Even een pizzaatje eten, dachten wij.O'Pazzo (Mariniersweg) stond op het lijstje van nog te proberen restaurants.
We waren vroeg: 6 uur. Een kwartier later zat de pizzeria vol en hadden hadden we nog niets te drinken gehad. Een Engelstalige ober had onze bestelling opgenomen.
Ik roep een andere NL'se ober.
"Denkt u dat wij nog iets kunnen drinken?"
"Wat had u dan besteld en bij wie?"
Ik wijs de jongeman aan en herhaal de bestelling.
Ze knikt. "Oké".
Bij de bar staat ze in gebarentaal met de schuldige te praten. Hij lacht onnozel.
Dan komt hij naar onze tafel.
"What did you order?"
"Jezus", vloek ik en herhaal de bestelling.
Geen excuus. Weer dat stomme lachje.
De pizza's bestellen we voor de zekerheid bij een andere ober. Ook dat duurt erg lang.
Weer komt de vrouwelijke ober naar onze tafel om te informeren wat we hebben besteld. We herhalen de bestelling. Waarom ze het vroeg? Uit voorzorg?
We zien haar op onze pizza-ober aflopen. Hij knikt.
De pizza's zijn uitstekend. Niets op af te dingen.
Aan een andere tafel is het gedonder. Verkeerde pizza's geserveerd. Weer betreft het de Engelstalige knul.
Ik wenk hem voor de rekening. Die komt.
P. legt €30,- neer. We besluiten geen fooi te geven en wachten op het wisselgeld.
We weten dat dat niet zal komen.
We volgen de discussie over de verkeerde pizza.
Ik wenk wederom. 'Where is our change?'
Hij loopt weg en blijft weg. Nu omzeilt hij onze tafel.
Ik knip met mijn vingers.
Daar is ie weer.
"Change?"
Daar gaat ie weer. Nu komt hij snel terug.
"How much did you pay?"
Ik zak door de grond.
P. bijt op zijn onderlip en zegt eerlijk "€30,-"
Dan komt het wisselgeld.
Goed personeel in de horeca is moeilijk te krijgen. O'Pazzo krijgt regelmatig klachten, maar doet daar blijkbaar weinig mee. Ook ik deed een - waarschijnlijk tevergeefse - poging.
Ze zitten iedere avond vol, dus.................who cares?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten