T. en H. zijn vrienden die ik zelden zie, maar die regelmatig in mijn bewustzijn opduiken.
Hun kerstkaart valt ieder jaar als eerste op de deurmat.
Wij kennen elkaar nu ruim dertig jaar.
Met H. deel ik herinneringen aan Kralingen.
Ze hebben een paar jaar geleden het Zeeuwse Dreischor verruild voor Ratum in de Achterhoek.
Afgelopen vrijdag had ik een brainwave en belde ze op.
We waren tenslotte "in de buurt."
Gisteren bezochten wij onze oude vrienden.
Niets veranderd was in hun geval geen cliché.
Met goede vrienden pak je de draad zo weer op. Het voelt vertrouwd.
Wat een heerlijkheid om hier te wonen.
H. kan naar hartelust zijn paarden mennen.
Kiki en Renske dartelen in de wei en gaan 's avonds op stal.
De kippen wandelen parmantig om het huis en staan dan ineens nieuwsgierig voor het raam.
T. en H. lijken zich hier helemaal thuis te voelen.
Ik had dat gevoel al toen we het erf opreden.
Maar ja - de Achterhoek roept dan ook sentimenten op. Het zit in mijn hart.
In het voorjaar hopen wij een tochtje te mogen maken, met H. en T. op de bok.
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten