Hopelijk zijn dit de laatste woorden die ik vuil maak aan onze provider Tele2.
Wat er gebeurde na mijn vorige blogje.
Ik voelde mij ontheemd. Geen communicatiemiddelen in mijn eigen huis. Dat geeft een unheimisch gevoel.
Thuisgekomen vond ik een Tele2 envelop in de brievenbus.
Ik ontplofte zowat. "Vertrouwen in Tele2." Dat is wel het laatste dat ik heb. Nergens in dit tweeregelig standaard briefje staat het woord excuus of verontschuldiging.
Deze mevrouw wist precies wat er aan de hand was. "U moet er rekening mee houden dat deze storing tot na het weekend kan duren. Er heeft een ernstige brand gewoed in de wijkcentrale. Die storing van vorige week en het verwisselen van de telefoonnummers was misschien een voorbode."
"Maar de mevrouw die mijn nummer heeft kan wel internetten en heeft wel televisie," sputterde ik tegen.
Tevergeefs.
"Die mevrouw krijgt ook te maken met storing." (bij navraag achteraf bleek dat inderdaad het geval te zijn) "Eer deze storing helemaal verholpen is, zijn we vier dagen verder. Het is een ongekende chaos."
Natuurlijk was ik niet blij met deze mededeling, maar ik kreeg wel meer duidelijkheid.
Echter, toen ik vertelde dat ik geen berichten kon versturen vanaf mijn Tele2-adres zei ze dat dat niets met de storing te maken had.
Dat bleef me irriteren, want ik wist zeker dat het daar wel mee te maken had.
Nog minimaal vier dagen zonder radio, televisie en internet zou van mij een niet te genieten mens maken. Ik belde P. dat ik na het avondeten naar Zeeland zou gaan. "See you there tomorrow."
Er klonk een diepe, pijnlijke zucht. Hij had er duidelijk geen zin in.
Ik ging als de wiedeweer wassen, pakken en opruimen. Om de haverklap liet ik mijn oog op de lichtjes van de decoder vallen. De hele nacht had dat ding als een magneet gewerkt. Telkens had ik foute rode lichtjes zien flikkeren.
Vanmiddag, om klokslag half vijf keek ik weer naar de decoder in de slaapkamer.
Zag ik het goed????????????????????
Heel voorzichtig pakte ik de afstandsbediening. Ik durfde nauwelijks te kijken. Bang voor teksten als opnieuw instellen enzo.
Hij deed het! Hij deed het!
Ik rende terug naar de zitkamer om ook daar de televisie aan te zetten.
Hij deed het!
Toen de telefoon.
Hij deed het!
Ik belde meteen P. en die belde terug.
Hij kreeg mij!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik had mijn eigen nummer weer terug.
De beveiligde verbinding met internet had ik snel weer gelegd.
Mailen vanaf mijn Tele2 - e-mailadres lukte ook weer. Dus mijn dikke middelvinger gaat toch omhoog naar de mensen van Tele2.
Resetten? An me hoela.
Ook Skype werkte weer naar behoren.
Pfffffffffffffffffffffffffffffff. Wat een opluchting. Nu maar hopen dat ik niet te vroeg juich.
P. - blij dat we rustig thuis blijven - ligt in zijn bed te genieten van Barcelona vs Inter Milan. Dat is heel wat lekkerder inslapen dan die rode flikkerlichtjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten