Daar is ie weer: de lappenmand. Een snotterig virus heeft me te pakken gekregen. De onverlaat die me heeft aangestoken................................
U kent dat misschien wel. Geen koorts, wel verhoging. 37.7 - een temperatuur dat je eigenlijk wel naar bed wil, maar het niet toelaat.
Oh, wat ben ik zielig.
P. slaapt in de logeerkamer. Voor hem is zo'n virus veel kwaadaardiger dan voor "gezonde" mensen.
Ik hoor hem door vier muren heen snurken. Hij wel.
Ik kan niet ademhalen. Alles zit verstopt.
Mijn kussen is nat van kwijl en het water dat spontaan uit mijn neus loopt. De tap werkt niet eens meer.
Oh, wat ben ik zielig.
Zojuist deed ik toch nog boodschappen bij de supermarkt. Ik besproeide ongewild en per ongeluk de groenteafdeling van Appie.
Na het eten, dat vanavond veel vroeger zal plaatsvinden, duik ik direct onder de wol met uitgeperste sinasappels en vla. Dan ga ik naar "A few good Men" kijken. Voor de tigste keer, maar dat maakt niet uit.
Mocht Vertelsels een paar dagen stil liggen, dan weet u dat ik hetzelfde doe.
Oh, wat ben ik zielig.
Het lijf doet pijn,
is oververhit
Het lijf is uitgeblust
Het lijf zegt nee,
ik wil niet meer
Geef mij vandaag maar rust.
1 opmerking:
Heel veel beterschap! We zijn samen zielig! Ik stond gisteren met koorts en buikgrieperigheid op het podium. Heel zielig. sniff. snuf.
Een reactie posten