Wachten

(Mocht u niet weten waarover dit gaat, dan vraag ik u het label INDRINGER - waar dit blogje een vervolg op - is te openen.)

De afspraak van 4 april werd via een brief van de Daniel den Hoed kliniek verschoven naar 13 april.

Dat is niet ongewoon, maar deze opschorting kwam niet echt op een prettig moment - aangezien er een beslissing genomen zou worden over "wel of nog geen chemo."

"Nog" geeft de onvermijdelijkheid aan.

Vraag is alleen wanneer.

En dus vroeg P. mij mee te gaan. We hadden samen een lijstje met vragen gemaakt, voor het geval hij aan de chemo moest.

Om 10.45 uur stond prikken gepland. Een half uur later volgde zijn afspraak met de hematoloog.

Dat is een standaardprocedure. Het lab heeft dertig minuten om de bloeduitslagen aan de hematoloog te overleggen.

P. was, zoals altijd, vroeg in het ziekenhuis.

Het was razend druk. Hij moest lang wachten voor het prikken.

Ik kwam om elf uur de wachtkamer binnen. We lazen de krant en keken naar een scherm met natuurfoto's. 

Om 11.45 uur stapten we de kamer van dokter B. binnen.

Ze had de belangrijkste resultaten niet binnen en belde het lab.

De bloedjes waren onvindbaar. Of P. maar even opnieuw wilde laten prikken.

Wilde?

De fout bleek niet bij het lab te liggen, maar bij de dames van de balie. Iemand was vergeten de meest essentiële waarden aan te vinken. Te weten: HB, trombocyten en leukocyten.

Maar nu was hij binnen tien minuten terug in de wachtkamer: linker -en rechterarm bepleisterd.

We vervolgden het wachten.

Inmiddels keek mijn lieverd al twee uur tegen dat scherm aan.

"Vandaag is de dertiende hè?"

Ik bewonderde zijn geduld en laconiekheid.

Om 12.15 uur gingen we voor de tweede keer naar binnen.

Alle uitslagen stonden al klaar op het computerscherm.

De leukocyten waren lichtelijk verbeterd en het HB was goed. Daarentegen vielen de trombocyten (bloedplaatjes) tegen.

Nu wil ik niet te diep in het bloed duiken. Dit is zo'n gecompliceerde materie.

Er wordt nog niet gestart met de chemo. Toch wilde dokter B. graag ons vragenlijstje doornemen.

Zij is uiterst patiëntvriendelijk, open, doortastend en duidelijk. Een prettig mens zonder verborgen agenda's. 

Die chemo is onafwendbaar. Dokter B. heeft ons voorbereid op een zware kuur.

Een zware kuur omdat P. nog (betrekkelijk) fit is. Fitte mensen kunnen deze gifstoot (met de akelige bijwerkingen) wel aan. Daarentegen moet de gifstoot de leukemie knock-out slaan.

Vooralsnog gaan we rustig door met wachten.

Tot 23 mei.

En als het aan ons ligt: langer.

****