisteren - tijdens de marathon - op een bomvolle Coolsingel dacht ik het.
In de Bijenkorf dacht ik het.
In de supermarkt dacht ik het.
In de metro dacht ik het.
Overal zie ik mannen in grijze pakken, een V op het revers gespeld. Zij moeten voor (onze) Veiligheid zorgen.
Hun enige wapen is hun spierbundel.
Wat doen ze als er ineens een gek met een machinegeweer vanachter het koffieschap tevoorschijn komt en zijn magazijn leegschiet op de winkelende massa.
Vandaag was er een schietpartij op een speelplaats in de Beverwaard (010). Op een kinderspeelplaats!!
Labiele individuen die hun frustratie over de steeds onpersoonlijker wordende maatschappij op bloedige wijze afreageren.
Mijn angst ebt wel weer weg.
Tot..............................
***************************************
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten