30 november, 2008
Rita en Kay
Op 10 september schreef ik in Rita en Ed over de jammerlijke afgang van Ed Sinke. Ik voorspelde in die column dat het daar niet bij zou blijven.
Wederom maakt een mobiele telefoon meer kapot dan.....................
Kay van der Linde bleek zelf een windbuil. Ook gebakken lucht stinkt.
Hoor Rita en haar TON
Met een plakbandje erom
Hard juichen, hard juichen
Maar haar TON die valt in duigen.
29 november, 2008
Service
Mijn Nespresso-apparaat is nog geen twee jaar oud en functioneert gelukkig nog prima. Dus kan ik anderen blij maken met deze gulle gift.
Twee weken geleden begaf ook de Aeroccino het. Ik gooide de melkschuimer weg omdat ik er niet vanuit ging dat daar nog garantie op zat.
Een vriendin verklaarde mij (terecht) voor gek. "Bel het servicenummer", was haar advies.
Afgelopen maandag deed ik dat en een vriendelijke medewerkster vroeg mij een kopie van de aankoopbon op te sturen.
Vanmorgen ging de bel en werd er een pakketje bezorgd. Van Nespresso.
Een spiksplinternieuwe, vernieuwde, vergrote Aeroccino.
Daar kan geen Sinterklaas of Kerstman tegenop.
28 november, 2008
Appelmoes
Mijn moeder gaf er altijd appelmoes bij. Als werkende vrouw maakte ze het zichzelf makkelijk. Er werd meestal een blik of pot opengerukt.
Mijn groentevrouw verkocht mij vandaag een bijzondere moesappel (Goudreinet):
Malus domestica oftewel de´Rode Boskoop´.
Ze vertelde mij dat deze appel wordt gebruikt door oliebollenkramen voor de appelbeignets, door restaurants voor de appelmoes, maar dat het ook een heerlijke handappel is.
Bij het schillen had ik door dat ik kwaliteit in mijn handen had.
Niet alleen wat betreft de structuur, maar ik rook ook daadwerkelijk appel.
Met een klein scheutje water zette ik de pan met stukjes appel op een middelhoog vuur. Na twintig minuten kon ik er met een garde een prachtige compacte appelmoes van roeren.
Ja, er is appelmoes en appelmoes.
Vandaag kookte ik de lekkerste appelmoes die ik ooit heb gemaakt.
En er is niets meer over voor de dorst.
26 november, 2008
Oversteken
De Coolsingel oversteken is overdag nog wel te doen, mits je het zebrapad neemt. 's Avonds is het een levensgevaarlijke onderneming en kan je maar beter bij een verkeerslicht naar de overkant lopen. Het lijkt er op alsof rancuneuze automobilisten hun gram willen halen vanwege het vele stilstaan overdag.
Afgelopen vrijdagavond moest een 24-jarige Schiedammer de oversteek met zijn leven bekopen. Met lede ogen zagen wij vanaf de 28ste hoe politie en ambulance zich met het ongeluk bezig hielden.
Vanmiddag rond vijven stak een jonge vrouw in tegenovergestelde richting van mij het onbewaakte fietspad over. Ze werd gegrepen door een brommer. Het gebeurde op nog geen twee meter van waar ik stond. Het fietspad is zebraloos, dus feitelijk moeten de voetgangers wachten.
De vrouw had beter moeten (uit)kijken en de brommer reed misschien niet te hard, maar had zijn snelheid zeker niet aangepast aan de omstandigheden op de drukke Coolsingel.
Beiden maakten een behoorlijke smak, maar - na het zich later liet aanzien - kwamen zij met de schrik vrij.
In plaats van behulpzaam toe te schieten, vlogen omstanders de brommende jongeman bijna aan.
Ik bekommerde mij om het geschrokken meisje, dat alleen wat schaafwonden aan haar hand had.
"Godverdomme klootzak, je reed veel te hard".
"Als het mijn vrouw was geweest had ik je rotkop in elkaar geramt".
"Je zal boeten voor de gevolgen".
Etc, etc.
Ik probeerde tevergeefs de gemoederen te sussen. Vanwege de scheldpartijen over en weer barstte het meisje in een nerveus huilen uit.
Een oudere dame begon de jongen te vertellen wat hij moest doen wilde hij zichzelf "man" noemen. Een ander schold de vrouw uit voor "bemoeiteef".
Gelukkig maakte een patrouillebusje van de politie een eind aan het verbale geweld en werd de jongen bevrijd uit zijn benarde situatie.
Toen ik terugkwam van mijn boodschappen was het vuur gedoofd en zaten het meisje en de jongen vriendschappelijk in de warme politiebus.
Vraag is alleen: wanneer wordt de gemeente wakker.
Laat Rotterdams bekendste straat niet veranderen in Rotterdams beruchtste straat.
All the Presidents Wives 11
Father:
Mother:
Siblings:
Religion:
Physical Description:
Education:
Husband: John Tyler (1790-1862)
Courtship and Marriage:
Children:
1. David Gardiner Tyler (1846-1927)
2. John Alexander Tyler (1848 –1883)
3. Julia Tyler Spencer (1849 – 1871)
4. Lachlan Tyler (1851-1902)
5. Lyon Gardiner Tyler (1853 – 1935)
6. Robert Fitzwalter Tyler (1856 – 1927)
7. Pearl Tyler Ellis (1860 – 1947)
First Lady (June 26, 1844 – March 4, 1845):
It was Julia who had "Hail to the Chief" played for the President at state occasions. Later it was briefly banned by Sarah Polk, who very soon realized her mistake (her husband was being overlooked) and had it restored. Julia also had a "court" of ladies in waiting made up of her sister Margaret, two cousins and one of Tyler’s younger daughters by his first marriage. Perhaps one reason this worked was due to their youth and beauty. Julia once noted that much could be forgiven is one is young and pretty. Julia introduced both the polka and the waltz, but would never dance outside the White House, unless she arrived early enough to open the ball herself. No wonder she was often called "Lady Presidentress" or "Her Loveliness". Julia even hired a press agent to sound her praises fair and wise and, though some like John Quincy Adams made fun of the Tylers, it made good news.
The death of John Tyler on January 18, 1862 in Richmond, Virginia left Julia a heart broken widow at 41. Sherwood Forest was captured by Union forces. Julia tried to settle in New York but, because of family arguments, went back to Virginia. The war made the sale of Sherwood Forest impossible. By the late fall of 1862, Julia was back in New York. Her mother, siding with Julia in the family argument, evicted her son, David Gardiner and made Julia welcome. After her mother’s death in 1864, her estate was divided between her children, and Julia received a 3/8ths share. Though never a wealthy widow, Julia was able to have her children educated in Canada and Germany. After the Panic of 1873, Julia had further financial difficulties. She resorted to selling her New York property and returned to Sherwood Forest. She did return to the White House on several occasions. She would present her portrait by Von Anelli to the nation, which was the first portrait of a First Lady to hang in the White House. Later First Lady Lucy Hayes would invite Julia to receive with her at a White House reception. In 1881 she won her battle to receive a pension as a president’s widow. She received $1,200 a year, which was later raised to $5,000 a year. Settling in Richmond, Julia Tyler’s last years were happy, especially after her conversion to the Roman Catholic faith in 1872.
Death:
Burial:
Legacy:
25 november, 2008
Speeltje
Eindelijk is het zover, heb ik de knoop doorgehakt. Mijn vijf jaar oude laptop pakt de netstroom niet meer. Reparatie zou 300,- of meer kosten, omdat het moederbord losgemaakt zou moeten worden. Provisorisch wist ik het plugje altijd zo te manoeuvreren dat hij het toch deed, waarmee ik de beslissing tien maanden wist te rekken.
Vraag alleen: waar ga ik een nieuwe laptop kopen. Bij een "take-away zonder uitleg winkel" of bij een kleine specialist. Ik ben voor de laatste optie gegaan en heb daar - tot nu toe - geen spijt van.
Uit den treure kregen wij uitleg, een uur lang. Niets was te veel. Laptops werden uit de verpakking gehaald en gedemonstreerd. Perfect!
Wat een rust, klantvriendelijkheid en geduld. DIMENSION - Goudsesingel 93
Intel Core2 Duo T5670 1.8GHZ
2GB DDR2 667MHz
120GB HDD
15.4" TFT (non glossy)
NVIDIA Quadro NVS 130M 256MB
Wireless A/B/G/N
Bluetooth
DVDRW
MS Vista Business & Win XP Pr
Ja, ja het is me wat. Inmiddels heb ik alles geïnstalleerd en overgezet.
Dit is mijn eerste vertelseltje op mijn nieuwe laptop.
Dat er nog maar velen mogen volgen.
24 november, 2008
Asian Glories
Yenny Fan Loh, directeur-eigenaar van Asian Glories en Dim Daily te Rotterdam, Dim Daily te Den Haag en Aziana te Zoetermeer is de perfekte gastvrouw.
De Kantonese keuken, met een eigentijdse presentatie en variatie, vormt het uitgangspunt van haar bedrijfsvoering.
Je kunt blind varen op haar advies en dat raad ik iedereen aan, die verdwaald raakt in het menuboek.
Haar flexibiliteit, vriendelijkheid, kennis en humor doen je meteen thuis voelen in dit pretentieloze klasse-restaurant.
Wij hadden een gast aan tafel die allesbehalve makkelijk was. Hij luste niets. Yenny stelde onze vriend op zijn gemak, nam er de tijd voor en kookte een heerlijke maaltijd voor hem.
Minpuntje?
Oké een kleintje dan.
Een schoon, nieuw menuboek zou geen overbodige luxe zijn en warme borden is natuurlijk een must!
Asian Glories is op woensdag gesloten.
Leeuwenstraat 15 - 3011 AL Rotterdam - Tel.: 010 4117107
Reserveren is zeker noodzakelijk.
22 november, 2008
PON & TON
Eerst medianieuws van eigen bodem.
De Belgische uitgever De Persgroep neemt AD Nieuwsmedia over. In Nederland is o.a. Het Parool eigendom van De Persgroep.
Het huidige AD vind ik een waardeloze krant. Zo erg zelfs dat wij het abonnement opgezegd hebben. Mocht het AD eenzelfde koers gaan varen als Het (Amsterdamse) Parool, dan krijgen we misschien weer een echte Rotterdamse krant.
Als het aan de aanvoerder van Leefbaar Rotterdam - Ronald Sörensen - ligt komt er een Populistische (lees rechtse) Omroep.
In die zin ligt alles besloten.
Sörensen is geen domme man, al komt zijn openhartigheid soms wat simpel over.
De trouwe volgeling van Pim Fortuyn houdt de herinnering aan de grondlegger van het huidige "rechts" met man en macht in leven.
Een zender voor de "rechtsdenkende".
Hmm.
Rita Verdonk zie ik om de haverklap aanschuiven waar maar een plekje vrij is.
Als er een wind dwars zit komt ze dat vertellen. Als ze een wind gaat laten komt ze dat vertellen. En als de wind haar TON heeft verlaten, komt ze dat ook vertellen.
Het maakt Rita niet uit waar of bij wie ze dat doet. En de programmamakers zijn niet vies van Rita's winden.
Geert Wilders heeft - wat aandacht betreft - ook niet te klagen.
Iedereen wil hem! Maar hij wil bij niemand!
Dat is handig van de gebleekte LPF'er. Want wat men niet kan krijgen, moet en zal men hebben.
Sörensen vindt het Nederlandse omroepbestel op voorhand links.
Prima. Dat mag hij vinden.
Hij heeft 50.000 steunbetuigingen nodig. Afgaande op de prognoses voor TON en de PVV, mag niets PON is de weg staan.
Het Gesprek (te vaak besproken op deze site) zit al maanden in de herhaling. Het is nooit wat geworden met de praatzender.
Bij Het Gesprek zaten wel wat presentatoren die zichzelf rechts noemden. Nu ben ik benieuwd wie er echt met de billen bloot durven.
Naar ik heb vernomen heeft aartsconservatief Bart-Jan Spruijt zich bij Sörensen gemeld.
Dat is één......................................
***************************
Het Breekijzer Storms durft - nu hij getrouwd is met de vrouw van 262 miljoen - een claim van 2,5 miljoen bij het driemanschap min één van Het Gesprek te leggen. Min één slaat op Derk Sauer, die in Moskou op immuniteit kan bogen.
Kijk, als Pieter verliest dan betaalt Nina de kosten tegen een natuurlijke compensatie (stel ik mij zo voor).
Als Pieter wint, dan kan hij eindelijk eens op eigen kosten een halfje bruin kopen.
Want zoals gefortuneerden als Sauer (kunnen) zeggen: "ik ben zo gewoon gebleven".
Dromen
20 november, 2008
19 november, 2008
Zielig.
All the Presidents Wives 10
Born:
12 November 1790
Cedar Grove Plantation, New Kent County, Virginia
Father:
Robert Christian, born 5 May, 1760, planter, member of the Virginia House of Delegates, candidate for Federalist Party presidential elector, died 1814
Mother:
Mary Eaton Browne Christian, born 1764, James City County, Virginia; married 2 March, 1784; died 1815
Ancestry:
English, French; Two of Letitia Tyler's paternal great-great-grandfathers immigrated to the American colonies: Thomas Christian, born in 1630 on the Isle of Man, and Gideon Macon, born in 1654 in Saone, France.
Birth Order and Siblings:
Birth order unknown, three brothers, three sisters; William A. Christian (?-?); John Beverly Christian (?-?); Dr. Oliver Christian (?-?); Elizabeth Christian Douglas (?-?); Alice Christian (?-?); Anna "Jeanetta" Christian Savage (?-?)
One source claims that Letitia Tyler was the seventh of twelve children, having seven sisters and four brothers, but provides no names or details of her siblings.
Physical Appearance:
Unknown height, dark brown hair, dark brown eyes
Religious Affiliation:
Unknown
Occupation before Marriage:
No documentation of Letitia Tyler's early life has surfaced and thus nothing tangible is known of her life before marriage. Considering the social status of her extremely wealthy family, her father's political involvement in the Federalist Party, and their proximity to Richmond, the capital city of Virginia, as well as Williamsburg, it can be speculated that her youth was probably typical of wealthy, southern plantation life - sewing and embroidery, overseeing the work of slaves in the main house and kitchens, entertaining guests, daily prayers and Bible readings, seasonal balls and receptions, some skill in playing the piano and singing.
Marriage:
22 years old, to John Tyler (28 March, 1790 - 18 January, 1862), lawyer and member of the Virginia House of Delegates, on 29 March, 1813 at her father's home, Cedar Grove Plantation. The couple met at a private party on a plantation neat the Christians. The wedding followed a five-year engagement and judging from the one surviving letter of Tyler's to his fiancé, as well as his remarks in other letters before the ceremony, the union was genuine and loving, but somewhat restrained by Letitia Tyler's conservative and undemonstrative nature. Shortly after their wedding, her parents died; her substantial inheritance provided a small cushion that permitted Tyler to pursue a career in public service (he was elected to the U.S. Congress three years into their marriage and served from 1817 to 1821)) and allowed them to rapidly move to increasingly larger houses: Mons-Sacer, Woodburn, then Greenway, Tyler's own childhood home.
Children:
Seven children; three sons, four daughters;
Occupation after Marriage:
Throughout her husband's career, Letitia Tyler remained at home, raising her children and overseeing the running of their homes. While there is no record of her views on slavery, and it would seem that she simply accepted it as part of plantation life, she did insist that no women slaves should be permitted to do outdoor work of any kind. More often than not, the Tylers experienced financial difficulties and it was the primary source of stress in the life of Letitia Tyler, and it was she who assumed responsibility for the family's investments.
For a period of about five years, however, she enjoyed some measure of her husband's success. So strong was her faith in her Episcopalian religion, however, that she refused to permit Tyler to place their daughters in the fashionable Georgetown Academy for girls in Washington, D.C. because it was a Catholic institution. While he served as Governor of Virginia, she presided as the First Lady of Virginia in Richmond, from 1825 to 1827. As a U.S. Senate wife, she spent the social season of 1828-1829 in Washington, D.C., living in the capital at an exciting time of change from the last bitter months of the John Quincy Adams Administration to the raucous Inauguration of the first western President, Andrew Jackson. After resigning from the U.S. Senate in 1836, Tyler moved his family into Williamsburg, Virginia. A few short years later, in 1839, Letitia Tyler suffered a stroke which left her partially paralyzed, too ill to get around easily. A year later, when chosen as the vice presidential candidate to balance the ticket with Whig presidential candidate William Henry Harrison, the southern Democrat Tyler intended to conduct his work from his home in Williamsburg, so he could be near Letitia. In a series of letters to his daughter Mary Tyler Jones Tyler wrote of his wife's sagacity, discretion with sensitive information and virtue. She was, in his words, prudent. How, or if Letitia Tyler's influence applied to any of her husband's political decisions is unknown but one daughter recalled that, "I have frequently heard our father say that he rarely failed to consult her judgment in the midst of difficulties and troubles, and that she invariably led him to the best conclusion."
Presidential Campaign and Inauguration:
Since John Tyler succeeded to the presidency upon the death of President William Henry Harrison on 4 April, 1841 and did not seek a term of his own, he had neither a presidential campaign nor an inauguration. Letitia Tyler was at their home in Williamsburg, Virginia when Fletcher Webster, the son of Secretary of State Daniel Webster and chief clerk of the State Department arrived, via the boat Osceola,with the news of Harrison's death two days earlier. Tyler immediately left for the capital city. His swearing-in ceremony took place at the Indian Queen Hotel in Washington, D.C.;
First Lady:
4 April 1841 - 10 September, 1842
*Letitia Tyler's tenure as First Lady ended with her death
*Letitia Tyler was the first of three First Ladies to die during her incumbency
*Letitia Tyler was the first of three First Ladies to die in the White House
The political turmoil of the Tyler Administration included two consecutive nights in August 1841 when a mob surrounding the house with fire torches, banging drums, blowing horns, shouting epitaphs at the President and burning him in effigy to protest his veto of a bank bill; this protest only aggravated the delicate First Lady's condition, and she worried constantly about the continuous drain on the family finances, since a stubborn Congress insisted that the President pay all expenses out of his own pocket.
On 7 February 1842, Letitia Christian Tyler made her only intently public appearance in the state rooms of the White House as First Lady at the marriage of her daughter Elizabeth to William N. Waller. One account, describing her velvet dress, also suggests that she was brought with the family one evening to the theater. Some time later, the First Lady suffered a second stroke. She apparently was still able to speak for a letter that the President wrote to his daughter Mary Jones stated that the First Lady implored her to move to the White House or at least visit as soon as possible. This corresponds with another plea, in August of 1842, to see her son Robert and his wife Priscilla who were visiting her sister in New York. They arrived back at the White House too late; the First Lady had died, holding a rose in her hand, having continually turned to look for her son. The First Lady's sister Elizabeth Douglas and her daughter Lizzie Waller arrived in Washington from their homes near Williamsburg, Virginia in time to see Letitia Tyler before she died.
White House Hostesses:
Priscilla Cooper Tyler
Letitia "Letty" Tyler Semple
Priscilla Cooper Tyler , the daughter-in-law of the President and Mrs. Tyler served as the official hostess of the White House during the first three years of the Tyler Administration, from approximately April, 1841 to early spring of 1843. She was born Elizabeth Priscilla Cooper on 14 June, 1816 in New York City. Lively, extroverted, attractive and a sparkling conversationalist with great wit, the dark-haired, dark-eyed Priscilla Tyler charmed the many notable visitors whom she entertained from members of Napoleon's family to Charles Dickens. For the general public, she initiated summer Marine Band concerts on the White House South Lawn. Priscilla Tyler was especially close to her sister-in-law Elizabeth "Lizzie" Tyler, and the younger president's daughter often aided her at social events.
Death:
The White House, Washington, D.C.
10 September, 1842
As the first incumbent presidential wife to die, Letitia Tyler's funeral was of considerable public acknowledgement. He mansion was hung with black mourning bunting, and newspapers carried details of her death, funeral and burial plans. Her coffin lay in state in the East Room, and an "official committee of the citizens of Washington" accompanied her casket from the White House to her final resting place in Virginia. The city's bells were tolled in her honor and a "crowd of her beneficiaries" gathered outside the White House, "sobbing, wringing their hands, and every now and then crying out, 'Oh, the poor have lost a friend.'"
*Letitia Tyler was the first of three First Ladies who died in the White House
Cedar Grove Cemetery
New Kent County, Virginia
18 november, 2008
Down memorylane
Vanavond is er een "Roger Moore-James Bond" op de televisie.
Ik ben een rare. Ik vind Roger Moore helemaal niet sexy en de films waarin hij speelt staan niet op mijn favorietenlijstje.
Hoewel?
Als kind keek ik altijd op zaterdagavond bij opa en oma "Rotterdam" naar Ivanhoe (1961 - 1964) . Niet zozeer vanwege de held Ivanhoe. Zijn knecht "Gurth" vond ik veel leuker.
Ivanhoe, Ivanhoe,
to adventure, bold adventure watch him go.
There's no power on earth can stop what he's begun;
with Bart and Gurth, he'll fight 'till he has won.
Ivanhoe, Ivanhoe.
He's a friend who will defend the people's foe.
He'll strike with speed like lightning bold brave and game,
In justice he is fighting, to win the fairest dame.
Shout a cheer, adventure is here;
riding with Ivanhoe - Ivanhoe.
Pensioen
Onlangs schreef ik over het afscheid van Maarten van Rossem. Gisteren lichtte hij nog eens toe in P&W dat zijn pesionering hem zwaar valt.
De zwarte professor heeft nog voldoende zin en energie om door te gaan. Gelukkig bieden de media hem de kans zijn passie - geschiedenis - uit te blijven dragen.
Mijn eigen man heeft wel de zin, maar mist de energie. Toen de minister van sociale zaken uit het vorig kabinet met het onzalige plan kwam om de pensioenleeftijd te verhogen, was manlief in alle staten. "Hoe lang kan ik dan nog genieten van mijn pensioen?"
Ondanks zijn (ongeneeslijke) ziekte werkt hij door. Hij is pas achtenvijftig.
Het aantal ziektedagen in die 35 jaar zijn op twee handen te tellen. Hij wil maatschappelijk betrokken blijven, maar hij wil ook wat aan zijn "oude dag" hebben.
Gelukkig kan hij door zijn AAB-handdruk nu zelf bepalen, wanneer die dag aanbreekt.
Vandaag ontvingen we een brief van zijn oncoloog, die zijn vertrek aankondigt. Een geweldige arts, waar P. erg gehecht aan was geraakt en op wie hij blindelings kon vertrouwen. Het was dan ook een enorme schok.
Nooit hadden wij kunnen vermoeden dat deze dokter de vijfenzestig nadert. Wij schatten hem minstens tien jaar jonger.
En ook deze arts wil nog niet, maar moet.
Wat te denken van "hangouderen"?
16 november, 2008
040
In de auto hoorden wij het wedstrijdverslag van Ajax - PSV. De verslaggever noemde het een semi-klassieker.
Dat semi sloeg op PSV, dat werd ingemaakt met 4-1 (heel goed voor mijn puntenklassement, want Suàrez heeft ook nog eens twee keer gescoord).
In het eerste decennium van het nieuwe millennium domineert PSV het Nederlandse voetbal. PSV was elk jaar vertegenwoordigd in de Champions League, en won van 2000 tot en met 2008 zeven landskampioenschappen.
Maar dat doet er allemaal niet toe. Volop bekers, trofeeën en andere prijzen, maar de felbegeerde erkenning ontbreekt. En die zal er ook nooit komen.
Ajax (verloren van Volendam) en Feijenoord (dat ergens in het rechter rijtje bengelt) zijn - volgens de sportreporters - de enige echte klassiekers.
Raar?Rationeel gezien wel, ja.
Helaas pindakaas voor de fans van andere hardwerkende en veel beter voetballende clubs.
Maar voetbal is emotie.
010 vs 020 is waar het om gaat.
14 november, 2008
Down memorylane
Jaap Maarleveld - Okkie Trooy
Louis Bongers - Assistent Nono
Nanni Vermeer - Rozemarijntje
Simone Rooskens - Loki Loki
Siem Vroom - Vleer de visserman
Karin Haage - Guppie de vrouw van Vleer
Piet Hendriks - Meneer Jeronymus
Willy Ruys - Burgemeester van Kukelton
Julien Schoenaerts - Geheimzinnige Ips
Jack Horn - Mannetje Wegwijs
Jan Apon - Knoek
John Leddy - Olivarius
Rudi Falkenhagen - de Vergulde Kikvors
Stefan Felsenthal - Fabelonische grenswacht
Lucas Wensing - Prins Zero
Huib Rooymans - fabelwachter Knikkebol
Gerard Heystee - majoor fabelwachter
Dinie de Neef - Koningin Fifi van Fabelonië
Herbert Joeks - Loki Loki
Macho Wouter
Het kordate optreden van de vice-premier tijdens de bancaire crisis stond niet op zichzelf. Wouter Bos laat ineens een duidelijke (harde) lijn zien. Eindelijk heeft hij door dat klare taal en doortastendheid de kiezer aanspreken.
Nu nog loskomen van die CU-doctrine en dan komt het misschien toch nog goed met de PvdA.
13 november, 2008
Brouw 2
Scooby wordt altijd hyper wanneer ze Brouwershaven ruikt. Hier lijkt ze wel vijf jaar jonger, hier vindt ze het heerlijk, hier is ze relaxt, hier is ze superlief en makkelijk.
Als eerste bracht ik mijn laptop naar binnen. Het is altijd weer spannend of er verbinding is.
Nee dus. Er brandde één rood lampje.
De trucjes zijn mij inmiddels bekend, dus resette ik het modem en haalde ik het van de netspanning af.
Maar dat hielp dit keer niet.
Ik stond in dubio of ik de auto verder zou uitladen of meteen XS4All moest bellen. Het werd de gulden middenweg.
Dat wat hier sowieso moest blijven haalde ik uit de auto.
Scooby haalde ondertussen haar hart op in de tuin en had geen weet van mijn dilemma.
Nog een keer de netspanning eraf en erop.
Niks.
Ik belde XS4All. De medewerker stelde de geijkte vragen.
Bij het derde "ogenblikje mevrouw" gebeurde wat er altijd gebeurt: de verbinding werd verbroken.
Diep ademhalen en opnieuw bellen.
Natuurlijk kreeg ik een andere medewerker, maar die pakte snel op waar de ander was gebleven.
De diagnose: het (verouderde) modem is kapot.
De order om een nieuwe op te sturen had hij meteen doorgegeven. Die zou ik binnen drie werkdagen in huis moeten hebben.
Dus belde ik P. op kantoor. "Ik kom terug naar Rotterdam", zei ik nadat ik had uitgelegd waarom.
Hij was er niet rouwig om.
Scooby daarentegen wel. Ze liet zich niet in de auto commanderen.
Dus belde ik P. op kantoor. "Scoob wil weer niet en ik vind het zo zielig".
"Lokken met een koekje".
Maar daar trapte onze slimmerd niet in. Ze hoorde op veilig afstand - schijnbaar onverschillig -mijn smeekbede aan.
Bij iedere stap die ik in haar richting zette ging zij in de achteruit.
Dus belde ik P. op kantoor. "Ze laat zich ook niet pakken".
"Probeer het met de riem, alsof je met haar gaat wandelen".
Scooby moest dus letterlijk en figuurlijk om de tuin geleid worden. Of ze erin stonk, of gewoon opgaf - weet ik niet. Maar ze liet zich tergend langzaam naar de auto leiden.
Ik stond in het halletje te bedenken of ik alles had en keek naar dat verdomde modem.
Nog eens proberen?
Ik stak de stekker in het stopcontact en gaf een dreun op het modem. Het was toch al kapot dus........
Zowaar begonnen alle lampjes te branden: GROEN.
Dus belde ik P. op kantoor: "Je kunt straks op de Interliner stappen hoor. Ik heb verbinding".
Een lachsalvo was het antwoord.
Scooby zat nog steeds in de auto te wachten. Toen ik het portier opende en haar overdreven vrolijk vroeg uit de auto te komen, kroop ze weg.
Ze geloofde me niet. Getergd draaide ze haar kop de andere kant op.
Ik liet de auto openstaan en liep terug naar het huisje. Maar ze kwam niet achter me aan.
Dus belde ik P. op kantoor: "Nu wil ze niet meer uit de auto komen".
"Koekje en aan de riem..........".
Dat was niet meer nodig. Daar zat ze, voor de deur. Ze keek me meewarig aan.
Haar ogen spraken: "P. met zijn tv. Jij met je internet."
"Stelletje verslaafden".
Brouw
12 november, 2008
All the Presidents Wives 9
Father: John Cleves Symmes, born 21 July, 1742, Colonel of the Continental Army during American Revolution, associate justice on the New Jersey Superior Court (1778-1785), delegate from Delaware to the Continental Congress (1785-1786), Chief Justice of the New Jersey Supreme Court (1787), died 26 February, 1814 in Cincinnati, Ohio.
*After the death of his first wife, Anna Tuthill, Judge John Symmes married secondly to a Mrs. Halsey, and thirdly to Susan Livingston, daughter of New York Governor William Livingston.
Mother: Anna Tuthill Symmes, born 17 June, 1749; married 30 October, 1760 in Southhold, Long Island, New York; died 25 July, 1776
Ancestry:
Birth Order and Siblings:
*Anna Harrison was the first First Lady to receive a formal education
Marriage:
Children:
*Anna Harrison bore the largest number of children by a First Lady, and she outlived all but one.
Presidential Campaign and Inauguration:
First Lady:
In sending her daughter-in-law Jane Harrison in her stead, it is not clear whether Anna Harrison did so to at least ensure that there would be a female presence and companion for the new President at the Inauguration as they anticipated his greeting thousands of well-wishers for him - the first chief executive elected from the Whig Party - or to serve at all White House functions. By education and experience, Anna Harrison was well-qualified to serve as hostess herself. No primary sources indicate her intentions. She was in good health and preparing to leave by stagecoach from Ohio to Washington when a courier arrived at the Harrison farm with the shocking news that the President had died. Anna Harrison remained in Ohio since she would not have arrived in time for the funeral services and burial of her late husband in Washington, D.C. had she attempted the arduous and lengthy trip there.
*Anna Harrison is the only incumbent First Lady who never entered the White House.
During the brief four weeks of the Harrison Administration, Jane Irwin Harrison (1804-1846) served as hostess. Her father Archibald Irwin inherited the homestead and mill that his own father and namesake had built in Mercersburg, Pennsylvania. He married for his first wife Mary Ramsey, daughter of Major James Ramsey, who also built and ran a mill, near Mercersburg. Archibald and Mary Ramsey Irwin had two daughters, Jane and Elizabeth, both of whom were born in the family's limestone mansion. Mary Ramsey Irwin's sister, Nancy married an Englishman John Sutherland, and moved with him to his home in North Bend, Ohio, near the home of William Henry and Anna Harrison. Jane and Elizabeth Irwin were visiting their aunt Nancy Sutherland when they met two of the Harrison sons, William Henry and John Scott. Jane Irwin married the future President's son and namesake, then twenty-two year old William Henry Harrison, Jr. on 18 February, 1824 in her hometown. He was a struggling lawyer at the time of their marriage and also suffered from alcoholism. He died on 6 February, 1838 in North Bend, Ohio.
In 1832, eight years after her sister Jane married William Henry Harrison, Jr., Elizabeth Irwin married his brother, John Scott Harrison. It was one of their sons, Benjamin Harrison, who would go on to be elected the 23rd President of the United States. Another Harrison brother, Carter Bassett Harrison, married Mary Anne Sutherland, the first cousin of Jane and Nancy Irwin. A thirty-six year old widow of three years at the time she served as White House hostess, Jane Irwin Harrison brought her two young sons, James and William along with her to live in the mansion with their grandfather and other relatives. She also asked her father's elderly sister, Jane Irwin Findlay to accompany her. Although her aunt has often been mistakenly identified as the official hostess of the brief Harrison Administration, or confused with her namesake niece, it was the younger Mrs. Harrison who presided at the President's table, while the older Mrs. Findlay acted as her social guide and supported and occupied a seat of honor at the few recorded family gatherings. Jane Irwin Harrison died just four years later, in 1845, at age 41 years old.
Like her husband, General James Findlay (also from Mercersburg, Franklin County, Pennsylvania) Jane Irwin Findlay was the youngest in her family. She was born about 1770, married in 1792 and a year later joined her husband in helping to establish the small Ohio River settlement of Cincinnati. They were among the early entrepreneurs and land speculators who both fueled and profited from young Cincinnati's rapid growth from a population of 1,000 in 1802 when it was incorporated to a population of more than 46,000 in 1840. Jane Findlay was a widow for six years when she came with General Harrison to Washington for his March 4, 1841 Inauguration. Her late husband had made substantial land investments in southern Ohio with Harrison and had also fought during the War of 1812. As Major General of the Ohio Militia's First Division, he commanded a regiment near Detroit, built a fort near what later became Findlay, Ohio, and was taken prisoner by British troops. An enormously successful retail businessman and two non-consecutive terms as mayor of Cincinnati, he and Jane Findlay had no children and put their time and resources into their burgeoning city, helping found its first library. Jane Findlay was familiar with the social world of Washington, living there as a Congressional wife throughout the John Quincy Adams Administration and the first term of Andrew Jackson. After her brief return to the capital city to live with her niece in the Harrison White House for one month, she returned to Cincinnati where she died in 1851. She is buried with her husband in Spring Grove Cemetery.
Post-Presidential Life:
*Anna Harrison is the only woman who was the wife of a president and grandmother to another, Benjamin Harrison.
Burial: