23 oktober, 2007

Onenigheid is van alle tijden

Hoewel de VVD an sich "rechts van het midden" wordt geplaatst, zijn er verschillende stromingen binnen de partij.

Dat manifesteerde zich ook in de jaren '70 heel duidelijk. Dit affiche hing voor mijn raam.
Mijn ouders zagen het stilzwijgend door de vingers, al vonden zij politiek exhibitionisme uit den boze. Het werd waarschijnlijk gedoogd omdat het ook hun partij betrof. Ze waren niet lid, maar wel trouwe VVD - stemmers.
Mama stemde coûte que coûte op een vrouw. Ze is één keer vreemd gegaan met DS'70 (de partij van Drees jr.).
****
Ik was smoorverliefd op Hans Wiegel. Hij was leuk, goed gebekt, slim, populair, geaffecteerd met een lichte platte intonatie, orgineel. Wiegel werd door zowel de linkse als rechtse journalistiek gewaardeerd. Hij kon en wilde met iedereen het debat aan. Zo kon hij ook prima door één deur met progressievere partijgenoten als Geertsema en Vonhoff.
Door Hans Wiegel werd ik lid van de JOVD.
****
Maar Wiegel verdween uit de Kamer en werd opgevolgd door verwijfde, narcistische Ed Nijpels.
Met Nijpels heb ik nooit wat gehad. (Toen wij in Friesland woonden heb ik hem bij wat officiële happenings meegemaakt. Brrrrrr.)
Inmiddels ging mijn stem naar de rebelse Annelien Kappeyne van de Coppello, die als links liberaal bestempeld werd.
Toen Koos Rietkerk (de slechtste fractievoorzitter aller tijde) aan het roer kwam, heb ik mijn lidmaatschap direct opgezegd.
****
Nu lijkt de JOVD hetzelfde lot beschoren als de VVD. Is dat verwonderlijk?
Lijkt mij niet.
JOVD' ers zijn over het algemeen behoorlijk uitgesproken.
"Links" blijft. "Rechts" gaat.

Geen opmerkingen: