Vanavond hadden we concert.
Dirigent Richard Egarr
Piano Angela Hewitt
Mozart Ouverture Die Entführung aus dem Serail
Beethoven Eerste pianoconcert
****
Mozart Symfonie nr. 39
We hadden ons er zeer op verheugd.
Tot mijn grote schrik begon, toen de lichten doofden, mijn maagdarmkanaal een eigen concert te spelen.
Er wordt voor aanvang van het concert altijd gevraagd de mobiele telefoons uit te doen en zo min mogelijk te hoesten.
Maar hoe zit dat met broekhoest?
Tijdens het prachtige pianoconcert zat ik mijn darmen te dirigeren.
Ik weet niet wat de oorzaak was: de kruidige thee van vriendin Yet - of de spitskool.
Wanneer de pianiste haar ogen dichtkneep, kneep ik mijn ogen dicht.
Wanneer ze schoof op haar kruk, schoof ik op mijn stoel.
Zij ging los, maar ik mocht niet loslaten.
Ik pufte zoals ik dat tijdens de bevalling had gedaan.
Adagio, adagio.
Maar de darmen negeerden de druk van mijn handen.
Met donderend geraas zetten zij een ander tempo in: presto, presto.
De toegift van Hewitt heb ik gemist.
Ik had zo mijn eigen ovatie op de wc.
En dus heb ik na de pauze de Mozart Symfonie in de lounge op een beeldscherm gevolgd, vlak naast het "gemak."
Ik had zo'n honderd poepdozen tot mijn beschikking die ik niet allemaal heb gebruikt.
*********************************
2 opmerkingen:
Hallo Ellen,
Vervelend dat zoiets menselijks net op het verkeerde moment een uitgang moet vinden. Mooi dat je daar gewoon over kunt schrijven. Er zijn maar weinig mensen die daarover durven te praten of te schrijven, terwijl iedereen er wel eens last van heeft. Nu ja, misschien niet tijdens een mooi concert.
Groeten Hetty
Ik denk dat het vooral de combinatie was van de thee met de spitskool. Zeer herkenbaar.
Een reactie posten