Geslaagd.

Het is weer tijd voor de vlag met tas.

Althans, voor de gelukkige geslaagden.

Ieder jaar rond deze tijd gaan mijn gedachten terug naar 1998.

Onze zoon was met de hakken over de sloot in 6 vwo beland en moest er vol tegenaan.

Ik als betrokken, bezorgde moeder - die jarenlang had overhoord, werkstukken had gemaakt en zelfs had voorgezegd - leed even hard mee.

De agenda stond vol data en tijden van schoolonderzoeken. Alles werd opzijgeschoven voor dat eindexamen. Ik was er 24/7 voor hem.

Het Goese Lyceum gaf het hele jaar door schoolonderzoeken, zodat de leerlingen in de running bleven.

Daar was wat voor te zeggen, maar zoonlief was na het laatste schoolonderzoek finaal af. 

Leeg. Opgebrand. 

Hij stond er niet slecht voor, maar er mocht niets fout gaan en dat verhoogde de druk "enigszins." Voor een twijfelaar is multiple choice een ramp. Hij heeft dan ook, om maar niet in paniek te raken, niets op teletekst nagekeken.

De eerste avond hebben we het jaar geëvalueerd. J. was ervan overtuigd dat hij òf gezakt was òf een zware her zou hebben voor Frans of Duits.

Daarna was het vakantie en hebben wij er niet meer over gesproken.

Tot 15 juni, de dag voor de uitslag. Voor alle zekerheid informeerde ik bij school tot hoe laat we gebeld kon worden. Daarna was het een kwestie van wachten en schietgebedjes doen.

De volgende ochtend om 9.15 uur ging de telefoon. Mijn hart schoot in mijn keel en met trillende stem nam ik op.

De conrector meldde (op zeer vriendelijke toon) dat J. op 0,1 punt de boot had gemist en een her had voor Frans.

Maar er was een andere mogelijkheid. Engels in de herkansing.

Daar moest hij dan een 5,9 voor halen om als eindcijfer een 7 te krijgen. (dat bood hem namelijk een compensatiepunt voor Frans.) De keuze voor Engels was snel gemaakt.

Blij dat hij niet gezakt was. Balend van die een tiende punt.

Die dag is er veel getelefoneerd, vooral met de leraar Engels. Die bracht uitkomst: er zou op school een vijfdaagse spoedcursus voor herexamenkandidaten worden gegeven.

Een fantastisch initiatief. 

Vijf dagen in quarantaine, van 's morgens 9.00 tot 's avonds 18.15 uur en geen eindexamenfeesten! Het groepje was klein, de begeleiding optimaal. Niet alleen oefenen, maar ook veel uitleg, handige tips en verklaren waarom je bepaalde antwoorden geeft.

"A load off my back."

Het zelfvertrouwen groeide. De angst verdween. Ook bij mij.

J. maakte zijn Engelse teksten en die avond hebben wij met zijn allen de antwoorden drie keer nagekeken op teletekst.

Vijf fouten. Geslaagd! 

"De zesjeshaler" scoorde met 8,9 hoog in de landelijk top tien, zo vertelde de rector bij de diploma uitreiking, en kreeg een 8 op zijn eindlijst.

"Beetje overdreven," was dan ook onze reactie.

*************