Doorgedraaid

Wat eraan vooraf ging.(of scroll even naar beneden - 25/7)

"Ik hoop nu maar dat het de juiste zijn," schreef ik woensdag.

Voorgevoel??

Waarom, lieve lezers, worden "good feeling blogjes" altijd zo genadeloos afgestraft?

Ik ging de donzen dekbedden ophalen bij de klantenservice van de Bijenkorf.

Ter plekke maakte ik de doos open.

Voorgevoel? Argwaan?

Ja hoor. Weer de (niet bestelde) zijden dekbedden met op de verpakking het stickertje van de (veel duurdere) donzen dekbedden.

Ik stoof zowat de beddenafdeling op. Klaar voor een kussengevecht.

Wat een toevalstreffer. Ik stuitte op de dame van de Bijenkorf- de verkoopster die ik aan de telefoon had gehad.

Ik hoefde haar weinig uit te leggen.

Ze haalde meteen haar baas erbij. Laat ik hem gemakshalve manager noemen.

Ook de semi-manager bemoeide zich ermee.

Er werd gebeld met het centrale depot in Woerden.

Constatering: alle zijden dekbedden waren verkeerd gestickerd.

Lichtelijke paniek alom: in alle Bijenkorfen liggen namelijk verkeerd gestickerde dekbedden. Hetzelfde geldt voor online orders.

Nog een geluk dat ik mijn bestelling in de winkel ophaalde. Nu kon ik eisen dat het probleem direct werd opgelost.

En dat gebeurde. Dankzij de manager.

Op de afdeling werd nog een showmodel Summerdons gevonden en kreeg ik een dubbele dons voor dezelfde prijs. Een acceptabel alternatief.

Opgelucht, maar wel moe van het gehannes, liep ik met twee grote tassen naar huis. Ik verheugde me op het hoeslaken en de dekbedhoezen die ik vorige week al had gekocht.

Thuis trof ik een uitgebluste P. aan - die gebruik had gemaakt van mijn langdurige afwezigheid en op eigen houtje aan de kast was begonnen.

"Ik heb niet gescholden, El. Maar ik moet wel andere schroevendraaiers hebben. Ik draai me een polsblessure."

Het blauwe onderlaken lag prachtig strak op het bed.

Ik had het eerste dekbed nog niet in de hoes of ik ontdekte een enorme weeffout.

Op mijn kreet "Jezus - het zal toch niet waar zijn" reageerde P. meteen. Ook hij constateerde dat ik hier mee terug moest.

Het vervolg van MIJN scheldkannonade zal ik u besparen.

Ik heb die hoes niet eens ingepakt, maar ben er zo mee naar de Bijenkorf gelopen.

De manager zag mij in driftige tred naderen. 

"It's not your lucky day, mevrouw." Hij zei het wel drie keer - ook in aanwezigheid van de dame van de Bijenkorf, die natuurlijk moest weten wat er nu weer aan de hand was.

Ik mocht andere hoezen uitzoeken - met korting. Die werden ter plekke nauwkeurig op fouten gecheckt. Ik kreeg koffiebonnen. En natuurlijk eindeloos veel excuses.

Eén troost. We hebben heerlijk geslapen.