Gestoord

****************************************
Dit stukje schrijf ik in een (gratis) internetcafé. Sinds er vorige week woensdag een storing is geweest bij Tele2 is het aan een stuk door ellende. Iemand anders heeft nog steeds mijn telefoonnummer en vice versa. vorige blogje hierover

Ik zou, evenals de mevrouw met mijn telefoonnummer, gebeld worden door de technische dienst.
“Welke tijd komt u het beste uit?”
“Het liefst word ik ’s morgens gebeld.”

Gistermiddag om drie uur – ik stond op het punt van weggaan – werd ik gebeld.
“Dit gebeurt eens in de tigduizend keer,” zei de man. “U bent de pechvogel.”

Het had waarschijnlijk als troost moeten klinken, maar maakte me nog nijdiger.
In allerijl werden er wat dingen geprobeerd. Niets lukte. Toen moest ik ophangen.

Zij heeft nog steeds mijn nummer, ik het hare.

Ik denk dat ik inmiddels alle Tele2-medewerkers aan de telefoon heb gehad. Ze proberen allerlei trucjes uit, maar niets helpt. Dan is er de onbeschoftheid van het afpoeieren. En hoe vaak ik “wij kunnen er niets aan doen” heb gehoord?

“Ach mevrouw, dat ligt aan de instellingen op uw computer.”
Ik kan namelijk sinds vorige week, na die storing (volgens Tele2 is dat ook puur toeval) geen berichten meer versturen vanaf mijn Tele2 e-mailadres.

“Dan moet u maar webmail gaan gebruiken, of uw instellingen resetten.”
Instellingen resetten? Op drie laptops?

Sinds gisteravond zeven uur is er weer een storing. Nu in de wijkcentrale. We hebben geen internet, telefoon en televisie.

Het einde van dit stukje komt in zicht. Ik bestel nog een espresso en een glas uitgeperste sinasappelsap.

Dan ga ik nu nog even surfen op het internet - op zoek naar een nieuwe provider. Heeft er iemand een goede suggestie?