We zijn voor het weekend neergestreken in een “stübchen” aan de Ahr - ruim drie uur rijden van Rotterdam.
Het is niet de eerste keer. We doen dit altijd rond onze trouwdag.
Dit jaar vieren we die voor de 35ste keer. Met de kinderen. Die komen straks en daar verheugen wij ons zeer op.
In Ahrweiler gingen we lunchen. Ik wilde ein strammer Max eten.
De naam fascineert me. Ik krijg er fantasieën bij.
Ein strammer Max. Het doet me denken aan een erectie in een te strakke broek.
Sorry. Niet netjes. Maar ik moest het even kwijt.
We zaten op een terras en ik vroeg aan de ober of we iets "luncherigs" konden eten.
Dat ze hier geen kroketten hebben, okee. Maar om één uur een half pond varkensvlees met een "Pfifferlingenraamsoose" und Salzkartoffeln naar binnen werken is me ook weer zoiets.
“Haben Sie ein strammer Max,“ vroeg ik.
P. dook weg achter de menukaart en ik kreeg een rode kop. Geheel onterecht – want de ober kon mijn dirty mind niet lezen.
Toch vond ik het een onbescheiden vraag van mijzelf.
We verhuisden naar een ander terras. Daar bestelde ik een kopje Pfifferlingenraamsoepe.
Ook geen halve maatregel, waar ik de rest van de middag spijt van heb gehad.
Vandaag zal het me lukken.
En anders eet ik wel een uitsmijter.
****************
Geen opmerkingen:
Een reactie posten