30 juni, 2011
29 juni, 2011
Anti-snurkkussen
Ik dacht dat je iemand alleen het snurkzwijgen kon opleggen door een kussen in z'n gezicht te drukken.
Maar dan moet je zelf brommen.
Nu lees ik dit en denk:
'Mok ok è'
Nou ja - niet ik.
Hemmie naast me.
******
28 juni, 2011
Treinen
***********************
Op de dag dat het treinverkeer totaal ontregeld is vanwege noodweer moet ik naar Haarlem.
Met de trein.
Heen geen centje pijn. Reizigers met andere bestemmingen hebben minder geluk.
Ook terug lijk ik mazzel te hebben. Op het perron van Haarlem hoor ik om 14.55 uur dat vanwege het te verwachten onweer de trein van 16.46 uur naar Amsterdam niet zal rijden. Dat vind ik merkwaardig.
In de trein komen onheilspellende berichten over blikseminslag op het spoor via de intercom door.
Schuin voor me zit een stel uit Amsterdam. Ze gaan met vakantie.
Ik trek de dopjes van mijn MP-drietje uit mijn oren.
Hè fijn, het reisje Haarlem – Rotterdam gaat mij een blogje opleveren.
“Ze hadden een watersnoodramp in Zeeland voorspeld. Net als in 1954.”
‘Maar ze hebben nu toch de ……. Hoe heet ’t ook alweer?’
‘Hoe heet ’t ook alweer, Jan?’ Ze stoot haar man aan, die net een handvol drop naar binnen werkt.
Ik vraag me af waar de reis naartoe gaat en weet zeker dat ik daar, nog voor we in Rotterdam zijn, antwoord op krijg.
“De Deltawerken,” antwoordt Jan. “Die dropjes zijn koud, Jook.”
‘Ja, ze liggen tegen de flesjes aan.’
Ze knuffelen.
“Ben je nog zenuwachtig?”
‘Nee – beetje gespannen. Vlinders in mijn buik. Wel een lekker gevoel.’
Ze knuffelen weer.
‘Jan, wat voor geld hebben ze in Wenen?’
“Euro’s.”
‘Oh, dus we kunnen pinnen.’
“Ja, we kunnen pinnen.”
‘Kunnen we in Tsjechië ook bellen? Of moeten we dat aanvragen?’
“Nee schat – dat gaat allemaal vanzelf. Daar zorgt de KPN wel voor.”
Ze zijn opgewonden over hun reis naar Wenen en Tsjechië. Ze knuffelen continu om hun blijheid te bevestigen en om veiligheid bij elkaar te zoeken. Want spannend is het ook.
"Dames en Heren," klinkt het door de intercom. "We hebben wat vertraging omdat we achter de stoptrein naar Den Haag Centraal zitten.”
‘We hebben alle tijd, hè Jan?’
“We hebben uren de tijd schat.”
Ik zie de high rise van Den Haag.
‘Rotterdam!!’ roept Joke opgelucht.
“Nee, schat – dat is Den Haag.”
De trein stopt bij het bord Laan van NOI.
“Station Noord Oost Indië,” zegt Jan. “Hier wonen allemaal Indonesiërs.”
Jan maakt wat grappen over De Punt en kijkt om zich heen of hij respons krijgt.
‘Niet zo smakken, Jan.’ Tegelijkertijd laat Joke een boer.
Ze moeten er beiden hard om lachen. Ik kijk naar buiten.
We krijgen de ene onheilstijding na de andere via de intercom door, maar we rijden nog steeds. Buiten schijnt de zon.
![]()
Wanneer we station Schiedam binnenrijden zegt Jan: “Zo we zijn er bijna. Ik wil roken.”
Hij gaat alvast een peuk van Drum draaien.
Maar de trein wil niet verder. De machinist krijgt hem niet meer aan de praat.
Deuren gaan open en dicht. Passagiers worden gesommeerd in of uit te stappen.
Ik vang een geïrriteerde stem van de machinist op. "Mensen – blijf niet in de deur staan!!”
Ik wacht verdere instructies niet af en besluit de metro te pakken. "Prettige vakantie," roep ik nog.
Maar Jan en Joke horen of zien niets meer. Zij moeten op Rotterdam Airport zien te komen. Ineens veranderen de innige omhelzingen in "voortijdige zweetlozingen."
Alle tijd wordt haastige spoed.
Op het metrostation Beurs kom ik ze weer tegen.
Gebukt onder veel te veel bagage (ik tel vijf stuks) zoeken ze hun weg naar een ander perron om daar op de metro naar het CS te stappen.
Oh My God - op dat rampzalige CS (die bouwput) moeten ze een bus naar Zestienhoven zien te vinden.
Een andere treinpassagier wijst ze de weg – dus besluit ik me er verder niet mee te bemoeien.
Tot overmaat van ramp komt Joke vast te zitten tussen de klapdeurtjes. Ze schreeuwt het uit.
Paniek alom.
Jan staat aan de andere kant van het deurtje en roept tevergeefs "kalm Jook - kalm!"
RET-mensen snellen te hulp en bevrijden de vrouw, die totaal overstuur is.
Tijd voor een herenigingsknuffel is er niet.
Ik zie het peukje achter Jan’s oor en vraag me af wanneer dat wordt aangestoken.
In Rotterdam? In Wenen?
****************************
Op de dag dat het treinverkeer totaal ontregeld is vanwege noodweer moet ik naar Haarlem.
Met de trein.
Heen geen centje pijn. Reizigers met andere bestemmingen hebben minder geluk.
Ook terug lijk ik mazzel te hebben. Op het perron van Haarlem hoor ik om 14.55 uur dat vanwege het te verwachten onweer de trein van 16.46 uur naar Amsterdam niet zal rijden. Dat vind ik merkwaardig.
In de trein komen onheilspellende berichten over blikseminslag op het spoor via de intercom door.
Schuin voor me zit een stel uit Amsterdam. Ze gaan met vakantie.
Ik trek de dopjes van mijn MP-drietje uit mijn oren.
Hè fijn, het reisje Haarlem – Rotterdam gaat mij een blogje opleveren.
“Ze hadden een watersnoodramp in Zeeland voorspeld. Net als in 1954.”
‘Maar ze hebben nu toch de ……. Hoe heet ’t ook alweer?’
‘Hoe heet ’t ook alweer, Jan?’ Ze stoot haar man aan, die net een handvol drop naar binnen werkt.
Ik vraag me af waar de reis naartoe gaat en weet zeker dat ik daar, nog voor we in Rotterdam zijn, antwoord op krijg.
“De Deltawerken,” antwoordt Jan. “Die dropjes zijn koud, Jook.”
‘Ja, ze liggen tegen de flesjes aan.’
Ze knuffelen.
“Ben je nog zenuwachtig?”
‘Nee – beetje gespannen. Vlinders in mijn buik. Wel een lekker gevoel.’
Ze knuffelen weer.
‘Jan, wat voor geld hebben ze in Wenen?’
“Euro’s.”
‘Oh, dus we kunnen pinnen.’
“Ja, we kunnen pinnen.”
‘Kunnen we in Tsjechië ook bellen? Of moeten we dat aanvragen?’
“Nee schat – dat gaat allemaal vanzelf. Daar zorgt de KPN wel voor.”
Ze zijn opgewonden over hun reis naar Wenen en Tsjechië. Ze knuffelen continu om hun blijheid te bevestigen en om veiligheid bij elkaar te zoeken. Want spannend is het ook.
"Dames en Heren," klinkt het door de intercom. "We hebben wat vertraging omdat we achter de stoptrein naar Den Haag Centraal zitten.”
‘We hebben alle tijd, hè Jan?’
“We hebben uren de tijd schat.”
Ik zie de high rise van Den Haag.
‘Rotterdam!!’ roept Joke opgelucht.
“Nee, schat – dat is Den Haag.”
De trein stopt bij het bord Laan van NOI.
“Station Noord Oost Indië,” zegt Jan. “Hier wonen allemaal Indonesiërs.”
Jan maakt wat grappen over De Punt en kijkt om zich heen of hij respons krijgt.
‘Niet zo smakken, Jan.’ Tegelijkertijd laat Joke een boer.
Ze moeten er beiden hard om lachen. Ik kijk naar buiten.
We krijgen de ene onheilstijding na de andere via de intercom door, maar we rijden nog steeds. Buiten schijnt de zon.
Wanneer we station Schiedam binnenrijden zegt Jan: “Zo we zijn er bijna. Ik wil roken.”
Hij gaat alvast een peuk van Drum draaien.
Maar de trein wil niet verder. De machinist krijgt hem niet meer aan de praat.
Deuren gaan open en dicht. Passagiers worden gesommeerd in of uit te stappen.
Ik vang een geïrriteerde stem van de machinist op. "Mensen – blijf niet in de deur staan!!”
Ik wacht verdere instructies niet af en besluit de metro te pakken. "Prettige vakantie," roep ik nog.
Maar Jan en Joke horen of zien niets meer. Zij moeten op Rotterdam Airport zien te komen. Ineens veranderen de innige omhelzingen in "voortijdige zweetlozingen."
Alle tijd wordt haastige spoed.
Op het metrostation Beurs kom ik ze weer tegen.
Gebukt onder veel te veel bagage (ik tel vijf stuks) zoeken ze hun weg naar een ander perron om daar op de metro naar het CS te stappen.
Oh My God - op dat rampzalige CS (die bouwput) moeten ze een bus naar Zestienhoven zien te vinden.
Een andere treinpassagier wijst ze de weg – dus besluit ik me er verder niet mee te bemoeien.
Tot overmaat van ramp komt Joke vast te zitten tussen de klapdeurtjes. Ze schreeuwt het uit.
Paniek alom.
Jan staat aan de andere kant van het deurtje en roept tevergeefs "kalm Jook - kalm!"
RET-mensen snellen te hulp en bevrijden de vrouw, die totaal overstuur is.
Tijd voor een herenigingsknuffel is er niet.
Ik zie het peukje achter Jan’s oor en vraag me af wanneer dat wordt aangestoken.
In Rotterdam? In Wenen?
****************************
27 juni, 2011
Kralingen - Hillegersberg.
We zitten op een bankje aan de Bergsche Plas.
"I'm not impressed," zeg ik tegen P.
P. humt instemmend.
"Geef mij maar de Kralingse Plas."
Hij knikt goedkeurend.
"Weet je," zeg ik als aanloop op een (wat ik zelf vind) goed bedachte redenatie.
"Het verschil tussen Kralingers en Hilligersbergers is hier waar te nemen. Hier op deze plas."
P. kijkt mij verwachtingsvol aan.
"De Kralingse Plas is toch een stuk groter, nietwaar?"
P. humt weer.
"Okee.
Nou.
Ik zie hier kolossale, peperdure sloepen.
Op de grote(re) Kralingse Plas varen alleen maar "Piraatjes."
Need I say more."
'Nee, zegt P.
'We gaan naar huis.'
*****
26 juni, 2011
Kunstmars
Als ik dit schrijf zijn kunstminnende actievoerders en actievoerende kunstenaars op weg van Rotterdam naar Den Haag.
Ze hopen dat Halve Zoolstra onder de indruk zal zijn.
Vanmiddag heb ik even mijn hoofd om de hoek gestoken.
Het eerste wat mij tegemoet kwam toen ik het Boijmansplein opliep was de stank van pies en poep.
Ik ben schrijver, maar voelde mij een vreemde eend in deze bijt. Dan maar geen kunstenaar.
Wel ben ik een enthousiast schouwburg -en concertbezoeker.
Maar ook mijn portemonnaie heeft een bodem. Ik heb minder kaartjes gekocht voor het komend seizoen.
In tegenstelling tot het altijd uitverkochte Nieuwe Luxor (musicals en cabaret) kunnen de Rotterdamsche Schouwburg en de Doelen met moeite de zalen halfvol krijgen.
Dat het RO Theater nog bestaat noem ik een wonder.
Helaas. Dit kabinet houdt niet van wonderen..........tenzij het de schatkist betreft.
***************
Trouwdag
Feiten
P. bijna 26 - ik 21
Mama net zo oud als ik nu ben
40 graden in de schaduw
's Morgens vroeg knipte mij schoonzusje de mouwen van mijn jurk af
Zure jus d'orange op de receptie
Papa doodziek
"Dodenrit" over de dijk. Paard stond stokstijf stil of sloeg op hol.
Mensen doken de Binnenmaas in alvorens op de receptie te komen
Handjes schudden op blote voeten
Rijst in mijn onderbroek
Kapotte douche in het hotel in Willemstad
Een allerminst romantische huwelijksnacht. We waren beiden doodmoe en vielen, zodra we lagen, in slaap.
Ik heb die dag nauwelijks beleefd. Dat kwam mede doordat ik zero slaap. Het was zo allemachtig warm.
Daarom kan ik ook niet zeggen dat het de mooiste of leukste dag van mijn leven was.
Wel was het een onvergetelijke dag. Vandaar deze beelden.
**********************************************************************
25 juni, 2011
Veteranendag
Van heinde en verre - uit alle tijden - kwamen veteranen te motor naar Den Haag voor HUN dag.
Eén Vandaag heeft er een prachtig item van gemaakt wat ik u niet ontnemen wil. LINK
Petje af voor een groep voormalig strijders die in twee werelden leeft.
In dit televisieverslag wordt duidelijk hoe ingewikkeld hun leven is geworden.
"Life is a battlefield."
************
Zeeziek
Queen Mary 2, billed by its owners as "the most magnificent ocean liner ever built," isn't getting such rave reviews from government sanitation inspectors.
The ship was checked earlier this month as part of the Centers for Disease Control and Prevention's Vessel Sanitation Program, which aims to prevent gastrointestinal illnesses on cruise ships. lees verder
Dit is precies de reden waarom wij nooit zullen inschepen op zo'n cruiseschip.
Natuurlijk kan er in de lucht ook iets misgaan en is de hygiëne in een Boeing ver te zoeken. Maar je verblijft niet dagen of weken aan boord van een vliegtuig.
Een paar jaar geleden kregen wij kort na elkaar twee schrikwekkende berichten.
Een Amerikaanse vriend, die met zijn vrouw aan het cruisen was in de Middellandse Zee, kreeg aan boord een hartinfarct. Het duurde eindeloos voordat hij door een helicopter van boord werd gehaald.
Hij heeft het overleefd en is in Rome geopereerd.
Een andere vriend werd ernstig ziek.
Na later bleek had hij een bacteriële meningitis (hersenvliesontsteking) aan boord opgelopen. Hij overleed in een Turks ziekenhuis.
We zien ze hier regelmatig aanleggen - die varende oversized hotels.
Dit varende hotel, the QM2, heeft ongenode gasten aan boord - zo blijkt.
*******************
24 juni, 2011
Thank you Peter Falk
De leukste diender van de LAPD is niet meer.
Columbo was een serie waar ik geen aflevering van wilde missen.
Kom maar door met de herhalingen. Allemaal!!
*******************************************************
Te water
Wow - wat een fantastische foto!
De golfende landskampioenen gooien hun coach als eerste in het water.
Het is mijn zoon en hij heeft twee zwemdiploma's.
***************
Een TeleTweetje
************************************
Gisteren heb ik weer een geweldig ergermoment gehad.
Nou ja - moment............ Het werd een stief kwartiertje.
Inmiddels groeit het aantal blogjes over de provider zo dat ik er maar weer een label tegenaan gooi.
Tele2 is continu bezig met "kwaliteitsverbetering." Na de laatste "verbouwing" (van eerder dit jaar) kregen we er een gids en een zenderindeling bij.
Maar (gratis) Eredivisie Live werd ons afgenomen.
Wat hoogst irritant is: de decoder reageert tergend traag op de afstandsbediening. Van zappen is geen sprake meer.
Vandaag nam ik dan eindelijk, met tegenzin, contact op met de klantenservice en meldde bovenstaande tekortkomingen.
De technische man (zo kwalificeerde hij zichzelf) zei dat veel klanten hadden geklaagd over de slome decoder.
"En wat gaat Tele2 daar dan aan doen," was mijn voor de hand liggende vraag.
"Krijg ik een nieuwe decoder?"
'Nee, dat niet. Maar als u een nieuw abonnement neemt, u wordt dan eigenlijk opnieuw klant, krijgt u wel een nieuwe decoder.'
Hij begon uit te leggen. Het enige wat ik hoorde was.'.....en dat kost vijf euro extra per maand. Ik kan het direct voor u in orde maken.'
"Ik heb een verouderde decoder en u verkoopt mij een heel nieuw abonnement?" (met verkopen bedoelde ik aansmeren - want zo voelde het)
Toen ik zei dat Tele2 alleen maar minder werd reageerde de man: 'tja, ik ben van de technische dienst.'
Waarom is het winnen van nieuwe klanten belangrijker dan service verlenen aan (tr)ouwe klanten?
***********************************************************************************************************************
Gisteren heb ik weer een geweldig ergermoment gehad.
Nou ja - moment............ Het werd een stief kwartiertje.
Inmiddels groeit het aantal blogjes over de provider zo dat ik er maar weer een label tegenaan gooi.
Tele2 is continu bezig met "kwaliteitsverbetering." Na de laatste "verbouwing" (van eerder dit jaar) kregen we er een gids en een zenderindeling bij.
Maar (gratis) Eredivisie Live werd ons afgenomen.
Wat hoogst irritant is: de decoder reageert tergend traag op de afstandsbediening. Van zappen is geen sprake meer.
Vandaag nam ik dan eindelijk, met tegenzin, contact op met de klantenservice en meldde bovenstaande tekortkomingen.
De technische man (zo kwalificeerde hij zichzelf) zei dat veel klanten hadden geklaagd over de slome decoder.
"En wat gaat Tele2 daar dan aan doen," was mijn voor de hand liggende vraag.
"Krijg ik een nieuwe decoder?"
'Nee, dat niet. Maar als u een nieuw abonnement neemt, u wordt dan eigenlijk opnieuw klant, krijgt u wel een nieuwe decoder.'
Hij begon uit te leggen. Het enige wat ik hoorde was.'.....en dat kost vijf euro extra per maand. Ik kan het direct voor u in orde maken.'
"Ik heb een verouderde decoder en u verkoopt mij een heel nieuw abonnement?" (met verkopen bedoelde ik aansmeren - want zo voelde het)
Toen ik zei dat Tele2 alleen maar minder werd reageerde de man: 'tja, ik ben van de technische dienst.'
Waarom is het winnen van nieuwe klanten belangrijker dan service verlenen aan (tr)ouwe klanten?
***********************************************************************************************************************
23 juni, 2011
EI(s)land
Het stinkt in IJsland (als je dit plaatje ziet ruik je 't al).
Ruikbaar en zichtbaar.
De ene vulkaan na de ander komt tot leven.
Daardoor ligt het vluchtverkeer stil - miljoenen schade.
En het stinkt.
Dan moeten ze nog een schuld inlossen.
Namelijk Nederland en Groot-Brittannië de Icesave-miljarden terugbetalen.
De Europese Vrijhandelsassociatie EFTA geeft IJsland daar drie maanden de tijd voor.
Het IJslandse ministerie van Economische Zaken overweegt naar de rechter te stappen om de gestelde deadline aan te vechten.
En groene stroom stinkt ook.
Naar rotte eieren.
Je hebt toch wel "eieren op je hoofd" als je zo'n land (met 281.154 inwoners) toelaat tot de EU.
*********************
Uurtje Zeeland
Nu weten we waarom ons huisje zo goed verhuurd wordt.
Vanwege de hortensia's.
Zet drie kleine uitgebloeide (binnen)hortensia's buiten.......en dit is het resultaat.
Na vier jaar.
Dit is wel een heel bijzondere snoepautomaat.
Zomerkoninkjes trekken bij het benzinestation in Zierikzee.
********
PGB 2
****************
Josefien Bennink (ik noemde haar al in dit stukje)
![]()
Dinsdag 21 juni 2011, 12:14u - Beschaving heeft een gezicht
Dit is Josefien. Josefien is een lieve schat met 22q13. Ze is lief, maar heeft een iq van 15. Ze moet dan ook altijd in de gaten worden gehouden. Ze wil altijd weglopen, laat zichzelf vallen. Ook van de trap of uit een raam als ze de kans krijgt. En ze slikt alles in dat klein genoeg is. Ook wespen en zo en stenen en glas.
Ze kan niet praten. Ze is soms heel verdrietig. Weet zich geen raad met zichzelf. Slaat zichzelf. Ze moet iedere dag hetzelfde doen. Anders raakt ze in paniek. Ze krijgt vaak stuipen bij koorts. Een heerlijk kind, maar een 100% full time bezigheid.
Dankzij het PGB kunnen we haar optimaal thuis verzorgen. En blijven werken.
Dàt is beschaving!
Jan Bennink. Vader van Josefientje link
*************************************************
Josefien Bennink (ik noemde haar al in dit stukje)
Dit is Josefien. Josefien is een lieve schat met 22q13. Ze is lief, maar heeft een iq van 15. Ze moet dan ook altijd in de gaten worden gehouden. Ze wil altijd weglopen, laat zichzelf vallen. Ook van de trap of uit een raam als ze de kans krijgt. En ze slikt alles in dat klein genoeg is. Ook wespen en zo en stenen en glas.
Ze kan niet praten. Ze is soms heel verdrietig. Weet zich geen raad met zichzelf. Slaat zichzelf. Ze moet iedere dag hetzelfde doen. Anders raakt ze in paniek. Ze krijgt vaak stuipen bij koorts. Een heerlijk kind, maar een 100% full time bezigheid.
Dankzij het PGB kunnen we haar optimaal thuis verzorgen. En blijven werken.
Dàt is beschaving!
Jan Bennink. Vader van Josefientje link
*************************************************
22 juni, 2011
Stop Halve Zoolstra!!
Actie!
Nachtelijke mars van Rotterdam naar Den Haag groeit uit tot groot protest op het Malieveld en eindigt bij het Binnenhof.
Dit is een oproep aan iedereen die getroffen wordt door het visieloze beleid van dit kabinet. Loop mee in de Mars der Beschaving. Stop dit kabinet.
Mars der beschaving
zondag 26 juni 20.00 uur De mars vertrekt bij het Boijmans van Beuningen in Rotterdam en zal rond 3.00 uur in Den Haag aankomen.
maandag 27 juni 3.00 tot 9.00 uur Overnachtingsmogelijkheden in Den Haag.
maandag 27 juni 10.00 uur Mars wordt vervolgd vanaf het Spui in Den Haag.
maandag 27 juni 13.00 uur Aankomst op het Malieveld. Vanaf hier trekt de mars op naar het Binnenhof en eindigt rond 15.30 uur met een startschot voor aanhoudend protest tegen de kaalslag van dit land.
*******************
21 juni, 2011
Swinging Royal Wedding
Sommige reclames kan ik wel waarderen.
***************************************
Vuil nieuws
****************************
We leven in een mediatijdperk, waarin vooral de opinie een belangrijke plaats inneemt.
Denk bijvoorbeeld aan de foto's die van (een vreemdgaande) Georgina Verbaan werden gemaakt. De discussie brandde los of dat wel kon.
Blijkbaar kon het. De fotograaf mocht dat (in een openbare ruimte) doen.
Vuur de vraag erop af of het fatsoenlijk is en je raakt verstrikt in een spinnenweb van voors en tegens. Want wat is fatsoen en wat weegt er zwaarder?
Toen ik laatst op straat foto's stond te maken voor het pand van (voormalig) IT's, begon een buitenlandse medelander hysterisch te schreeuwen dat ze niet op de foto wilde (terwijl ik een tafereel aan het kieken was).
Een veiligheidsbeambte probeerde haar duidelijk te maken dat ik mocht fotograferen waar en wat ik maar wilde, maar het mens was niet kalm te krijgen.
Ik was zo geïntimideerd door het incident, dat ik de foto niet heb geplaatst. En dat vind ik heel erg (van mijzelf).
Misschien ben ik te rechtlijnig. Te consequent.
Zo erger ik mij aan columnisten, bloggers en andere opinimakers die (onder het mom van de vrijheid van meningsuiting) losbandig beledigen, maar zelf geen kritiek dulden. Dan is het discriminerende hek van de dam.
"Even helemaal geen media meer voor mij vandaag. Kan al die Robert M.-details simpelweg niet meer verdragen. Wil het niet weten!"
Dit twitterde een vriendin een paar dagen geleden.
Ik was het helemaal met haar eens. Sterker nog: ik volg die rechtzaak helemaal niet.
Natuurlijk ben ik er mee bezig.
Natuurlijk word ik razend als ik aan die smeerlap denk. "Castreren dat monster," is mijn primitieve standpunt.
Misschien vraagt u zich (als lezer van dit blog) af waarom ik geen aandacht besteed aan Gods dienaren die niet met hun poten van kinderen kunnen afblijven.
Wat moet ik er dan over schrijven?
De media besteden er genoeg aandacht aan en om u eerlijk de waarheid te zeggen zit ik (net als mijn vriendin) niet op de gore details van misbruik en verkrachtingen te wachten.
Ik wacht de uitspraak af en van alles wat daartussen gebeurt wil ik niets weten - omdat ik het al weet.
Het is een zieke wereld. Maar ik probeer mij er niet door te laten besmetten.
*******************************************************************************************
We leven in een mediatijdperk, waarin vooral de opinie een belangrijke plaats inneemt.
Denk bijvoorbeeld aan de foto's die van (een vreemdgaande) Georgina Verbaan werden gemaakt. De discussie brandde los of dat wel kon.
Blijkbaar kon het. De fotograaf mocht dat (in een openbare ruimte) doen.
Vuur de vraag erop af of het fatsoenlijk is en je raakt verstrikt in een spinnenweb van voors en tegens. Want wat is fatsoen en wat weegt er zwaarder?
Toen ik laatst op straat foto's stond te maken voor het pand van (voormalig) IT's, begon een buitenlandse medelander hysterisch te schreeuwen dat ze niet op de foto wilde (terwijl ik een tafereel aan het kieken was).
Een veiligheidsbeambte probeerde haar duidelijk te maken dat ik mocht fotograferen waar en wat ik maar wilde, maar het mens was niet kalm te krijgen.
Ik was zo geïntimideerd door het incident, dat ik de foto niet heb geplaatst. En dat vind ik heel erg (van mijzelf).
Misschien ben ik te rechtlijnig. Te consequent.
Zo erger ik mij aan columnisten, bloggers en andere opinimakers die (onder het mom van de vrijheid van meningsuiting) losbandig beledigen, maar zelf geen kritiek dulden. Dan is het discriminerende hek van de dam.
"Even helemaal geen media meer voor mij vandaag. Kan al die Robert M.-details simpelweg niet meer verdragen. Wil het niet weten!"
Dit twitterde een vriendin een paar dagen geleden.
Ik was het helemaal met haar eens. Sterker nog: ik volg die rechtzaak helemaal niet.
Natuurlijk ben ik er mee bezig.
Natuurlijk word ik razend als ik aan die smeerlap denk. "Castreren dat monster," is mijn primitieve standpunt.
Misschien vraagt u zich (als lezer van dit blog) af waarom ik geen aandacht besteed aan Gods dienaren die niet met hun poten van kinderen kunnen afblijven.
Wat moet ik er dan over schrijven?
De media besteden er genoeg aandacht aan en om u eerlijk de waarheid te zeggen zit ik (net als mijn vriendin) niet op de gore details van misbruik en verkrachtingen te wachten.
Ik wacht de uitspraak af en van alles wat daartussen gebeurt wil ik niets weten - omdat ik het al weet.
Het is een zieke wereld. Maar ik probeer mij er niet door te laten besmetten.
*******************************************************************************************
20 juni, 2011
OK
Heeft u wel eens 0,0 seconde-minuut-kwartier-uur geslapen?
Ik dus............vannacht.
Alweer?
Ja alweer.
Zit nu met branderige ogen achter mijn laptop. Ik houd het kort (ook omdat ik geheid fouten ga maken).
U zult het met een soort steno-tekst moeten doen.
Vanmorgen om 9.50 uur had ik een afspraak bij/met de orthopeed.
Om 10.30 uur kon ik naar binnen.
Binnen twee minuten stond ik weer buiten...........met een formulier voor een MRI.
Operatie schouder gaat door. Ik zal waarschijnlijk in augustus onder 't mes gaan.
De uitslag van de MRI moet bepalen of het een grote of kleine ingreep wordt.
Ik moet sowieso een nachtje blijven, zo herinner ik me van de vorige keer.
Nu de kogel door de kerk is kan ik me erbij neerleggen.
Het slaapgebrek breekt me op.
Slijmbeursontsteking: blijf er ver vandaan mensen (van middelbare leeftijd).
Voor je 't weet zit je met een tendinitis calcarea en moeten er hamer en beitel aan te pas komen.
*******************
Opgeruimd staat netjes
Schoonmaakwoede.
Een bevlieging die ik altijd direct te baat moet nemen.
Er verdwenen zo'n dertig potjes, flesjes en busjes met overjarige kruiden in de vuilniszak.
Sommigen uit de vorige eeuw!
19 juni, 2011
Vaderdag
Kijk!:
P. is mijn vader wel niet, maar zonder hem had ik nooit zo'n prachtkind (die ons gisteren fêteerde op een copieuze maaltijd bij Oliva) op de wereld kunnen zetten.
Ach!:
Als ik manlief vraag wat hij vandaag wil eten en hij antwoordt met een kinderlijk onschuldig stemmetje "KROKETTEN", dan ben ik de beroerdste niet.
Dus!:
Frituurpan uit het stof, vet erin en laat Mora maar sissen en borrelen.
TV-TIP
Laat iedereen maar klagen en zeuren over de zomerprogrammering en herhalingen.
Ik, als detective-liefhebber, kom de komende maand goed aan mijn trekken.
Vanaf 22 juni kan ik iedere dag genieten van een krimi.
Met dank aan de KRO.
De KRO Detectivemaand 2011 (22 juni tot en met 23 juli) is dit jaar bijzonder goed gevuld. Elke dag kan de liefhebber detectives bekijken op televisie of via internet.
Naast nieuwe afleveringen van bekende series komt de KRO met vijf gloednieuwe titels. De maand begint met een interactieve primeur: een ‘Tweede Scherm’. Bij Case Sensitive kunnen tv-kijkers via hun laptop, tablet of smartphone tijdens de uitzending op live.kro.nl meer informatie vinden over de karakters en laten weten wie zij als verdachte zien.
Op woensdag en donderdag worden de detectives op Nederland 1 uitgezonden en op zaterdag en zondag op Nederland 2.
De overige drie dagen kan de liefhebber terecht op deze website. In totaal worden er in de KRO Detectivemaand 37 detectives uitgezonden: 23 op televisie en 14 via internet.
Voor alle partners in crime(series): de detectivegids
Het belooft een spannende maand te worden!
**********
18 juni, 2011
Blokkeren
***************************
Sinds ik ons telefoonnummer heb geregistreerd bij bel-me-niet is het lekker rustig geweest.
Geen opdringerige marketeers en/of nieuwsgierige callcenters die nog durfden te bellen.
Tot gisteren.
De man zei meteen dat hij geen verkoper was maar dat het een onderzoek betrof. Iets met auto's.
Hij wilde P. spreken. Maar die was niet thuis.
Toen ik hem adviseerde niet nog een poging te wagen werd hij vervelend. "Dat wil ik graag van de desbetreffende zelf persoon horen," klonk het badinerend.
'Die zult u nooit te spreken krijgen,' zei ik en ik hing op.
Meteen legde ik het in een e-mail voor aan de klantenservice van bel-me-niet.
Na nog geen uur ontving ik dit antwoord:
.........U kunt zich voor telefonische marktonderzoek afmelden bij MOA (Center for Marketing Intelligence & Research).
Zij zijn te bereiken via hun website: www.onderzoekfilter.nl/................
Die raad heb ik direct opgevolgd.
..... Door deze registratie heeft u te kennen gegeven de komende drie jaar niet meer benaderd te willen worden voor onaangekondigd telefonisch marktonderzoek. Twee maanden voor afloop van deze drie jaar ontvangt u van het OnderzoekFilter een aankondiging dat uw registratieperiode op korte termijn verloopt. U kunt dan, indien u dat nog steeds wenselijk vindt, uw registratie bij het Onderzoekfilter voor weer drie jaar verlengen............
Ik hoop dat er nu geen speld meer tussen te krijgen is!
********************************************************************
Sinds ik ons telefoonnummer heb geregistreerd bij bel-me-niet is het lekker rustig geweest.
Geen opdringerige marketeers en/of nieuwsgierige callcenters die nog durfden te bellen.
Tot gisteren.
De man zei meteen dat hij geen verkoper was maar dat het een onderzoek betrof. Iets met auto's.
Hij wilde P. spreken. Maar die was niet thuis.
Toen ik hem adviseerde niet nog een poging te wagen werd hij vervelend. "Dat wil ik graag van de desbetreffende zelf persoon horen," klonk het badinerend.
'Die zult u nooit te spreken krijgen,' zei ik en ik hing op.
Meteen legde ik het in een e-mail voor aan de klantenservice van bel-me-niet.
Na nog geen uur ontving ik dit antwoord:
.........U kunt zich voor telefonische marktonderzoek afmelden bij MOA (Center for Marketing Intelligence & Research).
Zij zijn te bereiken via hun website: www.onderzoekfilter.nl/................
Die raad heb ik direct opgevolgd.
..... Door deze registratie heeft u te kennen gegeven de komende drie jaar niet meer benaderd te willen worden voor onaangekondigd telefonisch marktonderzoek. Twee maanden voor afloop van deze drie jaar ontvangt u van het OnderzoekFilter een aankondiging dat uw registratieperiode op korte termijn verloopt. U kunt dan, indien u dat nog steeds wenselijk vindt, uw registratie bij het Onderzoekfilter voor weer drie jaar verlengen............
Ik hoop dat er nu geen speld meer tussen te krijgen is!
********************************************************************
Kruisbessen
Het seizoen is kort en niet alle groenteboeren verkopen kruisbessen.
Vroeger aten we ze gelijk kersen en aardbeien.
We zogen het zoete, zachte vruchtvlees eruit. De zure, harige velletjes mochten we laten liggen.
De kruisbes sterft uit.
Echtgenoot herinnerde zich de overheerlijke goosberry pies die we 33 jaar geleden in Seven Oaks aten en vroeg of ik dat ook kon maken.
Dus heb ik wat in elkaar geflanst. Piedeeg, kruisbessen, suiker en wat allesbinder.
Dat ging een uur de oven in.
Heerlijk met roomijs, dikke vloeibare room of custard.
Ook geschikt voor een crumble.
Kruisbessen - doe er wat mee.
17 juni, 2011
Oudedijk
"Ellen, ga even naar v.d. Waal - stukje kaas halen."
"Ellen - heb je je jurk bij Van Alphen opgehaald?"
"Ellen - koekjes van Nienhuis.....nachtpon van Van Hengel.....schoenen van Vos.....delicatessen van Groenewegen.....drank van Otto&Jansen.....bonbons van Verkade.....boeken van Unger.....schriften van Rembrandt of Sacré.....tomaten van Smouter....."
De Oudedijk uit mijn jeugd bestaat niet meer. Logisch.
De kleine middenstand is verdwenen. Onvermijdelijk.
Toen ik na een kleine dertig jaar terugkeerde schrok ik wel van de kaalslag.
Het pand van onze voormalige zuivelleverancier stond voor de -tigste keer leeg.
Triest.
Maar wie er nog wel waren: kantoorboekhandel Rembrandt en groenteman De Winter.
Vandaag was ik bij de opticien en zag zowel met -als zonder bril dat het pand van De Winter ontruimd was.
"Die ook al," zei ik tegen brillenman Bastiaans.
Ik liep naar de overkant om een foto te maken.
R. de Winter gaat de Kralingse geschiedenisboeken in. Het waren knappe kerels.
Ik wilde er het mijne van weten en ging bij Rembrandt een rolletje plakband kopen.
De baas wilde zijn hart wel even luchten.
Winkeliers (54), artsenpraktijken, verpleeghuis, scholen, kantoren, tandartsen, horeca, apotheken en alle bewoners gaan een zwaar jaar tegemoet.
De Winter had geen zin om op dat jaar te wachten.
Boosdoener is de tram. Zoals u kunt zien rijdt hier nog een "oud type."
Op zich past dat wel bij Kralingen..... maar dat is de reden niet.
De rails liggen te dicht naast elkaar. Ongeschikt voor de nieuwe RET-modellen, die veel breder zijn.
Daar moet de Oudedijk dus voor op de schop.
In eerste instantie zou de sloop van de weg in etappes verlopen, maar de plannen zijn gewijzigd.
De belangrijkste verkeersader van Kralingen wordt één zandbak van zo'n kilometer lang.
Onbegaanbaar. Onbereikbaar.
Ach, dan nemen ze de riolering ook maar mee en veranderen ze meteen het aangezicht van de straat.
Nieuwe straat, nieuwe winkels.
Hoe de huidige middenstand een jaar lang het hoofd boven water moet houden zal de deelgemeente een zorg zijn.
"Mijnheer Rembrandt" gaat desnoods doosjes punaises thuis bezorgen.
15 juni, 2011
Geslaagd.
Het is weer tijd voor de vlag met tas.
Althans, voor de gelukkige geslaagden.
Ieder jaar rond deze tijd gaan mijn gedachten terug naar 1998.
Onze zoon was met de hakken over de sloot in 6 vwo beland en moest er vol tegenaan.
Ik als betrokken, bezorgde moeder - die jarenlang had overhoord, werkstukken had gemaakt en zelfs had voorgezegd - leed even hard mee.
De agenda stond vol data en tijden van schoolonderzoeken. Alles werd opzijgeschoven voor dat eindexamen. Ik was er 24/7 voor hem.
Het Goese Lyceum gaf het hele jaar door schoolonderzoeken, zodat de leerlingen in de running bleven.
Daar was wat voor te zeggen, maar zoonlief was na het laatste schoolonderzoek finaal af.
Leeg. Opgebrand.
Hij stond er niet slecht voor, maar er mocht niets fout gaan en dat verhoogde de druk "enigszins." Voor een twijfelaar is multiple choice een ramp. Hij heeft dan ook, om maar niet in paniek te raken, niets op teletekst nagekeken.
De eerste avond hebben we het jaar geëvalueerd. J. was ervan overtuigd dat hij òf gezakt was òf een zware her zou hebben voor Frans of Duits.
Daarna was het vakantie en hebben wij er niet meer over gesproken.
Tot 15 juni, de dag voor de uitslag. Voor alle zekerheid informeerde ik bij school tot hoe laat we gebeld kon worden. Daarna was het een kwestie van wachten en schietgebedjes doen.
De volgende ochtend om 9.15 uur ging de telefoon. Mijn hart schoot in mijn keel en met trillende stem nam ik op.
De conrector meldde (op zeer vriendelijke toon) dat J. op 0,1 punt de boot had gemist en een her had voor Frans.
Maar er was een andere mogelijkheid. Engels in de herkansing.
Daar moest hij dan een 5,9 voor halen om als eindcijfer een 7 te krijgen. (dat bood hem namelijk een compensatiepunt voor Frans.) De keuze voor Engels was snel gemaakt.
Blij dat hij niet gezakt was. Balend van die een tiende punt.
Die dag is er veel getelefoneerd, vooral met de leraar Engels. Die bracht uitkomst: er zou op school een vijfdaagse spoedcursus voor herexamenkandidaten worden gegeven.
Een fantastisch initiatief.
Vijf dagen in quarantaine, van 's morgens 9.00 tot 's avonds 18.15 uur en geen eindexamenfeesten! Het groepje was klein, de begeleiding optimaal. Niet alleen oefenen, maar ook veel uitleg, handige tips en verklaren waarom je bepaalde antwoorden geeft.
"A load off my back."
Het zelfvertrouwen groeide. De angst verdween. Ook bij mij.
J. maakte zijn Engelse teksten en die avond hebben wij met zijn allen de antwoorden drie keer nagekeken op teletekst.
Vijf fouten. Geslaagd!
"De zesjeshaler" scoorde met 8,9 hoog in de landelijk top tien, zo vertelde de rector bij de diploma uitreiking, en kreeg een 8 op zijn eindlijst.
"Beetje overdreven," was dan ook onze reactie.
*************
Of course
“Zij ziet wel wat in onze groep.”
‘Ja, dat geloof ik ook.‘
“Maar daarom legt ze de lat wel erg hoog. Ik had echt moeite met sommige woorden vandaag.”
‘Ja joh – we zijn niet stok , maar ook niet piep.’
“Heb jij nou of course los of aan mekaar geschreven?”
‘Of course?’
“Ja, of course.”
‘Heb ze daarom gevraagd dan?’
“Ja toch?”
‘Of course...... Gossiemijne joh – dat heb ik echt gemist hoor.’
“Meid maak je niet druk. Nog een roseetje?”
‘Ja, is goed.
Ik doet dit omdat Jan mij altijd overal het woord laat doen. Hij praat alleen Hollands. Hij zegt dat ze ‘m wel verstaan. Maar ik schaam me eigen kapot.’
P. en ik verlieten het terras en de twee roseetjes.
“Wat ben ik bevoorrecht,” mompelde ik.
P. begreep me meteen. ‘Engels is je tweede moeders taal. Het is zo vanzelfsprekend.’
“Ja, het is heel erg of course.”
******
14 juni, 2011
13 juni, 2011
Zondagssluiting
Winkels dicht. Coolsingel dicht.
Het eerste zijn we eigenlijk niet gewend. Het tweede wel.
De evenenmentenzomer is in volle gang.
Maandag finisht de ROPARUN op de Coolsingel. Vandaag werden daar de voorbereidingen voor getroffen.
In de verte hoorde ik sirenes.
Over de trambaan naderde met hoge snelheid een brandweerauto - maar een tram kan niet uitwijken.
Na een stukkie lopen heb je natuurlijk zin in........
12 juni, 2011
Praatjesmakers
Het is zomer en dat betekent herhalingen.
Ik vind dat niet erg. Ik vind dat leuk.
Het wassende water, Toen was geluk en vanmiddag Praatjesmakers.
Vaak zitten daar lolbroekjes die zich er goed van bewust zijn dat ze de lachers op de hand hebben.
(Ik moet zaten zeggen, want Praatjesmakers is uit de productie genomen)
Jochem van Gelder had een bloedserieuze Patrick tegenover zich die zich geen oor liet aannaaien.
Patrick stond daar vanwege een heuse hobby: treinen.
Geen Märklin maar echte.
"Maar de trein heeft altijd vertraging," probeerde Jochem leuk.
'Nee hoor, bij mij niet. Je bent gewoon te vroeg,' antwoordde Patrick streng.
Wat een heerlijke televisie.
Jochem die volop geregisseerd werd en Patrick die zich niet liet regisseren, maar die in een TGV zat - op weg naar een toekomst als machinist of architect.
Als ik nu zeven was, zou ik zeker op Patrick zijn.
Dutch art in London
Een jaar geleden een grote expositie in Beijing - nu is Woody van Amen's werk te bewonderen in de Britse hoofdstad.
Vriend Woody (1936) is kunstenaar in hart en nieren. Hij stopt wanneer het hart stopt.
****
Abonneren op:
Posts (Atom)
