De nacht van victorie

**********************************************************
Ja, ik heb de hele nacht zitten kijken. Het meeste naar CNN.

Wat een idiotie om al die Nederlandse "deskundigen" naar New York en Washington te vliegen, om ze vervolgens in een onderonsje op de Nederlandse buis te brengen. De uitslagen werden gewoon gejat van Amerikaanse zenders en kwamen dus ook later door.
En ik verdrink in de zee der deskundigheid.

Een nieuwe vondst, maar wel een kostbare.
Waarom klaagt de Publieke Omroep eigenlijk?

Maar om twee uur mailde ik mijn vriendin Allison. “Heb je al gestemd?”
Antwoord: “Yes, for Obama”.
Ik was geheel in mijn nopjespyjama en besloot haar te bellen.

Over Rob en Allison heb ik eerder geblogd. Dat haar keuze toch op Obama was gevallen gaf mij goede moed voor het eindresultaat. Ik weet zeker dat zij voorheen Republikeins gezind waren.
Familyvalues en taxes waren belangrijke issues.
De afgelopen maanden hebben we regelmatig over de verkiezingen gemaild.

Zojuist kreeg ik weer een vrolijk mailtje:
“So nice to talk with you last night. Hope you got some sleep. I ended up staying up really late watching the results and am watching again this morning. I can be a total news junkie...

It truly is a monumental day. I hope the momentum and hopefulness will provide results we so desperately need!”

En zo is het.

Het was een regelrechte walkover. Dat had ik niet gedacht.

Laten we hopen dat Barack Obama in ieder geval laat zien dat hij zijn beloftes na wil komen. De puinhopen van Bush zijn niet in één dag opgeruimd.
Vier jaar zou zelfs wel eens te kort kunnen zijn.

Om een uur of vier gaf Tele2 er de brui aan. Geen televisie, geen radio en geen internet.

Ik ging naar bed, maar kon niet slapen.

Geen idee hoe laat het was, maar ik zag groene lichtjes in de decoder branden.
Op het moment dat ik beeld kreeg liep John McCain het podium op om zijn verlies toe te geven in een uiterst sportieve speech.

Pas toen kon ik rustig slapen gaan.