Brouw 2

**********************************
Scooby wordt altijd hyper wanneer ze Brouwershaven ruikt. Hier lijkt ze wel vijf jaar jonger, hier vindt ze het heerlijk, hier is ze relaxt, hier is ze superlief en makkelijk.

Als eerste bracht ik mijn laptop naar binnen. Het is altijd weer spannend of er verbinding is.
Nee dus. Er brandde één rood lampje.

De trucjes zijn mij inmiddels bekend, dus resette ik het modem en haalde ik het van de netspanning af.
Maar dat hielp dit keer niet.

Ik stond in dubio of ik de auto verder zou uitladen of meteen XS4All moest bellen. Het werd de gulden middenweg.
Dat wat hier sowieso moest blijven haalde ik uit de auto.

Scooby haalde ondertussen haar hart op in de tuin en had geen weet van mijn dilemma.

Nog een keer de netspanning eraf en erop.
Niks.

Ik belde XS4All. De medewerker stelde de geijkte vragen.
Bij het derde "ogenblikje mevrouw" gebeurde wat er altijd gebeurt: de verbinding werd verbroken.

Diep ademhalen en opnieuw bellen.

Natuurlijk kreeg ik een andere medewerker, maar die pakte snel op waar de ander was gebleven.
De diagnose: het (verouderde) modem is kapot.

De order om een nieuwe op te sturen had hij meteen doorgegeven. Die zou ik binnen drie werkdagen in huis moeten hebben.

Dus belde ik P. op kantoor. "Ik kom terug naar Rotterdam", zei ik nadat ik had uitgelegd waarom.
Hij was er niet rouwig om.

Scooby daarentegen wel. Ze liet zich niet in de auto commanderen.

Dus belde ik P. op kantoor. "Scoob wil weer niet en ik vind het zo zielig".
"Lokken met een koekje".

Maar daar trapte onze slimmerd niet in. Ze hoorde op veilig afstand - schijnbaar onverschillig -mijn smeekbede aan.
Bij iedere stap die ik in haar richting zette ging zij in de achteruit.

Dus belde ik P. op kantoor. "Ze laat zich ook niet pakken".
"Probeer het met de riem, alsof je met haar gaat wandelen".

Scooby moest dus letterlijk en figuurlijk om de tuin geleid worden. Of ze erin stonk, of gewoon opgaf - weet ik niet. Maar ze liet zich tergend langzaam naar de auto leiden.

Ik stond in het halletje te bedenken of ik alles had en keek naar dat verdomde modem.
Nog eens proberen?

Ik stak de stekker in het stopcontact en gaf een dreun op het modem. Het was toch al kapot dus........
Zowaar begonnen alle lampjes te branden: GROEN.

Dus belde ik P. op kantoor: "Je kunt straks op de Interliner stappen hoor. Ik heb verbinding".
Een lachsalvo was het antwoord.

Scooby zat nog steeds in de auto te wachten. Toen ik het portier opende en haar overdreven vrolijk vroeg uit de auto te komen, kroop ze weg.
Ze geloofde me niet. Getergd draaide ze haar kop de andere kant op.

Ik liet de auto openstaan en liep terug naar het huisje. Maar ze kwam niet achter me aan.

Dus belde ik P. op kantoor: "Nu wil ze niet meer uit de auto komen".
"Koekje en aan de riem..........".

Dat was niet meer nodig. Daar zat ze, voor de deur. Ze keek me meewarig aan.
Haar ogen spraken: "P. met zijn tv. Jij met je internet."

"Stelletje verslaafden".