Vuil nieuws

****************************
We leven in een mediatijdperk, waarin vooral de opinie een belangrijke plaats inneemt.

Denk bijvoorbeeld aan de foto's die van (een vreemdgaande) Georgina Verbaan werden gemaakt. De discussie brandde los of dat wel kon.
Blijkbaar kon het. De fotograaf mocht dat (in een openbare ruimte) doen.
Vuur de vraag erop af of het fatsoenlijk is en je raakt verstrikt in een spinnenweb van voors en tegens. Want wat is fatsoen en wat weegt er zwaarder?

Toen ik laatst op straat foto's stond te maken voor het pand van (voormalig) IT's, begon een buitenlandse medelander hysterisch te schreeuwen dat ze niet op de foto wilde (terwijl ik een tafereel aan het kieken was).
Een veiligheidsbeambte probeerde haar duidelijk te maken dat ik mocht fotograferen waar en wat ik maar wilde, maar het mens was niet kalm te krijgen.
Ik was zo geïntimideerd door het incident, dat ik de foto niet heb geplaatst. En dat vind ik heel erg (van mijzelf).

Misschien ben ik te rechtlijnig. Te consequent.
Zo erger ik mij aan columnisten, bloggers en andere opinimakers die (onder het mom van de vrijheid van meningsuiting) losbandig beledigen, maar zelf geen kritiek dulden. Dan is het discriminerende hek van de dam.

"Even helemaal geen media meer voor mij vandaag. Kan al die Robert M.-details simpelweg niet meer verdragen. Wil het niet weten!"
Dit twitterde een vriendin een paar dagen geleden.

Ik was het helemaal met haar eens. Sterker nog: ik volg die rechtzaak helemaal niet.

Natuurlijk ben ik er mee bezig.
Natuurlijk word ik razend als ik aan die smeerlap denk. "Castreren dat monster," is mijn primitieve standpunt.

Misschien vraagt u zich (als lezer van dit blog) af waarom ik geen aandacht besteed aan Gods dienaren die niet met hun poten van kinderen kunnen afblijven.
Wat moet ik er dan over schrijven?

De media besteden er genoeg aandacht aan en om u eerlijk de waarheid te zeggen zit ik (net als mijn vriendin) niet op de gore details van misbruik en verkrachtingen te wachten.

Ik wacht de uitspraak af en van alles wat daartussen gebeurt wil ik niets weten - omdat ik het al weet.

Het is een zieke wereld. Maar ik probeer mij er niet door te laten besmetten.
*******************************************************************************************