14 juli, 2011

The Red Lion


Op bookingsdotcom stonden een aantal kritieken.
1. Lawaai van het verkeer.
Oplossing - vraag een kamer aan de achterkant.

2. 's Middags is er niemand om nieuwe gasten in te checken.
Oplossing - zie foto hierboven

Gisteravond aten we hier.
Woensdag is menu-dag: blijkbaar zeer populair bij the locals, want het restaurant zat vol.
Onze dierbare Debbie was in haar element. Ze waggelde, met haar versleten heupen, van tafel naar tafel - van darlings naar darlings.
Met hulpje Pippa had ze de boel goed onder controle.

Uit het driegangen keuzemenu van £11,- kozen we beiden de tomatensoep met linzen als voorafje.

Daarna nam P. de traditionele fish&chips (beetje overcooked)

Ik koos voor de eveneens traditionele beef&lamb met gravy, roasted potatoes&Yorkshire pudding (ook een beetje overcooked).
Ik ben dol op Yorkshire pudding.

Het dessert was echt het hoogtepunt van deze maaltijd:
Sticky toffee pudding with vanilla custard.

Ik heb in het verleden kritiek gekregen op mijn blogjes over restaurants en hotels. Mensen vonden mij decadent - ik zou alleen maar schrijven over dure en luxe hotels/restaurant.

Nu trek ik mij daar niet zo heel veel van aan. Omdat ik weet dat het niet waar is.
Wij hebben, wat hotels betreft, maar één wens. Comfort.
Comfort is volgens mij niet prijsgebonden.

The Red Lion is daar een perfect voorbeeld van.
Het is een simpel hotel, maar het klopt aan alle kanten. En als er iets is dan wordt er meteen werk van gemaakt.
Service, service, service.
Vriendelijk, vriendelijk, vriendelijk.

De Bourgogne, het Ahrtal en nu hier in Kent zijn allesbehalve extravagante uitjes geweest.
Ik meet de kwaliteit aan de prijs.
En ja - hoe duurder een restaurant/hotel, des te zwaarder ik het beoordeel.

The Red Lion ga ik op bookingsdotcom zeker een lift omhoog geven. 
Beter goed simpel, dan slecht chic.
*************

Geen opmerkingen: